Agam Sutra Satik 34 Nishith ChhedSutra 1

SR No.: 003370
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 1372
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, Agam 34, & agam_nishith
File Size: 25 MB

Page 1210

उद्देशक : १९, मूलं- १३४६, [भा. ६१२२]
३११
चू- सेसा साधू गुरु आपुच्छित्ता गुरुट्टाणस्स मग्गतो नासन्नदूरे अहारातिनिए जं जस्स ठाणं तत्थ पडिक्कमंताण इमा ठवणा । गुरू पच्छा ठायंतो मज्झेण गंतुं सट्ठाणे ठायति । जेवामतो ते अनंतर सव्वेण गंतुं सट्ठाणे ठायंति । जे दाहिणतो अनंतरं सव्वेण तं च अनागयं ठायंति । सुत्तत्थसरणहेउं तत्थ य पुव्वामेव ठायंता करेमि भंते सामातियमिति सुत्तं करेंति । जाहे गुरु पच्छा सामाइयं करेंता वोसिरामि त्ति भणेता ठिता उस्सग्गं ताहे पुव्वट्ठिया देवसियाइयारे चिंतेंति । अन्ने भांति - जाहे गुरु सामाइयं करेंति, ताहे पुव्वट्टिता पि तं सामाइतं करेंति । सेसं कण्ठ्यं ॥ [ भा. ६१२३] जो होज्ज उ असमत्थो, बालो वुड्डो गिलाण परितंतो ।
सो विकहाए विरहिओ, ठाएजा जा गुरू ठंति ॥
चू- परिसंतो पाहुणगादि सो वि सज्झायज्झाणपरो अच्छ, जाहे गुरू ठंति ताहे ते वि बालादिया ति ॥ एतेन विहिणा
[भा. ६१२४ ]
आवासग कातूणं, जिनोवदिट्टं गुरूवएसेणं । तिन्नि धुई पडिलेहा, कालस्स इमो विही तत्थ ।
धू- जिनेहिं गणधराणं उवदिट्टं, ततो परंपरएण जाव अम्हं गुरूवएसेण आगतं, तं काउं आवस्सगं अंते तिन्नि श्रुतीतो करेंति । अहवा - एगा एगसिलोइया, बितिया बिसिलोइया, ततिया तिसिलोइया, तेसिं समत्तीए कालपडिलेहणविधी इमा कायव्वा ॥
अच्छउ ताव विधी, इमो कालभेदो ताव दुच्चति
[ मा. ६१२५ ] दुविहो य होति कालो, वाघातिम एतरो य नायव्वो । वाघाओ घंघसाला घट्टणं सङ्घकहणं वा ॥
चू-पुव्वद्धं कंठं । जो अतिरित्तंवसही बहुकप्पपडिसेविताय सा घंघसाला, एत्तो निंत अतिताणं घट्टणे पडणादिवाघातदोसा सडकहणेण वेलातिक्कमदोसा ।। एवमादिवाघाते ततिओ सिं, दिज्जति तस्सेव ते निवेदेंति । निव्वाघाते दोन्नि उ, पुच्छंति उ काल घेच्छामो ॥
[भा. ६१२६ ]
धू- तम्मि वाघाति दोन्नि जे कालपडिलेहगा निग्गच्छंति तेसिं ततिओ उवज्झायादि दिज्जति । ते कालगाहिणो आपुच्छण संदिसावण कालपवेयणं च सत्वं तस्सेव करेंति, एत्थ गंडगदिट्टंतो न भवति । इयरे उवउत्ता चिट्ठति । सुद्धे काले तत्थेव उवज्झायस्स पवेयंति, ताहे डंडधरे बाहि कालपडियरगो चिट्ठइ, इयरे-दुयगावि अंतो पविसंति, ताहे उवज्झायस्स समीवे जुगवं पट्टवेंति, पच्छा एगो डंडधरो अतीति, तेन पट्ठविते सज्झायं करेति ॥
निव्वाघातो पच्छद्धं अस्यार्थः
[भा. ६१२७ ] आपुच्छण कितिकम्मे, आवासित खलिय पडिय वाघाते । इंदिय दिसाए तारा, वासमसज्झाइयं चेव ॥
- निव्वाघाए दोन्नि जना गुरुं पुच्छंति - कालं घेच्छामो, गुरुणा अब्भणुन्ना, कितिकम्पं ति वंदनं दाउं डंडगं घेत्तुं उवउत्ता आवस्सियमासज्जं करेत्ता पमचंता य निग्गच्छति । अंतरे य जइ पक्खलति पडंति वा वत्थादि वा विलग्गति कितिकम्मादि किंचि वितहं करेति, गुरू वा किंचि पडिच्छंतो वितहं करेति तो कालवाघातो । इमा कालभूमीए पडियरणविधी - इंदिएहिं उवउत्ता