Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 22

पीठिका - [भा. २४]
१९
किंफलं भविस्सतिनवा" एमातिदेसे।सव्वे- "बंभचरण-केसुप्पाडण--जल्लधरण-भूमिसयणपरिसहोवसग्ग-विसहणाणि य एवमाईणि बहूणि करेभो, न नाइ-किमेतेसिं फलं होज्ज वा न वा" एवं वितिगिच्छति जे आदिजुगपुरिसा ते संघयण-धिति बलजुत्ता जहाभिहितं मोक्खमग्गं आचरंता जहाभिलसियमत्थं साहेति, अम्हे पुण संघयणादिविहूणा फलं विलहिज्जामो न वा न नज्जति । अहवा सव्वं साहूर्ण लढें दिढ़ जति नवरं जीवाकुलो लोगो न दिट्ठो हुँतो तो सुंदरं होतं, देसवितिगिच्छा एसा । सव्ववितिगिच्छा जइ सव्वण्णूहिं तिकालदरिसीहिं सव्वं सुकरं दिलु होतं तो णं अम्हारिसा कापुरिसा सुहं करेंता, एवं सुंदरं होतं ।
निवितिगिच्छि-विचिगिंच्छिणो पसाहणत्थं उदाहरणं भण्णति- एगो सावगो "नंदीसरवरदीवं" गतो दिव्वोय से गंधो जाओ दिव्वसंघसेणं । अन्नेण मित्तसावएणपुच्छितो कहणं? विजाए दाणं । साहणं मसाणे । पितायं सिक्कगं हेट्टा इंगाला, खायरो य सूलो, अट्ठसयं वारे परिजवित्ता पादो छिज्जए, एवं बितिए ततिए छित्तेआगासेण वच्चति । तेणसा विज्जा गहिता कालचउद्दसिरत्तिं साहेति मसाणे । सव्वं उवचारं काउंन अज्झवसति । चोरो य नगरारक्खेण परब्भसमाणो तत्थेव अतिगतो । ते वेढिऊण ठिता, पभाए धेप्पिहिति । सो य चोरो भमंतो तं विजासाहगं पेच्छति । तेण पुच्छितो भणति विजं सोहेमि त्ति । केण दिन्ना, सावगेण । चोरेण भणियं-इमं दव्वं गिण्हाहि विजं देहि । सो सड्ढो वितिगिच्छति सिज्झिज्जा न वत्ति । तेण दिन्ना। चोरेण चिंतियं सममोवासओ कीडियाए विपावंणेच्छति, संञ्चमेयं । सो साहेउमारब्धो, सिद्धा । इयरो सो गहितो । तेणआगासगएणं लोगो भिसितो । ताहे सो सड्ढो मुक्को । सड्दा जाया । एवं निवितिगिच्छेण होतियव्वं ।। अहवा[भा. २५] विदु कुच्छत्ति व भणति, सा पुण आहारमोयमसिणाई।
तीसु वि देसे गुरुगा, मूलं पुण सव्वहिं होति ॥ चू.विदु-साहू, कुच्छति-गरहति निंदतीत्यर्थः।वइति बितिय विकप्पदरिसणे भण्णइत्ति भणियं होति । सा इति सा विदुगुच्छा । पुण सद्दो विसेसणत्थे दठ्ठव्यो। पुव्वाभिहितवितिगच्छतो इमं विदुगुच्छं विसेसयति।सा पुण विदुगुच्छा इमेसु संभवति । आहारे त्ति वल्लिकरेसुआहारेति, अहवा मंडली विहाणेण भुंजमाणा पाणा इव सव्वे एकलाला असुइणो एते । मोए त्ति काइयं वोसिरिउं दवं न गेण्हंति समाहीसु वा वोसिरिउं तारिसेसु चेव लंबणेसुं भायणाणि छिवंति । मसिणाणेत्तिअण्हाणा य एतेंपस्सेयउल्लिय-मलज्झरंतगत्तासयाकालमेव चिट्ठति।आदि सद्दातो सोवीरग-गहणं तेण व मिल्लेवणं मोयपडिमापडिवत्ती य एते वेपंति । जहा केण कया विदुगुच्छा तत्थुदाहरणं- सड्ढो पञ्चंते वसति । तस्स धूया विवाहे किह वि साहुणो आगता | सा पिउणा भणिया पुत्ति पडिलाहेहि । सा मंडिय-पसाहिता पडिलाहेति । साहूणं जल्लगंधो तीए अग्घाओ। साहियएण चिंतेति-अहो ! अणवजो धम्मो भगवता देसिओ, जइजलेण फासुएणण्हाएजा को दोसी होजा।सा तस्स ठाणस्स अनालोइय-पडिकंता देवलोगगमणं ।चुता 'मगहारायगिहेगणिया धूया जाया । गभगता चेव अरति जणेति । गभसाडणेहि वि न पडति । जाता समाणी उज्झिया । सा गंधेण तं वनं वासेति । सेणिओ' य तेण ओगासेण-निगच्छति सामि वंदिउं । सो खंधावारो तीए गंधं न सहते । उम्मग्गेण य पयाओ । रन्ना पुच्छियं किमेयं । तेहिं कहियंदारियाए