________________
उद्देशक : १९, मूलं १३४७ [भा. ६१७८ ]
३२१
अविधीए वट्टंतो नियमा अट्ठ कम्मपगतीओ बंधइ, हस्सट्ठितियाओ दीहठिईओ करेइ, मंदानुभावा यतिव्वानुभावाओ करेइ, अप्पपदेसाओ य बहुपदेसाओ करेति, एवंकारी य नियमा दीहं संसारं निव्वत्तेति | अहवा - नाणायारविराहणाए दंसणविराहणा, नाणदंसणविराहणाहिं नियमा चरणविराधना । एवं तिन्हं विराधनाए अमोक्खो, अमोक्खे नियमा संसारो ।।
[भा. ६१७९] बितियागाढे सागारियादि कालगत असति वोच्छेदे । एएहिं कारणेहि, कप्पति जयणाए काउं जे ॥
धू- सव्वत्थ अनुप्पेहा, अप्रतिसिद्धादित्यर्थः ।
मू. (१३४८) जे भिक्खू हेट्ठिल्लाइं समोसरणाई अवाएता उवरिल्लाइं समोसरणाइं वाएइ, वाएंतं वासातिजति ।।
[भा. ६१८० ]
आवासगमादीयं, सुयणाणं जाव बिंदुसाराओ । उक्कमओ वादेंतो, पावति आणाइणो दोसा ||
- जं जस्स आदीए तं तस्स हिट्ठिल्लं, जं जस्स उवरिल्लं तं तस्स उवरिल्लं, जहा दसवेयालिस्सावस्सगं हेट्ठिल्लं, उत्तरज्झयणाण दसवेयालियं हेट्ठिल्लं, एवं नेयं जाव बिंदुसारेति ॥ [ भा. ६१८१ ] सुत्तत्य तदुभयाणं, ओसरणं अहव भावमादीणं । तं पुण नियमा अंगं, सुयखंधो अहव अज्झयणं ॥
- समोसरणं नाम मेलओ, सो य सुत्तत्थाणं, अहवा - जीवादि नवपदत्यभावाणं । अहवा - दव्वखेत्तकालभावा, एए जत्थ समोसढा सव्वे अत्थित्तिदुत्तं भवति, तं समासरणं भण्णति । तं पुण किं होज ? उच्यते-अंगं, सुयक्खंधो, अज्झयणं, उद्देसगो । अंगं जहा आयारो तं अवाएत्ता सुयगडंगं वाएति । सुक्खंधो जहा आवस्सयं तं अवाएत्ता दसंवेयालियसुयखंधं वाएति । अज्झयणं जहा सामातितं अवाएथ्ता चउवीसत्थयं वाएति, अहवा सत्यपरिण्णं अवाएता लोगविजयं वाएति । उद्देसगेसु जहा सत्यपरिण्णाए पढमं सामन्न उद्देसिप अवाएता पुढविक्काउद्देसियं बितियं वाएथइ । एं सुत्तेसु वि दट्ठव्वं । अहवा - दोसु सुअक्खंधेसु जहा बंभचेरे अवाएत्ता आयारग्गे वाएति । सव्वत्य उक्कमतो । एवं तस्स आणादिया दोसा चउलहुगा य, अत्थे चउगुरू भण्णति, पभत्तं देवया छलेज्ज ॥ इमो य दोसो
[ भा. ६१८२]
उवरिसुयमसद्दहणं, हेडिल्लैहि य अभावितमतिस्स । नय तं भुज्जो गेहति, हानी अन्नेसु वि अवण्णो ॥
चू- हेट्ठिल्ला उस्सग्गसुता तेहिं अभाविस्स उवरिल्ला अववादसुया ते न सद्दहति अतिपरिणामगो भवति, पच्छा वा उस्सग्गं न रोचेइ अतिक्कामेय ति काउं तं न गेण्हति । अन्नं उवरिं गेण्हति एवं आदिसुत्तस्स हानी नासमित्यर्थः । आदिसुत्तवजितो उवरिसु अट्ठाणेण य पयत्तेण बहुस्सुतो भण्णति, पुच्छिज्रमाणो य पुच्छं न निव्वहति, जारिसो एस अनायगो तारिसा अन्नो वि एवं अन्नेसि पि अवण्णो भवति, जम्हा एवमादी दोसा तम्हा परिवाडीए दायव्वं ॥ इमो अववातो[ भा. ६१८३] नाऊण य वोच्छेदं, पुव्वगते कालियानुजोगे य । सुत्तत्य तदुभए वा उक्कमओ वा चि वाएजा ।।
17 21
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org