________________
उद्देशक : २०, मूलं- १३७२ [भा. ६३९९]
३६७
एक्कस्स रन्नो एक्को मणूसो सूरतणेण अतीववल्लभो । सो य बहूहिं सल्लेहिं सल्लिओ । ते तस्स सल्लाई जो अवणेति, अवनिजमाणेहिं अतीव दुक्खविज्जइ, एकम्पि से अंगे सल्लो विज्रमाणो तेन विहितो वेजस्स दुक्खाविजिहामि त्ति । सो य तेन सल्लेण विवट्ठमाणेण बलं नो गिण्हति दुब्बलो भवित, पुणो तेन पुच्छिज्रमाणेण निबंधे कहितं नीणिओ सल्लो, पच्छा बलवं जातो। एत्थ वि उवणओ पूर्ववत् ।
मू. (१३७३) जे भिक्खू चाउम्मासियं परिहारट्ठाणं पडिसेवेत्ता आलोएजा अपलिउंचिय आलोएमाणस्स चाउमासियं पलिउंचिय आलोएमाणस्स पंचमासियं ॥
- अत्रापि तदेव व्याख्यानं, नवरं पलिउंचणानिष्फण्णो पंचमो गुरुअमासो दिज्जति । इमो यमालाकारदितो-दो मालाकारा कोमुदिवारे पुष्फाणि बहूणि उवणित्ता गहेत्ता विहीए उवट्ठिता । तत्येगेण कयगेसु उवट्ठितैसु पागडा कया, तेहिं नाउं तेसिं मोल्लं दिन्नं, बहू य लाभो लद्धो । जेण पुन कयाणि पागडाणि तस्स न कोइ कयगो अल्लीणी, ते तत्येव विणट्ठा, न य लाभो लद्धो । एवं जो मूलगुणउत्तरगुणावराहा न पागडेति सो पच्छित्तं, नेव्वाणलाभं च न लभति ।
मू. (१३७४) जे भिक्खू पंचमासियं परिहारट्ठाणं पडिसेवित्ता आलोएजा अपलिउंचिय आलोएमाणस्स पंचमासियं पलिउंचिय आलोएमाणस्स छम्मासियं । तेन परं पलिउंचिए वा अपलिउंचिए वा ते चेव छम्मासा ॥
जइ
चू- तथैव व्याख्यानं, नाणत्तं इमं पलिउंचितिए छट्टो मासो गुरुओ दिजति । इमो य से मेहदितो दिजति - चत्तारि मेह गाहा गजित्ता नामेगे जो वासित्ता, चउभंगा कायव्वा, एवं तुमं पि आलोएमित्ति गजित्ता निसञ्जकरणं वंदनदानेन उज्जमित्ता आलोवेउमाढत्तो नो अवराहपाणियं मंचसि, जम्हा पलिउंचणं करेसि, तम्हा मा विफलं गञ्जितं करेहि, सम्मं आलोएहि त्ति । "तिगट्टाणे "त्ति अस्य व्याख्या पलिउंचिए आउट्टे समाणे सुतववहारी पुणो तिन्नि वारा आलोयाविति, पुणो तिहिं वाराहिं सरिसं आलोतियं तो जाणति - "एस सम्मं आउट्टो, जं से दायव्यं तं देति ।" अह विसरिसं तो भांति - अन्नत्थ सोहिं करेहि, नाहं तव सक्केमि एरिसियाए अनिच्छिय आलोयणाए सब्भावं अयाणंतो सोहिं काउं । अहवा सीसो पुच्छति- “एते मासादि छम्मासंता पायच्छित्तठाणा कुओ पत्ता ? " आचार्याह - "तिगट्ठाणे "त्ति, उग्गमुप्पादणेसणासु जं अकप्पपडिसेवणाए अनायारकरणं तेन एते मासादिछम्मासता पायच्छित्तट्ठाणा पत्ता इति । अहवा-नाणाइतिगाणायारेहिंतो । अहवा - आहारउवहिसेज्जा अकप्पिएहिंतो । इदानिं छम्मासियसुत्तस्स अतिदेसकरणं इमं जम्हा पंचमासिए पलिउंचिए छम्मासा दिट्ठा, तेसु आरोवणं विहाणं जं, तं चेव छम्मासपडिसेवणाए वि, तम्हा छम्मासियसुत्तं न पढंति, अतिदेसं करेति ।
"तेनं" ति तस्स पंचमासियस्स पुरओ छम्मासियं भवति, तम्मि पडिसेविए आलोयणाकाले जति अपलिउंचियं आलोएति तो छम्मासितं, पलिउंचियं आलोइए वि ते चेव छम्मासा, जहा मासादिसु पलिउंचिएय मायानिष्फण्णो गुरुओ मासो आवत्तीओ अहिगो दिज्जइ तहा छम्मा सावत्तीए भवतीत्यर्थः । कम्हा ? उच्यते - जम्हा जियकप्पो इमो । जस्स तित्थकरस्स जं उक्कोस्सं तवकरणं तस्स तित्थे तमेव उक्कोसं पच्छित्तदानं सेससाधूणं भवति । सत्तिजुत्तेण वि परतो तवो न कायव्यो, आसायणभया, चरिमतित्थकरस्स य अम्हं सव्वुक्कोसा छम्मासिया तवभूमी सूत्रखंड गतं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
-