________________
१९६
ओघनियुक्तिः मूलसूत्रं वृ. भुक्षान्नाहारं, किंविशिष्टं ? - 'गुणोपकारं' ज्ञानदर्शनचारित्रगुणानामुपकारकं, तथा शरीरस्य साधारकमाहारं भुञ्जन विधिना-ग्रासैषणाविशुद्धं यथोषदिष्टम्' आधाकर्मादिरहितं 'संयमयोगानां' संयमव्यापाराणां वहनार्थंभुअन्नपवादयदस्य एव भुङ्क्ते, नान्यथा। इदानीं समुद्दिष्टे सति संलिहनकल्पकर्तव्यः-भिक्षाभक्त विलिप्तानां पात्रकाणां संलिहनं कर्त्तव्यमित्यर्थः. सच___ मू. (९०६) भत्तट्ठियावसेसो तिलंबणा होइ संलिहणकप्पो।
अप्पहुप्पत्ते अन्नं छोढुं ता लंबणे ठवए। मू. (९०७) संदिट्ठा संलिहिउं पढमं कप्पं करेइ कलुसेणं ।
___ तंपाउं मुहमासे बितियच्छदवस्स गिण्हंति॥ मू. (९०८) दाऊण बितियकप्पं बहिआ मज्झट्ठिओ उ दवहारी।
तो देति तइयकप्पं दोण्हं दोण्हं तु आयमणं ।। __ वृ. भुक्तानामवशेषो यः स संलेखनकल्पः कर्त्तव्यः, सचावशेषो न ज्ञायते क्रियत्प्रमाणः? अत आहत्रिलम्बनः' त्रिकवलः कवलत्रयप्रमाणो भुक्तावशेषः संलेखनकल्पः कर्त्तव्यः, यदा तु त्रिकवलप्रममाणः संलेखनकल्पो न भवति तदाऽपर्याप्यमाणेऽन्यदपि तस्मिन् पात्रके भक्तं प्रक्षिप्य ततस्त्रीन् कवलान् स्थापयति। 'सन्दिष्टाः' भुक्ताःसन्तः संल्लिह्य पात्रप्यमाणेऽन्यदपितस्मिन् पात्रकेभक्तं प्रक्षिप्य ततस्त्रीन कवलान् स्थापयति । 'सन्दिष्टाः' भुक्ताःसन्तःसंल्लिह्य पात्रकाणि पुनश्च प्रथम कल्पं ददति कुलषोदकेन, पुनश्च तत्पीत्वा मुहमासो'त्ति मुखस्यपरामर्शः-प्रमार्जनं कुर्वन्तीति, पुनश्च द्वितीयकल्पार्थमच्छस्य द३वस्य ग्रहणं कुर्वन्तीति, गृहीत्वाऽथ कल्पार्थमच्छद्रवं मण्डल्या उत्थाय बहिः पात्रकप्रक्षालनार्थं गच्छन्ति। तत्र दत्त्वा द्वितीयकल्पं 'बाह्यतः' पात्रकप्रक्षालनभूमौ, ते चमण्डल्याकारेण तत्रोपविशन्ति, तेषां मध्ये स्थितो द्रवधारीभवति, सच पात्रकप्रक्षलानं सर्वेषामेव प्रयच्छतीति, ततो ददतितेसाधवः पात्रकाणां तृतीयं कल्पं. पुनश्च पात्रकप्रक्षालनान्तरं 'दोण्हं दोण्हं व आयमणं'ति द्वयोर्द्धयोः साध्वोत्रिकेषु 'आचमनार्थं' निर्लेपनार्थमुदकं प्रयच्छतीति । एत तावदनुद्वरित भक्ते विधिरुक्तः, यदा तु पुनरुद्वरितं भक्तं भवति तदा को विधिरित्यत आहमू. (९०९) होज्न सिआ उद्धरियं तत्थ य आयंबिलाइणो हुज्जा।
पडिदंसि अ संदिट्ठो वाहरइ तओ चउत्थाई॥ मू. (९१०)
मोहचिगिच्छविगिट्ठ लिगाण अत्तट्ठियं च मोत्तूणं ।
सेसे गंतुं भणई आयरिआ वाहरंति तुमं॥ मू. (९११) अपडिहणतो आगंतु वंदिउं भणइ सो उ आयरिए।
संदिसए भुंज जं सरति तत्तियं सेस तस्सेव॥ मू. (९१२)
अभणंतस्स उ तस्सेव सेसओ होइ सो विवेगो उ।
भणिओ तस्स उगुरुणा एसुवएसो पवयणस्स॥ मू. (९१३) भुत्तंमि पढमकप्पे करेमि तस्सेव देंति तं पायं।
जावतिअंतिअ भणिए तस्सेव विगिंचणे सेसं ॥ वृ. 'भवेत्' स्यात् कदाचिदुद्धरितं तत्र' साधूनां मध्ये कदाचित्केचिदाचाम्लादयो भवन्ति आदिग्रहणादभक्तार्थिको वा कश्चिद्भवेत्ततस्तदुद्वरितं भक्तं रत्नाधिक आचार्याय दर्शयति. पुनश्च प्रदर्शित
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org