________________
५४२
भगवती अङ्गसूत्रं १०/-/६/४९०
-: शतकं - १० उद्देशकः - ६ :
वृ. पञ्चमोद्देशके देववक्तव्यतोक्ता, षष्ठे तु देवाश्रयविशेषं प्रतिपायन्नाह
मू. (४९०) कहि णं भंते! सक्कस्स देविंदस्स देवरन्नो सभा सुहम्मा पत्रत्ता ?, गोयमा ! जंबुद्दीवे २ मंदरस्स पव्वयस्स दाहिणेणं इमीसे रयणप्पभाए एवं जहा रायम्पसेणइज्जे जाव पंच वडेंगापन्नत्ता, तंजा - असोगवडेंसए जाव मज्झे सोहम्मवडेंसए, सेणं सोहम्मवडेंसए महाविमाणे अद्धतेरस य जोयणसय सहस्साइं आयामविक्खंभेणं ।
वृ. 'कहि ग' मित्यादि, 'एवं जहा रायप्यसेणइज्जे ' इत्यादिकरणादेवं दृश्यं - 'पुढवीए बहुसमरमणिजाओ भूमिभागाओ उड्डुं चंदमसूरियगहगणनचखत्ततारारूवाणं बहूइं जोयणाई बहूई जोयणसयाई एवं सहस्साइं एवं सयसहस्साइं बहूओ जोयणकोडी ओ बहूओ जोयणकोडा - कोडीओ उ दूर वीइवइत्ता एत्थ णं सोहम्मे नामं कप्पे पन्नत्ते इत्यादि, 'असोगवडेंसए' इह यावत्करणादिददृश्यं'सत्तवन्त्रवडेंसए चंपगवडेंसए चूयवडेंसए' त्ति, विवक्षिताभिधेयसूचिका चेयमतिदेशगाथामू. (४९१) एवं जह सूरियाभे तहेव माणं तहेव उववाओ । सक्करस य अभिसेओ तहेव जह सूरियाभस्स ॥
वृ. 'एवं जह सूरियाभे 'एवम्' अनेन क्रमेण यथा सूरिकाभे विमाने राजप्रश्नकृताख्यग्रन्थोक्ते प्रमाणमुक्तं तथैवास्मिन् वाच्यं तथा यथा सूरिकाभाभिधानदेवस्य देवत्वेन तत्रोपपात उक्तस्तथैवोपपातः शक्रस्येह वाच्योऽभिषेकश्चेति, तत्र प्रमाणं - आयामविष्कम्भसम्बन्धि दर्शितं, शेषं पुनरिदम्- 'ऊयालीसं च सयसहस्साइं बावन्नं सहस्साइं अट्ठ य अडयाले जोयणसए परिक्खेवेणं'ति । उपपातश्चैवं- 'तेणं कालेणं तेणं समएणं सक्के देविंदे देवराया अहुणोववन्नमेते चैव समाणे पंचविहाए पत्तीए पञ्जत्तिभावं गच्छइ, तंजहा- आहारपद्धत्तीए ५' इत्यादि ।
अभिषेकः पुनरेवं- 'तणं सक्के देविंदे देवराया जेणेव अभिसेयसभा तेणेव उवागच्छइ तेणेव उवागच्छित्ता अभिसेयसमं अणुप्पयाहिणीकरेमाणे २ पुरच्छिमिल्लेणं दारेणं अनुपविसइ जेणेव सीहासणे तेणेव उवागच्छइ तेणेव उवागच्छित्ता सीहासणवरगते पुरच्छाभिमुहे निसन्ने । तणं तस्स सक्क्स्स ३ सामानियपरिसोववन्नगा देवा आभिओगिए देवे सद्दावेंति सद्दावेत्ता एवं वयासी - खिप्पामेव भो देवाणप्पिया ! सक्कस्स ३ सामाणियपरिसोववन्नगा देवा अभिओगिए देवे सहावेंति सद्दावेत्ता एवं वयासी - खिप्पामेव भो देवाणुप्पिया ! सक्कस्स ३ महत्थं महरिहं विउलं इंदाभिसेयं उवठ्ठवेह' इत्यादि, 'अलंकार अच्चणिया य तहेव'त्ति यथा सूरिकाभस्य तथैवालङ्कारः अर्चनिका चेन्द्रस्य वाच्या ।
मू. (४९२) अलंकार अच्चणिया तहेव जाव आयरक्खत्ति, दो सागरोवमाइं ठिती। सके णं भंते! देविंदे देवराया केमहिड्डीए जाव केमहसोक्खे ?, गोयमा ! महिड्डीए जाव महसोक्खे, से णं तत्य बत्तीसार विमाणावाससयसहस्साणं जाव विहरति एवंमहड्डिए जाव महासोक्खे सक्के देविंदे देवराया । सेवं भंते ! सेवं भंतेत्ति ॥
वृ. तत्रालङ्कारः - 'तए णं से सक्के देवे तप्पढमयाए पम्हलसूमालाए सुरभीए गंधकासाईयाए गायाई लहेइ २ सरसेणं गोसीसचंदणेणं गायाई अनुलिंपइ २ नासानीसासवायवोज्नं चक्खहरं वनफरिसजुत्तं हयलालापेलवातिरेगं धवलकणगखचियंतकममं आगासफालियसमप्पभं दिव्वं देवदूतजुयलं नियंसेति २ हारं पिणद्धेती'त्यादीति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org