Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 299

२९६
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/११६ साहस्थि साहरंति व, दोण्ह विमा होतु पडिनीओ। धू-तंदुलादुविधा कजंति - मोरगगिरमिस्सा इतरे य । ताहे साधुमज्झातो एगो साधू अपसरति । गिहिणोपणीयो - तुझएगो किं चि गेण्हतु । गिहिते य आगतो साधूभणाति-पंतीए ठाह, ठितेसु सो निमित्तिय साधू उदगं अंजलीए ददाति । जेण यतं दिलृ साहुणोघेपमाणं साधूतंदुले दाति । जेण गहितं तस्स पेहुणं तंदुलवतिमिस्से ददाति । इतरेसु सुद्धा । सो व नेमित्तियसाहू ते पेहुणेदटुंभणाति-इमिणा गहियंति एवं पञ्चए उप्पन्ने भीता चिंतेति-भोतियस्स एतेसाहिस्संति, तो अम्हे साहूणं साधामो अप्पेमो वा अहवा - पडिनीतो “दोण्ह विमा होउ” ।
इमेसु पक्खिवति[भा.१३७५] पुढवी आउक्काते, अगडवणस्सइ-तसेसु साहरई।
घेत्तूण व दातव्यो, अदिट्ठदड्ढे व दोच्चं पि॥ चू- कश्चित् प्रत्यनीकः साधुचर्याभिज्ञः सचित्तपुढवीए आउ वणस्सति-तसेसु पक्खित्तं न गोण्हिहंति ति पक्खिवति, कूवे वा पक्खिवति । जति वि एतेसु पक्खित्तो तहावि एत्ततो घेत्तुं दायव्यो । सव्वहा - "अदिढे दड्वेव दोच्चंपि" ति-कप्पस्स तइतोइसेऽभिहितं ।
इह खलु निग्गंथाण वा निग्गंथीण वा पाडिहारिए वा सागारियसंतिए वा सेजासंथारए विप्पनसेजा से य अनुगवेसियव्वे, सिया से अ अनुगवेस्समाणे लभेजा तस्सेव अनुपदाव्वे सिया तं अनुगवेसमाणो नो लभेजा एव से कप्पती से दोच्चंपिउग्गहं अनुण्णवेत्ता परिहारंपरिहरित्तए। दोच्चोगहो त्ति॥ ___चोदग आह- न तस्स किं चि आइक्खिजति-जहा नहो । गंतुंभणाति-"पुव्वं पडिहारितो इत्तो इदानि निद्देनं देहि" त्ति एस दोच्छोग्गहो । आयरिय आह. [भा.१३७६] दिटुंत पडिहनित्ता, जतणाए भद्दओ विसज्जेति ।
मगंते जतणाए, उवधिऽग्गहणे ततो विवातो॥ धू-दि8 इति चोयगाभिप्रायं, तं पडिहनितता जयणाए संथारसामिणो कहिलंति । कहिते भद्दतो विसजेति - गच्चह न भणामहं किं चि । अहं पंतो संथारगं मग्गति ताहे अनुसट्ठादी कजति । अनिच्छंते जयणाए पंतोवधी दिज्जति, उवकरणं वा । अनिच्छंते बला वा सारुवहिं गेण्हमाणे ततो नसमाणं (?) करणे विवाओ कजति ।। अस्यैव गाथार्थस्य व्याख्या[भा.१३७७] परवयणाऽऽउद्देउं, संथारं देहि तं तु गुरु एवं ।
आनेह भणति पंतो, तो नंदाहं न वा दाहं॥ चू-“परः" चोदकः तस्य वचनं धम्मकहाए आउट्टेउं मग्गिजति- "तं संथारगं देहि"त्ति। "गुरु" आचार्य, स आह - एवं मायाते पणए तस्स चउगुरु पच्छित्तं । अहवा -पणएंतस्स "गुरु"त्ति पच्छित्तं । भद्दपंतदोसा य । पंतो आह -आणेह तं संथारगं ततो दाहामि वा न वा ।। पंतो भद्दो वा इमं चिंतेति[भा.१३७८] दिगंतो विन गहितो, किं सुहसेज्जो इदानिं संजातो।
हित नट्ठो वा नूनं, अथक्कजायाइ सूएमो॥ चू-पुब्वाणुण्णवणकाले दिजंतो वि तदा निदेजो न गहितो । किं सो संधारगो सुहसेजो जातो? जेण इदानि “अधक्क" त्ति अकाले याचयंति । सूचयामीति - जाने हितो नट्ठो वत्ति ।