________________
१७०
तन्दुलवैचारिक प्रकिर्णकसूत्रम् १०२ अच्छीणि चउकवालं सिरं बत्तीसं दंता सत्तंगुलिया जीहा अछुट्टपलियं हिययं पणवीसं पलाई कालिज्जं दो अंता पंचवामा पन्नत्ता, तंजहा-थलंतेय १ तनयंते य२, तत्थ णंजे से थलंते तेण उच्चारे परिणमइ, तत्थणंजे से वामे पासे से सुहपरिणामे, तत्थणंजे से दाहिणे पासे से दुहपरिणामे
आउसो ! इममि सरीरए सट्टि संधिसयं सत्तुत्तरं मम्मसयं तिनि अहिदामसयाई नव ण्हारुसयाई सत्त सिरासयाइं पंचपेसीसयाइं नव धमणीओ नवनउइं च रोमकूवसयसहस्साई विणा केसमंसुणा सह केसमंसुणा अछुट्ठाओ रोमकूवकोडीओ / आउसो! इममि सरीरए सट्टी सिरासयं नाभिप्पभवाणं उड्गामिणीणं सिरमुवगयाणंजाओ? रसहरणीओत्ति वुम्वन्ति जाणंसि निरुवधाएणं चक्खुसोयधाणजीहाबलं च भवइ, जाणं सिउवघाएणं चक्खुसोयघाणजीहाबलं उवहम्मद ।। ___आउसो! इमंमिसरीरए सटिसिरासयं नाभिप भवाणं अहोगामिणीणं पायतलमुवगयाणं जाणं सि निरुवघाएणंजंघाबलं भवइ, तां से उवघाएणं सीसवेयणा अद्धसीसवेयणा मत्थयसूले अच्छीणि अंधिजति।
आउसो! इममि सरीरए सहिसिरासयं नाभिप्पभवाणं तिरियगामिणीणं हत्थतलमुवगयाणं जाणं सिनिरुवघाएणं बाहुबलं हवइ, ताणंचेव से उवग्धाएणं पासवेयणा पुढिवैयणा कुछिवेयणा कुच्छिसूले हवइ॥
आउसो ! इमस्स जंतुस्स सटिसिरासयं नाभिष्यभवाणां अहोगामिणीणं गुदप्पविट्ठाणं जाणं सि निरुवघाएणं मुत्तपुरीसवाउकम्मं पक्तइ ताणं चेव उवघाएणं मुत्तपुरीसवाउनिरोहेणं अरिसा खुभंतिपंडु रोगो भवइ ।।
आउसो! इमस्स जंतुस्स पणवीसंसिराओ पित्तधारिणीओपणवीसंसिराओसिंभधारिणीओ दस सिराओ सुक्कधारिणीओ सत्त सिरासयाई पुरिसस्स तीसूणाई इथियाए वीसूणाई पंडगस्स आउसो ! इमस्स जतुस्स रुहिरस्स आढयं वसाए अद्धाढयं मत्थुलुंगस्स पत्थो मुत्तस्स आढयं पुरिसस्स पत्थो पित्तस्स कुडवो सिंभस्स कुडवो सुक्कस्स अद्धकुडवो, जं जाहे दुटुं भवइ तं ताहे अइप माणं भवइ,पञ्चकोटे पुरिसे छकोट्ठा इत्थिया नवसोए पुरिसेइक्कारससोया इत्थिया, पञ्च पेसीसयाई पुरिसस्स तीसूणाई इत्थियाए वीसूणाई पंडगस्स।
वृ. 'आउसो जं०' इत्याद्यालापकरूपं सूत्रं, हे आयुष्मन् ! यदपिच इदं शरीरं-वपुः इष्टं इच्छाविषयत्वात् कान्तं कमनीयत्वात् प्रियं प्रेमनिबन्धनत्वात् मनसा ज्ञायते-उपादीयत इति मनोज्ञं मनसा अभ्यते--गम्यते इति मनोऽमं मनसोऽभिरामं मनोऽभिरामं सनतकुमारचक्रि वत् स्थैर्य-स्थैर्यगुणयोगात् वैश्वासिकं-विश्वासस्थानं संमतं तत्कृतकार्याणां संमतत्वात् बहुमत बहुष्वपि कार्येषुबहुर्वाऽनल्पतया अस्तोकतया मतंबहुमतंअनु-विप्रियकरणात्पश्चान्मतमनुमतं भाण्डकरण्डकसमान-आभरणभाजनतुल्यमादेयमित्यर्थः रत्नकरण्डक इव सुसंगोपितंवस्त्रादिभिः चेलपेटेव-वस्त्रभञ्जूषेव सुष्ठुसंपरिवृतंनिरुपद्रवे स्थाने निवेशितं,गृहस्थावस्थास्थालिभद्रवपुर्वत्, तैलपेटेव-तैलगोलिकेव सुसंगोपितंभङ्गभयात, 'तेल्लकेला इव सुसंगोविय'त्तिपाठान्तरं तैलकेलातैलाश्रयो भाजनविशेषः सौराष्ट्रप्रसिद्धः सा च सुष्टु सङ्गोप्या-सङ्गोपनीया भवति अन्यथा लुठति ततश्च तैलहानि स्यादिति।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org