Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 18

१५
पीठिका - [भा. १५]
ठिता । तीसे य दरिसणत्थं तरुणेहिं सगड़ा पि उप्पण पेरियाणि । भग्गाणि य । तो से दारियाए लोगेण नामं कतं असगडा !
असगडाए पिआ, असगडपिआ । तस्स तं चेव वेरग्गं जातं । दारियं दाउं पव्वइतो । पढिओ जाव चाउरंगिजं । असंखए उद्दिट्ठे तन्नानावरणं उदिन्नं । पढंतस्स न ठाति । छट्टेण अण्णवइत्ति भणिए-एयरस को जोगो । आयरिया भणंति--जाव न ठाति ताव आयंबिलं । तहा पढति । बारस वित्ता । बारसहि वरिसेहिं आयंबिलं करेतेणं पढिया । तं च से नाणावरणं खीणं । एवं सम्मं आगाढजोगो अनागाढजोगो वा अणुपालेयव्वो त्ति । उवहाणे त्ति दारं गयं ॥ इयाणि अनिण्हवणेत्ति दारं- अनिण्हवणं अनवलावो, तप्पडिवक्खो अवलावो, जतो भण्णति[ भा. १६] निण्हवणं अवलावो, कस्स सगासे अधितं अन्न चउगुरुगा । हावितरघर, दाण तिडंगे निवे हिमवं ॥
चू. कोवि साहू विसुद्धक्खरपदबिंदुमत्तादिए पढंतो परूवेंतो य अन्नेण साहुणा पुच्छिओ कस्स सगासे अहीयं । तगार - हिगाराणं संधिप्पओगेण अगारोलब्भति; ततो अहीतं भवति । तेण य जस्स सगासे सिक्खियं सो य न सुद्धतक्कसद्द सिद्धतेसु पवीणो जच्चादिसु वा हीनतरी । अतो तेण लज्जति । ‘अन्नत्ति’ अन्नं जुगप्पहणं कहयति । तगार - नगाराणं संघिप्प ओगा अगारो लब्भति, तेण अन्नमिति भवति । एवं निण्हवणं भवति । इमंच से पिच्छत्तं ङ्क । अहव सुत्ते । ङ्क अत्थे । ङ्का । वायणायरियं निण्हवेंतस्स इहपरलोए य नत्थिकल्लाणं ।
एगस्स महावियस्स छुरघरयं विजाए आगासे चिट्ठति । तं च परिव्वायगो बहूहिं उवासणेहिं लद्धुं विज्नं गंतुं तिदंडेण आगासगतेन लोए पूइज्जइ । रन्ना पुच्छि ओभगवं किं विज्जातिसतो तवाइसतो वा । सो भणति-विजातिसओ । कओ आगामिओत्ति - "हिमवंते महरिसिसगासाओत्ति" तिदंड खडखडेंतं पडितं । एवं जो वि अप्पासो आयरिओ सो वि न निण्हवेयव्वो । अनिण्हवणे ति दारं गयं ॥ इदाणि वंजणे त्ति दारं-- व्यंजयतीति व्यंजनं । तं च अक्खरं । अक्खरेहिं सुत्तं निष्फज्जतित्ति काउं सुत्तं वंजणं । तमण्णा करेंति । कहं ?
[भा. १७]
सक्कयमत्ताबिंदू, अन्नभिधाणेण वा वि तं अत्थं । वंजेति जेण अत्यं, वंजणमिति भण्नते सुत्तं ॥
चू. पाइतं सुतं सक्कएति, जहा-धर्मो मंगलमुत्कृष्टं । अभूतं वा मत्तं देति फेडेति वा, जहासव्वं सावज्रं जोगं पञ्चक्खामि एवं वत्तव्वे-सव्वे सावज्जे पंच वि साणुस्सारा नगारा वत्तच्चा, सो पुण नमो अरहंताण भणति । अभिधीयते तेण - तमभिहाणं, जहा - घडो पडो वा । अन्नं अभिहाणं अन्नभिहाणं । ततो तेण अन्नेणं अभिहाणेण 'तमिति' तं चेव अत्यं अभिलवति, जहा- पुण्णं कल्लाणमुक्कसं, दयासंवरनिज्जरा। अविसद्दो विकप्पत्थे पयत्थ- संभावमे वा । किं पुण पदत्थं संभावयति, सक्खरपएहिं वा हीनातिरित्तं करेति, अन्नहा वा सुत्तं करेति, एवं पयत्थं संभावेति-सुत्तं कम्हा वंजणं भन्नति ? उच्यते-वंजतित्ति व्यक्तं करोति, जहोदणरसो वंजणसंयोगा व्यक्तो भवति । एवं सुत्ता अत्थो वत्तो भवति । जेणं ति जम्हा कारणा वंजिज्जतित्ति अत्थो । एवं वंजणसामत्थातो, वंजणमिति वुद्यते सुत्तं, निगमनचयणं । तं वंजणं सक्कयवयणादिभि कप्पयंतस्स पच्छित्तं भवति ॥