________________
११२
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१५/१००२
असमायारिनिष्फण्णं मासलहुँ। ____एत्थ सीसो पुच्छति- “काउस्सग्गं किं निमित्तं करेंति? किं देवताराहणनिमित्तंजेण आराहिता समाणि वत्थाणि उप्पादेति, उअ अन्नं किं पि कारणं?" आचार्य आह - न देवताराहनिमित्तं काउस्सग्गं करेति तत्थ काउस्सग्गे ठिता उवउज्जंति-किंपमाणंवत्थं घेत्तव्वं?,जहन्नयं मज्झिमयं उक्कोसं । अधवा - किं अहाकडं अप्पपरिकम्मं ? अहवा- कत्थ धुवो लाभो भविस्सति?, एयं उस्सग्गट्टितो चिंतेति । को वा पढमं ओभासितो अवस्सं दाहिति ?, जो नञ्जति एसो अवस्सं दाहिति सो पढम ओभासियव्यो, एयं सव्वं उस्सग्गट्ठिया चिंतेति ।। काउस्सग्गे कए केन पढमं उस्सारियव्वं?, उच्यते[भा.५०२०] रातिनिओ उस्सारे, तस्सऽसतोमो विगीओ लद्धीओ।
अविगीओ वि सलद्धी, मग्गति इतरे परिच्छंति॥ चू-तत्थ जो राइनिओ गीयत्थो लद्धिजुत्तो तेणं उस्सारियव्वं, अध राइनियस्स गीयत्थस्स असति राइनिओ वा अलद्धिओ ताहे ओमराइणिओ वि गीयत्यो सलद्धिओ जो सो उस्सारेति। अध सो वि अलद्धी ताहे जो अगीयत्यो वि सलद्धी सो उस्सारेति, सो चेव ओभासति, सो चेव य पायट्टित्तणं करेति । “इयरे" (जे] गीयत्था अलद्धिया ते पडिच्छंति, एसणादि सव्वं सोधि त्ति, तेजाव वत्थस्स विधी भणिता कप्पति न वत्ति । इदानि पच्छित्तं भण्णति[भा.५०२१] उस्सग्गाती वितहे, खलंत अन्नन्नओय लहुओ य ।
उग्गम विप्परिनामो, ओभावण सावगा न ततो।। चू-काउस्सग्गपदं आदी करेत्ता सव्वेसुपदेसुपच्छित्तंभण्णति-उस्सग्गंन करेति, आवासयं न सोधेति, खलंति वा समंवा, उस्सग्गं न करेंति, डंडएण वा भूमी छिवंति, उस्सारेंति वा वितहं, सव्वत्थ मासलहुं । “अन्नन्नतो य” त्ति न वि पिंडएणं काउस्सग्गं करेत्ता संदिसह त्ति न भणंति मासलहुँ । आयरिया लाभोत्ति न भणंति मासलहुं । आवस्सियं न करेंति ना (पनगं], “जस्स य जोगं" न भणंतिमासलहुं।किह गेण्हिस्सामोत्तिन भणेतिमासलहुं, आयरियाजहा संदितुल्लयंति न भणंति मासलहुं । एवं करेत्ता गता जति सावयं ओभासति तो उग्गमदोसा, घरे असंते कीतादी करेज्जा । नवाणि वा काउं अन्नम्मि वा दिने देज्जा । विप्परिनामो वा से। सोय नवधम्मो चिंतेजाजो एतेसिं सट्टो भवति तं एते चड्डेति । ओभावणा वा से होजा, तस्स सावगस्स धरे नस्थि वत्था, ताहेसाधूअलद्धवत्था तस्स धरातोनिग्गता, ताहेअन्नतित्थियादिभणेज्जा- “एतेएयस्स दिक्खिणेत्, एस एतेसिं पिन देति, अतिखरंटो एस सावगो'"त्ति, एवमादी जम्हा दोसा तम्हा न तं जाएज्जा ।। अहवा[भा.५०२२] दातुं वा उदु रुस्से, फासुद्धरियं तु सो सयं देति ।
भावितकुलतोभासण, नीणित कस्सेत किं वासी। घू- सावगो वा दातुं पच्छा उदु रुसेजा, “किं एतेहिं एत्तिलयं पि न नायं जहा सावगस्स संजमीणं तं अनोभासिएल्लयं चेव देति ।" अन्नं च सावयाणं एसा सामायारी चेव जं फासुयं उद्धरियं तं साधूणं दायव्वं, तो सो अप्पणो चेव दाहिति, तम्हा किं तेन ओभासिएणं? जे अन्ने भाविएल्लया कुला तेसु ओभासियव्वं । गंतूण भाणियव्वो जो पभू सो - "धम्मलाभो सावग !
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org