________________
३७८
पिण्डनियुक्तिः मूलसूत्रं स्थानेऽयं पुत्र इति बुद्धया स्वस्नुषादानं कुर्यात, आदिशब्दात स्नेहवशतो दास्यादिदानं च, उक्तं पूर्वसम्बन्धिसंस्तवोदाहरणं, एवं पश्चात्सम्बन्धिसंस्तवोदाहरणमपि भावनीयं। मू. (५२६) पच्छासंथवदोसा सासू विहवादिधूयदानं च।
भज्जा मेमोरिसिच्चिय सज्जो घाउ वयभंगो वा॥ व.पथात्सम्बन्धिसंस्तवयिमेदोषाः-श्वश्रूराममाऽसीदित्युक्ते साविधवायाआदिशब्दात्करुण्डादिरूपायाः सुताया दानं करोति, तथा भार्या ममदृश्यभवदित्येक्तु यदीालुस्तद्भर्त्ता समीपे च वर्तते तदा मम भार्याऽनेन स्वभार्या कल्पितेति विचिन्त्य साधोर्घातं कुर्यात्, अथेालुस्तद्भर्त्ता नभवति समीपे वान वर्त्तते तदा भार्याऽहमनेन कल्पितेत्युन्मत्ता भार्येव समाचरंती चित्तक्षोभमापादयेत्, ततो व्रतभङ्गः । एवं तावत्पूर्वसम्बन्धिसंस्तवस्यपश्चासम्बन्धिसंस्तवस्यचप्रत्येकमसादारणान्दोषानभिवायसम्पत्युभयोरपि साधारणानभिधित्सुराहमू. (५२७) मायावी चड़यारी अम्ह ओहावणं कुणइ एसो।
निच्छुमगाई पंतो करिज्ज भद्देसुपडिबंधो॥ वृ. अधृतिदृष्टिसन्नवादि वुर्वन्मायावी एषोऽस्माकमावर्जनानिमित्तं चाटूनि करोतीति निन्दा, तथाऽ. स्माकंस्वस्यकापटिकप्रायस्यजनान्यादिकल्पनेनपभ्राजंविधत्ते,ततःएवं विचिन्त्यप्रातःस्वगृहनिष्काशनादि करोति,अत्रतेगृहिणोभद्राभवेयुस्तहितेषुभद्रेषुसाधोरुपरिप्रतिबन्धोभवेत्, प्रतिबन्धेचसत्यावाकर्मादिकं कृत्वा दयादिति। उक्तो द्विविधोऽपि सम्बन्धिसंस्तवः, अथ वचनसंस्तवस्य पूर्वरूपस्य लक्षणमाहमू. (५२८) गुणसंथवेणपुव्विं संतासंतेण जो थुणिज्जाहि।
दायारमदिन्नमी सो पुव्विंसंथवो हवइ॥ वृ. 'गुणाः' औदार्यादयः तेषां यः'संस्तवः' प्रशंसारूपोवचनसङ्घातस्तेन सत्यरूपेणासत्यरूपेमवायः साधुत्वव्ये भक्तादावदत्ते सति दातारं स्तूयात, स एष पूर्वसंस्तवो भवति। अस्यैवोल्लेखं दर्शयतिमू. (५२९) एसो सो जस्स गुणा विरयंति अवारिया दस दिसासु।
इहरा कहासु सुणिमो पच्चक्खं अज्न दिट्ठोऽसि॥ वृ. सुगम, नवरम 'इहरा' इतरथा इदानीं दर्शनात. पूर्वमित्यर्थः। सम्प्रति पश्चाद्रूपस्य वचनसंस्तवं. मू. (५३०) गुणसंथवेण पच्छा संतासंतेण जो थुणिज्जाहि।
दायारं दिन्नंभी सो पच्छासंथवो होइ॥ वृ. दत्ते भक्तादौ सति पश्चादातारं गुणसंस्तवन सत्यरूपेणासत्यरूपएण वा यः साधु स्यूयात् एष पश्चात्संस्तवो भवति । सम्प्रत्यस्यैवाल्लेखं दर्शयतिमू. (५३१) विमा कयऽम्ह चक्रवृ जहत्थया वियरिया गुणा तुझं।
आसि पुरा में संका संपय निस्संकियं जायं।। वृ. भिक्षार्थं प्रविष्टः साधुर्लब्धे भक्तादी दातारं वक्ति यथा निजदर्शनेन त्वया विमलीकृत नश्चक्षुषी, तथा यदार्थास्तव गुणाः सर्वत्रापि विचरिताः, तथा पुरा' पूर्वमशवाऽऽसीत-यादग्गुणः श्रूयत सकिं तादृशः एवोतान्याश इति?, सम्प्रति तु त्वयि दृष्टे निःशङ्कितं मे हृदयं जातम। उक्तं संस्तवद्वारम. मू. (५३२) विज्जामंतरपरूवण विजाए भिक्खुवासओ होइ।
मंतभि सीसवेयण तत्थ मरंडेण दिद्रुतो।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org