________________
२४४
भगवती अङ्गसूत्रं (२) १८/-/१/७२४ 'जस्स जं अस्थि' त्ति यस्य जीवनारकादेर्यदाभिनिबोधिकाद्यस्ति तस्य तद्वाच्यं तच्च प्रतीतमेव, 'केवलनाणी' त्यादि, केवलज्ञानी अचरमो वाच्य इति भावः 'अन्नाणी' इत्यादि अज्ञानी सभेदः स्याच्चरमः स्यादचरम इत्यर्थः यो ह्यज्ञानं पुनर्न लप्स्यते स चरमः यस्त्वभव्यो ज्ञानं न लप्स्ये एवासाव- चरम इति एवं यत्र यत्राहारकतिदेशस्तत्र तत्र स्याच्चरमः स्यादचरम इति व्याख्येयं, शेषमप्यनयैव दिशाऽम्युह्यमिति । अथ चरमाचरमलक्षणाभिधानायाह
पू. (७२५) जो जं पाविहिति पुणो भावं सो तेण अचरिमो होइ । अच्चंतविओगो जस्स जेण भावेण सो चरिमो
वृ. 'जो जं पाविहिति गाहा 'यः' जीवो नारकादिः 'यं' जीवत्वं नारकत्वादिकमप्रतिपतितं प्रतिपतितं चा 'प्राप्स्यति' लप्स्यते पुनः पुनरपि 'भावं' धर्म्मस 'तेन' भावेनतद्भावापेक्षयेत्यर्थः अचरमो भवति, तथा 'अत्यन्तवियोगः' सर्वथाविरहः 'यस्य' जीवादेर्येन भावेन स तेनेति शेषः चरमो भवतीति ॥
मू. (७२६) सेवं भंते! २ जाव विहरति ।।
शतकं६- १८ उद्देशकः-१ समाप्तः
-: शतकं १८ उद्देशकः - २:
वृ. प्रथमोद्देशके वैमानिक वैमानिकभावेन स्याच्चरमः स्यादचरम इत्युक्तम्, अथ वैमानिकविशेषो यस्तद्भावेन चरमः स द्वितीयोद्देशके दर्श्यते इत्येवंसम्बन्धस्यास्येदमादिसूत्रम्मू. (७२७) तेणं कालेणं २ विसाहानामं नगरी होत्था वन्नओ, बहुपुत्तिए चेइए वन्नओ, सामी समोसढे जाव पजुवासइ, तेणं कालेणं २ सक्के देविंदे देवराया वज्रपाणी पुरंदरे एवं जहा सोलसमसए वितियउद्देसए तहेव दिव्वेणं जाणविमाणेणं आगओ नवरं एत्थ आभियोगादि अत्थि जाव बत्तीसतिविहं नट्टविहिं उवदंसेति उव० २ जाव पडिगए।
*
भंतेत्ति भगवं गोयमे समणं भगवं महावीरं जाव एवं वयासी- जहा तईयसए ईसाणस्स तहेव कूडागारदिट्ठतो तहेव पुव्वभवपुच्छा जाव अभिसमन्नागया ?, गोयमादि समणे भगवं महावीरे भगवं गोयमं एवं वयासी एवं खलु गोयमा ! तेणं कालेणं तेणं समएणं इहेव जंबुद्दीवे २ भारहे वासे हथिणापुरे नामं नगरे होत्था वन्नओ, सहस्संबवने उज्जाणे वन्नओ, तत्थ णं हत्थिनागपुरे नगरे कत्तिए नाम सेट्ठी परिवसति अड्ढे जाव अपरिभूए नेगमपढमासणिए नेगमट्टसहस्सस्स सयरस य कुंडुंबस्स आहेवच्चं जाव कारेमाणे पालेमाणे य समणोवासए अहिगयजीवाजीवे जाव विहरति ।
तेणं कालेणं २ मुनिसुव्वए अरहा आदिगरे जहा सोलसमसए तहेव जाव समोसढे जाव परिसा पजुवासति, तए णं से कत्तिए सेट्ठी इमीसे कहाए लट्ठे समाणे हट्ठतुट्ठ एवं जहा एक्कारसमसए सुदंसणे तहेव निग्गओ जाव पज्जुवासति, तए णं मुनिसुव्वए अरहा कत्तियस्स सेट्ठिस्स धम्मकहा जाव परिसा पडिगया ।
तणं से कत्तिए सेट्ठी मुणिसुव्वयजाव निसम्म हट्टतुट्ट उट्ठाए उट्ठेति उ० २ मुनिसुव्वयं जाव एवं व्यासी- एवमेवं भंते ! जाव से जहेयं तुज्झे वदह नवरं देवाणुप्पिया ! नेगमट्टसहरसं आपुच्छामि जेट्ठपुत्तं च कुडुंबे ठावेमि, तए णं अहं देवाणुप्पियाणं अंतियं पव्वयामि अहासुहं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org