Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 163

१६०
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-११ [भा.५३४] जल्लमलपंकिताण वि, लावण्णसिरी तुजहासि देहाणं ।
सामण्णम्मि सुरूवा, सतगुणिया आसि गिहवासे ।। चू. “जल्लो"कद्दिमभूतो, “मलो" उव्वहितो फिट्टति, पंकितानामतेन जल्लमलेन ग्राताः, "लावणं" सरीरसोभा, लावणमेव श्री लावणश्री, जहा-अस्य सादोदेहे शरीरे अनभ्यंगादिभावेन युक्तस्यापि समणस्स भावो सामण्णं तस्सि सुरूपता लक्ष्यते यदा पुनर्गृहवासे अभ्यंगभावेन युक्तमासीत्तदा समीपतः शतगुणा सुरूपता आसीतु ॥ सहर्नडिबद्धाते दोसा[भा.५३५] गीताणि य पढिताणि अ, हसिताणि य मजुला य उल्लावा।
भूसणसद्दे राहस्सिएण सोतूण जे दोसा ।। चू. स्त्रीणांगीताणि, विदुषस्त्रीणांच पढितानि श्रुत्वा, सविकारहसिताणिच, मनंज्वलयन्ति मनं क्षोभयन्ति ये उल्लावा ताँश्च श्रुत्वा, वलयनूपुरशब्दांश्च, रहसि भवा राहस्सिगा, पुरुषेण स्त्री भुज्यमानायां स्तनितादिशब्दान् करोति, ते रहस्यशब्दास्तान् श्रुत्वा ये भुक्ताभुक्तसमुत्था दोसा भवंति तानाचार्य प्राप्नोति । यस्य वा वसेन तत्र स्थिता । अहवा "ये दोस' त्ति -- पावति तं निष्फण्णं पायच्छित्तं भवति ।। इत्थियाओ वा साधूण सद्दे सुणंति[भा,५३६] गंभीरविसदफुडमधुरगाहओ सुरसरो सरोजहसिं ।
सज्झायस्स मनहरो, गीतस्स नु केरिसो आसी॥ चू. “गंभीरो' सानुनादी, विसदोव्यक्तः, “फुडो" अभिधेयंप्रति स्पष्टः, “मधुरोसुखावहः, सुभगत्वादर्थऽऽग्राहणसमर्थो ग्राहकः,शोभनस्वरो यथा अस्य साधोः स्वाध्यायंप्रति मनंहरतीति मनोहरः । जया पुण वीसत्थो निहस्थकाले गेयं करोति उ ततो किन्नरो इव आसी॥ [भा.५३७] पुरिसा य भुत्तभोगी, अभुत्तभोगी य ते भवे दुविधा।
कोऊहण सितीकरनुब्भवेहिं दोसेहिमं कुञ्जा। चू. ते पुण पुरिसा दुविहा - भुत्तभोगी अभुत्तभोगी य । स्मृतिकरणा कौतुकदोघा तेहिं दोसेहि उप्पन्नेहिं इमं कुजा ॥ [मा.५३८] पडिगमण अन्नतित्थिय, सिद्ध संजति सलिंगहत्थे य।
अद्धाण वास सावय, तेणेसुय भावपडिबंधो ।। चू. “पडिगमणं" उन्निक्खमणं, अन्नउस्थिएसुवा जाति, “सिद्धपुत्तिं" वा पडिसेवति, संजती वा सलिंगे ठितो पडिसेवति, हत्थकम्मं वा करेति । तम्हा एयद्दोसपरिहरणत्थं न तत्थ ठाएज्जा । भवे कारणं जेण तत्थ ठाएज्जा "अद्धाण" पच्छद्धं । अद्धाणं पडिवन्ना वा, वासं वा पडति, वहिं वा गामस्स सावयभयं सरीरोवकरणतेणा वा एतेहिं कारणेहिं भावपडिबद्धे ठायंति।
तं पुण इमाए जयणाए ठाएंति[भा.५३९] विहिनिग्गतो तु जतितुं, पडिबद्धे दव्वजोतिरुक्खाहे ।
ठायंति अह उ वासं, सावयतेणे य तो भावे ।। चू.विहिणिग्गता सुद्धवसहि-अभावेदव्बपडिबद्धाएठायंति।तस्स अभावेजोइपडिबद्धाए तस्स अभावे बहिया रुक्खहेढे ठायति । अहवा–बुट्ठी संपडइ, सावयभयं वा, बाहिरे तेणगभर्य वा तो भावपडिबद्धाए ठायति ।। तत्थ वि इमा जयणा --