________________
उद्देशक : १५, मूलं-१००२, [भा. ५०४४]
११७
च इथिमादिगेसु य दायगेसु परिसुद्धं, अन्नेसु य उग्गमादिदोसेहिं सुद्धं तस्स गहणं अनुन्नायं । "कस्स" तिगतं । जइ वि पढमपुच्छाठाणे सुद्धगहणं पत्तंतहावि न घेत्तव् जाव बितियपुच्छाए न सुद्धं । अतो बितियपुच्छा “किं वासि त्ति, तं नीणियं वत्थं परिभुत्तं अपरिभुत्तं वा?" जति पुरिमुत्तं तो पुच्छिज्जइ- "किं एयंनिच्चणियंसणमादियाणं आसि?" अधअपरिभुत्तं तो पुच्छिन्नइ "किंएयं निच्चणियंसणमादियाणं होहिति?" अन्नं च पुच्छिजइ- “एयं वत्थं कत्थ भायणे ठाणे वा आसि?" एयाओ पुच्छाओ जइन पुच्छइ तो पत्तेगंचउलहुगा॥ जं तंपरिभुत्तं वत्यं नीणितं दायगेण तं पुच्छियं- "किं एयं आसि?" ताहे ते गिहत्था भणेज्जा[भा.५०४५] निश्चणियंसण मजण, छनूसए रायदारि चेव ।
सुत्तत्थजाणगेणं, चउपरियट्टे ततो गहणं॥ घू-निच्चणियंसणियं एयं आसि, अहवा भणेज - मज्जमयं, अहवा - छनूसवियं, अहवा - रायद्दारियं । एत्थ सुत्तजाणगेणंचउण्हं परियट्टाणंजो अन्नतरोनीणितोतस्सजति अन्नोतप्रतिमा अस्थि तो गहणं भवति, एवं दोसुपरियट्टेसु नीणितेसु जति दो तप्रतिमा अस्थि, तिसु नीणितेसु जति तिन्नितप्रतिमा अस्थि, चउसुपरियट्टेसु णीणितेसुतप्रतिमेसुणीणियं तत्थ वि इमे दोसा परिहरियव्वा[मा.५०४६] निच्चनियंसणियं ति य, अन्नासति पच्छकम्म-वहणादी।
अस्थि वहंते घेप्पति, इयरुप्फुस-धोव-पगतादी॥ धू-जति तेन पुछिएण भणियं - "निचनियंसणियं ।" जति तस्स अन्नं निचनियंसणियं नस्थि तो न घेत्तव्यं । को दोसो? उच्यते-पच्छाकम्मं करेजा, अन्नं सम्मुच्छावेज्जा, किणेजा वा। अधवा - अस्थि से अन्नं न तावतं परिवाहेइ, तत्थ वि न घेप्पति, मा सो तं पवाहेज्ज । अह अन्नं पच्चूढयं तोघेप्पति । “इयरे"त्ति-अवहंतेपदमपवाहतो आउकारण वा उप्फोसेज्जा, धोवेज वा, धी (वी)याराण वा पगयं करेज, आदिग्गहणातो धूवेज वा, अप्पणो वा हाएजा ॥
अधवा - नीणियं तं वत्थं अहतं, तं च तेन गिहिणा पुच्छिएण कहियं. [भा.५०७] होहिति वि नियंसणियं, अन्नासति गहण पच्छकम्मादी।
अस्थि नवे वितु गेण्हति, तहि तुल्लपवाहणा दोसा ।। खू-जति तस्स अन्नं निचनियंसणियं नत्थि तो न कप्पति । अध गेण्हति तत्थ वि ते चेव पच्छा कम्मादी दोसा ।अध अस्थि अन्नं से तो कप्पं, तंअन्न जति अवहंतंतहावितं गेण्हति । किं निमित्तं ?, तुल्ला तत्थ पवहमा दोसा । तुल्ला नाम जति वि गिण्हति, जति विन गिण्हति, तहावि सो अप्पपओगेण चेव अन्नं पवाहेउकामो काहिति पवाहणादयो दोसा ॥ [भा.५०४८] एमेव मज्जणादिसु, पुच्छासुद्धं च सव्वतो पेहे।
मणिमाती दाएंतिव, अदि8 मा सेहुवादानं ।। छू-जहानिञ्चनियंसणियंकप्पतिनकप्पतिवातहा मजणछन्नुसवरायद्दारिया विभाणियब्वा, जाहे पुच्छासुद्धं कप्पनिजं ति निजातं ताहे अंतेसु दोसुघेत्तूण सव्वतो सम्मं जोतेयव्वं, मा तत्थ गिहत्थाणं मणी वा हिरन्ने वा सुवण्णे वा तंबे वा रुप्पे वा अन्ने वा केइ उवनिबद्धे होजा । सो गिहत्थो भण्णति - "जोएह सव्वतो एयं वत्थं ।" जति तेहिं दि8 हिरन्नादी तो लट्ठ, अध न दिटुं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org