Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1228

उद्देशक : १९, मूलं - १३५३, [भा. ६२२९]
३२९
- वयसा अव्वत्तं अपात्तं अप्राप्तं उवकरणं तिंतिणि च एते वाएंतस्स चउलहुगा । रसत्ति आहारतिंतिणे वउगुरुगा भवति, मा उस्सग्गनिच्छिउं ॥
[भा. ६२३०]
मरेज्ज सह विज्जाए, कालेणं आगते विदू । अप्पत्तं च न वातेजा, पत्तं च न विमाणए ।
चू-काले आगए त्ति आधानकालादारभ्य प्रतिसमयं कालेनागतः यावन्मरणसमयः, • अत्रान्तरे अपात्रं न वाचयेत्, पात्र च न विमानयेदिति ॥ अपात्रस्य इमो अववातोबितियपदं गेलणे, अद्धाणसहाय असति वोच्छेदे ।
[ भा. ६२३१]
एतेहि कारणेहिं, वाएज विदू अपत्तं पि ।।
जहा पूर्वं तहा वक्तव्यं । अहवा - अपात्रे अन्नं इमं अववादकरणं[भा. ६२३२] वाएंतस्स परिजितं, अन्नं पडिपुच्छगं च मे नत्थि । मा वोच्छितु सव्वं, वोच्छेदे पदीवदितो ॥
धू- जस्स समीवातो गहियं सो मतो, अन्नओ तस्स पडिपुच्छगं पित्थि, अतो परिजयट्ठा अपात्रं पि वाएजा । सयं वा मरंतो वत्तस्स अभावे मा सव्व सव्वहा वोच्छिज्जउत्ति, वोच्छिन्ने पदीवदितो न भवति, तम्हा अपत्तं वाएज । अपत्ताओ पत्तेसु संचरिस्संति पदीवदिट्टंतेण - जह दीवा दीवसयं ० कंठ्या || जो पात्रं न वाएति तस्सिमे दोसा
[भा. ६२३३]
अयसो पवयणहाणी, सुत्तत्थाणं तहेव वोच्छेदो । पत्तं तु अवाएंते, मच्छरिवाते सपक्खे वा ।।
- अवाएंतस्स अयसोत्ति - एस दुद्धादी ईहति वा किंचि, मुहावा सव्वं कितिकम्मं कारवेत्ति, भावसंगहेणं वा अकचं तेणं गच्छो से सयहा फुट्टो, एवमादि अयसो । पवयणं वा उव्वण्णो, तस्स हानी | कहं ?, आगमसुन्ने तित्थे न पव्वयति कोति । कारणेन पात्रमपि न वाचयेत्दव्वं खेत्तं कालं, भावं पुरिसं तहा समासज्ज । एतेहिं कारणेहिं, पत्तमवि विदू न वाएजा ||
[भा. ६२३४]
"दव्वे खेत्ते य" त्ति अस्य व्याख्या[भा. ६२३५ ]
आहारादीनऽसती, अहवा आयंबिलस्स तिविहस्स । खेत्ते अद्धाणादी, जत्त सज्झाओ न सुज्झेज्जा ।।
चू- आयंबिलवारए आयंबिलस्स असति न वाएति, तिविहं - ओदनकुम्माससत्तुगा वा । खेत्तओ अद्धाणपडिवन्नो न वाएति, जत्थ वा खेत्ते सज्झाओ न सुज्झति, जहा वइदोसभगवती न सुज्झति ॥ कालभावपुरिसे य इमा विभासा
[ भा. ६२३६ ]
असियोमाईकाले, असुद्ध काले व भावगेलण्णे । आतगत परगतं वा पुरिसो पुण जोगमसमत्थो ।
धू- असिवकाले ओमकाले य सुद्धे वा काले असज्झाइए न वाएजा । भावे अप्पणा गिलाणो “परगयं व” त्ति वाइजमाणे वा गेलण्णं नाउं अहवा - परगिलाणवेयाच्चवावडे पुरिसो वा जोगस्स असमत्तो न वाइज्जइ, एवमादिकारणेहिं पत्तो वि न वाइजइ ॥
यू. (१३५४) जे भिक्खू अव्वत्तं वाएइ, बाएंतं वा सातिज्जइ ॥