________________
१८०
भगवतीअङ्गसूत्रं (२) १५/-1-1६४९ अणिलुक्के णिलुक्कमिति अप्पाणं मन्नति अपलाए पलायमिति अप्पाणं मन्नति एवमावे तुमंपि गोसाला! अणन्ने संते अन्नमिति अप्पाणं उपलभसि तं मा एवं गोसाला! नारिहसि गोसाला ! सच्चेव ते साछाया नो अन्ना।
वृ. 'गर्ल्ड वत्ति गर्तः श्वभ्रं 'दरिंति श्रृगालादिकृतभूविवरविशेषं 'दुग्गं ति दुःखगम्यं वनगहनादि निन्नति निम्नं शुष्कसरःप्रभृति पव्वयंवत्तिप्रतीतं विसतिगर्तपाषाणादिव्याकुलम् ‘एगेण महं'तिएकेन महता 'तणसूएण वत्ति 'तृणसूकेन' तृणाग्रेण अनावरिएत्तिअनावृतोऽसावावरणस्याल्पत्वात् ‘उवलभसित्ति उपलम्भयसि दर्शयसीत्यर्थ : 'तं मा एवं गोसाल'त्ति इह कुर्वितिशेषः 'नारिहसि गोसाल'त्तिइह चैवं कर्तुमितिशेषः, सच्चेवतेसा छाय'त्ति सैव ते छाया अन्यथा दर्शयितुमिष्टा छाया-प्रकृतिः।
मू. (६५०) तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते समणेणं भगवया महावीरेणं एवं वुत्ते समाणे आसुरुत्ते ५ समणं भगवं महावीरं उच्चावयाहिं आउसणाहिं आउसति उच्चा० २ उच्चावयाहिं उद्धंसणाहिं उद्धंसेति उद्धंसेत्ता उच्चावयाहिं निभंछणाहिं निभंछेत उ०२ उच्चावयाहिं निच्छोडणाहिं निच्छोडेति उ० २ एवं वयासी - नटेसि कदाइ विणढेसि कदाइ भट्ठोऽसि कयाइ नट्ठविणढे भटेसि कदायि अज्ज! न भवसि नाहि ते ममाहितो सुहमत्थि।
वृ. उच्चावयाहिं'ति असमञ्जसाभिः ‘आउसणाहिं'ति मृतोऽसि त्वमित्यादि-भिर्वचनैः 'आक्रोशयति' शपति उद्धंसणाहितिदुष्कुलीनेत्यादिभिकुलाद्यभिमानपातनावचनैः 'उद्धंसेइ'त्ति कुलाघभिमानादधः पातयतीव 'निब्भंछणार्हि'तिन त्वया मम प्रयोजनमित्यादिभि परुषवचनैः 'निभच्छेइ'त्तिनितरांदुष्टमभिधत्ते 'निच्छोडणाहितित्यजास्मदीयांस्ती-र्थकरालङ्कारानित्यादिभिः 'निच्छोडेइ'त्ति प्राप्तमर्थे त्याजयतीति 'नट्टेसि कयाइ'त्ति नष्टः स्वाचारनाशात् 'असि' भवसि त्वं 'कयाइ'त्ति कदाचिदिति वितर्कार्थः अहमेवं मन्ये यदुत नष्टस्त्वमसीति 'विणट्टेसि'-त्तिमृतोऽसि 'भट्ठोसि'तिभ्रष्टोऽसि-सम्पदः व्यपेतोऽसि त्वंधर्मत्रयस्य यौगपद्येन योगात् नष्टविनष्टभ्रष्टोऽसीति 'नाहि तेत्ति नैव ते।
मू. (६५१)तेणं कालेणंर समणस्स भगवओम० अंतेवासी पाईणजाणवए सव्वानुभूती णनम अनगारे पगईभदए जाव विणीए धम्मायरियानुरागेणं एयमढें असद्दहमामे उट्ठाए उद्वेति उ०२ जेणेव गोसाले मंखलिपुत्ते तेणेव उवा०२ गोसालं मंखलिपुत्तं एवं वयासी--
जेवि ताव गोसाला! तहारुवस्स समणस्स वा माहणस्स वा अंतियं एगमवि आयरियं धम्मियं सुवयणं निसामेति सेवि ताव वंदति नमंसति जाव कल्लाणं मंगलं देवयं चेइयं पञ्जुवासइ किमंग पुण तुमंगोसाला! भगवया चेव पव्वाविए भगवया चेव मुंडाविए भगवया चेव सेहाविए भगवया चेव सिक्खाविए भगवया चेव बहुस्सुतीकए भगवओ चेव मिच्छं विप्पडिवन्ने ।
तं मा एवं गोसाला! नारिहसि गोसाला! सच्चेव ते साछाया नो अन्ना, तएणं से गोसाले मंखलिपुत्ते सव्वानुभूतिनामंअनगारेणं एवंवुत्ते समाणे आसुरुत्ते ५ सव्वानुभूतिं अनगारंतवेणं तएणं एगाहचं कूडाहचं जाव भासरासिं करेति, तए णं से गोसाले मंखलिपुत्ते सव्वाणुभूतिं अणगारं तवेणं तेएणं एगाहच्चं कूडाहच्चं जाव भासरासिं करेत्ता दोचंपि समणं भगवं महावीर उच्चावयाहिं आउसणाहिं आउसइ जाव सुहं नत्थि।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org