________________
३६४
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-२०/१३७० अरिसाओ खुभेजा, तो गुरुं अनुन्नवेत्ता निसिजाए उवग्गहिय पादपुंछणे वा जहारुहे ठाविओ आलोएति ।। किं पुणतं आलोइजति?, उच्यते-चउव्विहं इदं दव्वादी[भा.६३९०] चेयणमचित्तदव्वे, जनवयमग्गे यहोति खेत्तम्मि ।
निसिदिण-सुभिक्ख-दुब्मिक्खकाल-भावम्मि हिट्टितरे ।। घू-दव्वतो अचित्तं सचित्तं मीसंवा अकप्पियं किंचिपडिसेवियं होज्जा । खेत्तओजनवते वा अद्धाणे वा ! कालतो दिया वा राओ वा सुभिक्खे वा दुभिक्खे वा । भावतो हट्टेण वा गिलाणेण वा, जयणाए अजयणाए वा, दप्पओ कप्पओ वा । आलोयणाए इमे गुणा[भा.६३९१] लहुताल्हादीजणयं, अप्पपरणियत्ति अज्जवं सोही।
दुक्करकरणं विनओ, निस्सल्लत्तं च सोहिगुणा ।। खू-जहा भारवाहोओहरियभरोव्व आलोइए उद्धरियसल्लोलहूभवति, अतियारधम्मतवियस्स चित्तस्स आलोयणाए निस्सल्लो चित्तस्सप्रल्हादणंजनयतिपल्हादित्ति वुत्तं भवति,आलोयणकरणओ सयंदोसेहि नियत्ततितंपासित्ता अन्ने वि आलोयणाभिमुहा भवंति, अतियारपसंगतो विनियत्तिया भवंति, जं रहे परिसेवितं परस्स आलोएंतेण अज्जव त्ति अमायावित्तं कयं भवति, अतियारपंकमलिणस्स अप्पणो चरणस्स वा सोही कता भवति, दुक्करकरणंच । कहं ? उच्यते - न दुक्करं जं पडिसेवितं, तंदुक्करं जं आलोइयंति, अहवा - जं पडिसेवितं तं जीवस्स संसारसुहानुकूलं न दुक्कर, तओ जं चित्तनिवित्तिकरणं तं दुक्करकरणं ति अप्पतेण गुरुस्स विनओ कतो भवति, चरित्तविनओवा एस कओ भवति, ससल्लो यअप्पा निसल्लो कओ।आलोयण त्ति वा सेहित्तिवा एगट्ठ॥ तेणं पुण आलोयंतेण मायामयविप्पमुक्केणं[भा.६३९२] जह बालो जंपतो, कजमकजं च उज्जुयं भणइ ।
तंतह आलोएज्जा, मायामयविप्पमुक्को उ ।। जो आलोयणारिहो सो इमो दुविहो[भा.६३९३] आगमसुयववहारी, आगमतो छव्विही उ ववहारी।
केवलि मनोहि चोद्दस, तस नव पुब्बी य नायव्वा । आगमववहारी सुयववहारी य, तत्थ जो सो आगमववहारी सो छव्विहो इमो - केवलनाणी ओहिनाणी मणपज्जवनाणी चोद्दसपुब्बी अभिन्नदसपुची नवपुव्वी य । एते आगमववहारी पञ्चक्खणाणिणो जेण जहा अइयारो कतो तंतहा अतियारं जाणंति॥
तंच आगमववहारिस्स आलोएजमाणे जति आलोयगो पडिकुंचति[भा.६३९४] पम्हुट्टे पडिसारण, अप्पडिवजंतगं न खलु सारे।
जति पडिवज्जति सारे, दुविहऽतियारं वि पन्चक्खी ॥ धू-“पम्हु?" त्ति - बिस्सरिए तं पच्चखणाणी नाउं “पडिसारिजइ" त्ति-ताहे भणाति • अमुर्ग ते विस्सरितंतं आलोएहि । अह जाणइ-न पडिवजति तो न पडिसारेइ । दुविहो अइयारो मूलगुणाइयारो उत्तरगुणाइयारोय। एवं पच्चक्खणाणी सम्मंआउट्टस्स देतिपच्छित्तं, अनाउस॒तस्स न देंति । एते पच्चक्खववहारी वुत्ता- सेसा जे ते इमे सुयववहारी[भा.६३९५] कप्प-पकप्पा तु सुते, आलोयावेति ते उ तिक्खुत्तो।
सरिसत्थेऽपलिउंची, विसरिस पडिकुंचितं जाणे ।।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org