________________
मूलं-२०१
मू. (२०१) अप्पडिलेहिअदोसा वसही भिक्खं चदल्लहं होज्जा।
बालाइगिलाणाण व पाउग्गं अहव सज्झाओ॥ वृ. अप्रत्युपेक्षणेदोषाभवन्ति. ते चामी- 'वसहित्ति कदाचिद्वसतिर्दुर्लभाभवेत्. तथा भिक्षावादुर्लभा भवेत् तथा बालादिग्लानानां प्रायोग्यं दुर्लभं भवेत् । अथवा स्वाध्यायो दुर्लभः, मांसाद्याकीर्णत्वात् तस्मात
किम्?.
मू. (२०२) तम्हा पुव्वं पडिलेहिभण पच्छा विहीए संकमणं।
. पेसेइजइ अनापुच्छिउंगणं तत्थिमे दोसा॥ वृ.तस्मात्पूर्वमेव प्रत्युपेक्ष्य निरूप्यपश्चाद् विधिना' यतनयासंक्रमणकर्त्तव्यम्। इदानीं यदुपन्यस्तं 'आमंतणाये' त्त्ववयवेनतंव्याख्यानयन्नाह- 'पेसेतिजइअणापुच्छिउंगणं' प्रेषयतिक्षेत्रप्रत्युपेक्षकान्यदि गणमनापृच्छय तत्रेमे 'दोषाः' वक्ष्यमाणलक्षणाःमू. (२०३) अइरेगोविहिपडिलेहणाए कत्थवि गयत्ति तो पुच्छे।
खेत्ते पडिलेहेउं अमुगत्थ गयत्तितं दट्ट॥ व. यदा क्षेत्रप्रत्युपेक्षकाः शेषप्रवजिताननापृच्छय गतास्तदा कथं ज्ञायन्ते ? अत आहअतिरिक्तोपधिप्रत्युपेक्षणावां सत्यां ते पृच्छन्ति-कुत्र गतास्त इत्येवं पृच्छन्ति । आचार्योऽप्याह-क्षेत्रं . प्रत्युपेक्षितुममुकत्र क्षेत्र गता इति, तेऽप्याहुः- 'तंट्ठति, 'तत्' क्षेत्रं न शोभनं, यतस्तत्र गच्छता, ___ मू. (२०४) तेना सावय मसगा ओमऽसिवे सेह इत्थिपडिनीए।
थंडिल्लअगनि उट्ठाण एवमाई भवे दोसा। वृ.स्तेनाःअर्द्धपथेस्वापदानि-व्याघ्रादीनिमशकावाऽतिदुष्टाःओमं-दुर्भिक्षं असिवं'देवताकृतउपद्रवो यदिवा 'सेह'त्तिअभिनवपद्रजितस्य स्वजना विद्यन्ते.ते चोत्प्रव्राजयन्ति, 'इत्थि'त्ति स्त्रियोवा मोहप्रचुराः, 'पडिनीए'त्ति प्रयत्नीपद्रवश्थ, 'थंडिल्ल'त्ति स्थण्डिलानि वा नतत्र विद्यन्ते, 'अगनि'त्ति अग्निना वा दग्ध स देशः, उट्ठाणे'त्ति उत्थितः' उद्धसित्तःप्रदेशोवाऽपान्तरालेइत्येवमादयोदोषाभवन्ति,तत्रापिप्राप्तस्यैतेदोषाःम. (२०५) पच्चंति तावसीओ सावयदभिक्त खतेणपउराई।
नियगपट्ठट्टाणे फेडणहरियाइ (हरिहरिय) णपन्नीए॥ वृ. स हि प्रतन्यन्तदेशः म्लेच्छाद्यपद्रवोपेतः ‘तापस्यः' तापसप्रवाजिकाः ताश्च प्रचुरमोहाः संयमाभ्रंशयन्तिश्वापदभयदुर्भिक्षभयस्तेनप्रचुराणिवाक्षेत्राणि नियगत्तिअभिनवप्रव्रजितस्यनिजः स्वजनादि: सचोत्प्रव्राजयति पदुट्टत्तिप्रद्रिष्टोवातत्रकश्चित् उट्ठाणे'त्तिउत्थितः-उद्वसितःसकदाचिद्देशोभवेत् फेडण'त्ति प्राक्तत्रवसतिरासीत् इदानींतुकदाचिदपनीताभवेत्। (हरि) हरित-पन्नीयत्तिहरितंतत्रशाकादिबाहुल्येन भष्यते,तच्च साधनांनकल्पतेदर्भिक्षप्रायंवा हरितपर्णी'तितत्रदेशेकेषुचिद्भहेषु राज्ञोदण्डंदत्त्वा देवतायै बल्यर्थं पुरुषो मार्यते, सच प्रव्रजितादिर्भिक्षार्थं प्रविष्टः सन्, तत्र गृहस्योपरि आर्द्रा वृक्षशाखा चिह्न क्रियते, तच्च गृहीतसङ्केतो दूरत एव परिहरति, अगृहीतसङ्केतश्च विनश्यति, तस्माद्भणं पृष्टा गन्तव्यमिति । अथवाऽन्यकर्तृकीयं गाथा, ततश्च न पुनरुक्त दोषः । इदानीं स आचार्यः क्षेत्रप्रत्युपेक्षकान् प्रेषयन् सर्वं गणमालोचयति, अथ तु विशेष्यं कश्चिदेकमालोचयति शिष्यादिकंततचैते दोषा भवन्तिमू. (२०६) सीसे जइ आमंतइ पडिच्छगा तेन बाहिरं भावं।
जइ इयरा तो सीसा तेवि समत्तंमि गच्छंति॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org