Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 395

३९२
[ भा. १८९५ ] परिहारतवकिलंतो, रुक्खमधिद्वाणमादिचिंतेंतो । अभिघातिमरक्खट्टा, पलोयए एस संबंधो ॥
चू- चउत्यस्स अंतसुत्ते परिहारतवो भणितो । तेन किलंतो रुक्खस्स अहे ठिओ ठाणनेसीयणाति करेंतो लउडादि अभिधायातिमरक्खट्टा उवरि पलोएति । एस संबंधो ॥
मू. (३१४) जे भिक्खू सचित्त-रुक्ख-मूलंसि ठिच्चा आलोएज्ज वा पलोएज वा आलोएंतं वा पलोएंतं वा सातिज्जति ।
निशीथ - छेदसूत्रम् - १-५ / ३१४
चू- सह चित्तेण सचित्तो । रूक् पृथिवी तं खातीति रुक्खो । मूलं रुक्खावग्गहो । तम्मि ठिच्चा आलोयणं सकृत्, अनेकशः प्रलोकनं । एस पंचमउद्देसगे आदिसुत्तस्स संखेवतो ।। अत्थो । [ भा. १८९६ ] सच्चित्त-रुक्ख मूलं, खंधातो जाव रतनिमेत्तं तु । तेन परं अचित्तं सुत्तनिवाओ उ उच्चित्ते ॥
चू- जस्स सचित्त रुक्खरस हत्थिपयप्पमाणो हेपुल्लेण खंधो तस्स सव्यतो जाव रयणिप्पमाणा ताव सचित्ता भूमी, एतं आणासिद्धं सेसं कंठं ॥
रयणिप्पमाणातो अंतो बाहिं वा । अहवा - सचित्तं अचित्तं वा
।
[ भा. १८९७ ] सपरिग्गहं अपरिग्गहं च एक्केक्कगं भवे दुविधं । सपरिग्गहं चतुद्धा, दिव्व-मनुय-तिरिक्ख-मीसं च ॥
धू- सपरिग्गहं अरिग्गहं वा एक्केकं दुविधं । स परिग्गहं चउव्विहं देवरिग्गहणं मनु-तिरियमीसं च । मीसस्स चउरो भेया- दुगसंजोगे तिन्नि, तिगसंजोगे एगो ॥
[ भा. १८९८ ] एक्केकं तं दुविहं, पंतग-मद्देहि होइ नायव्वं । गुरुया गुरुओ लहुया, लहुओ पढमम्मि दोहि गुरू ।
चू-देवातिपरिग्गहं एक्केक्कं दुभेयं कज्जति, भद्दग्ग-पंतेहिं । एतेसु एवंकप्पिएसु ठायंतस्स इमं पच्छितं । " गुरुगा" पच्छद्धं । दिव्वे पंतरिग्गहे अंतो चउगुरु । ङ्क । दिव्वे भद्दपरिग्गहे अंतो मासगुरु । दिव्वे पंतपरिग्गहे बाहिंचउलहुं, दिव्वे भद्दपरिग्गहे बाहिं मासलहुं । एवं दिव्वे तावकालगुरुं पच्छित्तं । मणुए वि एवं चेव । नवरं तवगुरुं । तिरिएसु वि एव चेव । नवरं कालगुरुं ॥ [ भा. १८९९ ] एतं तु परिग्गहितं, तव्विवरीतमपरिग्गहं होति । सच्चित्त-रुक्ख-मूलं, हत्थिपदपमाणतो हत्थं ॥
·
चू- एयं सपरिग्गहं सपच्छित्तं भणियं, तव्विवरीयं अपरिग्गहं । पच्छद्धं । गतार्थं ॥ मीसे इमं पच्छित्तं
[भा. १९००] ति-परिग्गह-मीसं वा, पंते अंतो गुरुगा बहिं गुरुगो । भद्देसु य ते लहुगा, अपरिग्गह मासो भिन्नो य ॥ [भा. १९०१] पंत-सुर-परिग्गहिते, चतुगुरु अंतो बहिं तु मासगुरू । भद्दे वा ते लहुगा, नर- तिरिय-परिग्गहे चेवं ॥
[ भा. १९०२ ] एतं चिय पच्छित्तं, दुगाइसंजोगतो लता चउरो । अपरिग्गह-तरुहेट्ठा, मासो भिन्नो य अंतो बहिं ॥
चू- दिव्व-मनुय- तिरिय-तिहिं वि परिग्गहियं भीसं । तत्थ दिव्व-मनुय मीस पंत-परिग्गहे