________________
आनियुक्तिः मूलसूत्रं मू. (८९०) जत्थ पुन पडिग्गहगो होज्ज कडो तत्थ छुब्भए अन्नं ।
___ मत्तगगहिउव्वरिपडिग्गहे जं असंसट्ठ॥ मू. (८९१) जं पुन गुरुस्स सेसं तं छुब्भइ मंडलीपडिग्गहके।
बालादीण व दिज्जइ न छुन्भई सेसगाणऽहिअं॥ मू. (८९२) सुक्कोल्लपडिग्गहगे विआणिआ पक्खिवे दवं सुक्के ।
___ अभत्तद्विआण अट्टा बहुलंभे जं असंसद्धं ॥ वृ. यत्रपुनर्भुानानां पतद्ग्रहो ‘भवेत्' कडो'त्ति निद्वितभक्तो जातः साधुपर्यन्तमप्राप्त एव, तत्र किं कर्त्तव्यमित्यत आह- 'तत्र' तस्मिन्निष्ठितभक्ते पतद्भहकेऽन्यद्भक्तं प्रक्षिप्यते, ततश्च यस्मिन साधौ स निष्ठितः पतद्भहस्तत आरभ्य तेनैवक्रमेण पुनर्धाम्यते, मात्रके वा यद्वालादीनां प्रायोग्यं गृहीतमासीत् तदिदानी उद्वरितं तदसंसृष्टं पतद्गृहे क्षिप्त्वा पतद्भहां यस्मिन् साधौ निष्ठितस्तस्मादारभ्य पुनर्भ्राम्यते। यत्पुनगुरोः शेषं भुानस्य जातं तस्तंसृष्टमपि प्रक्षिप्यते मण्डलीपतद्भहके, बालादीनां वा दीयते सदाचार्योद्धरितं. यत् पुनराचार्यव्यतिरिक्तानामुद्भरितम-अधिकं जातं तन्न प्रप्यिते मण्डलीपतद्ग्रहके संसृष्टं सत्। किञ्च, 'सुक्क'त्ति एकः शुष्केण भक्तेन पतदग्रह: अपरः 'उल्ल'त्ति आर्द्रण भक्तेन पतग्रह, एवं विज्ञाय ततः प्रक्षिपेद् द्रवं शुष्कभक्तपतद्ग्रेहे, येन तोयप्रक्षेपेण संजातबन्धं तद्भक्तं सुखेनैव कुवलैगृह्यते, अथ बहुलाभः संजातः-प्रचुरं लब्धं गुडादि ततोऽसंसृष्टमेव ध्रियते, किमर्थम्?, अभक्तार्थिकानामर्थे येन मनोखं भवेत् उक्ता ग्रहणशुद्धिः, अधुना भुञानस्य शोधिरुच्यते, सा चतुर्धा, एतदेवाहमू. (८९३) सोही चउक्कभावे विगइंगालं च विगयधूमं च। .
रागेण सयंगालं दोसेण सधूमगं होइ॥ मू. (८९४) जत्तासाहणहेउं आहारेंति जवणट्ठया जइणो।
छायालीसं दोसेहिं सुपरिसुद्धं विगयरागा॥ म. (८१५) हियाहारा मियाहारा, अप्पाहारा य जे नरा।
नते विज्जा तिगिच्छंति, अप्पाणं ते तिगिच्छगा। वृ. शुद्धौ चतुष्ककं भवति नामस्थापनाद्रव्यभावरूप, तत्र नामस्थापने सुगमे, द्रव्यशोधिः, पूर्ववत्, भावविषया पुनः शोधिः वितगाङ्गारं विगतमं च भनानस्य भावशोधिर्भवति. कथं सागारं कथं सा सधमं भवतीति ?, एतदेवाह- रागेन' इत्यादि सुगमं ॥ ‘चारित्रयात्रासाधनार्थ' धर्मसाधननिमित्तमाहारयन्ति यापनार्थ-शरीरसंधारणार्थं मुनयः षट्चत्वारिंशद्दोषेः सुपरिशुद्धमाहारयन्ति, केचते, केचते?. षोडशोदगमदोषाः षोडशोत्पादनादोषाः दशैषणा दोषाः संयोजणा पमाणं सांगारं सधूमगं चेत्येतेषट्चत्वारिंशत, एभिर्विशुद्धं सद् विगतरागा आहारयन्ति ॥ सिलोगो सुगमः ॥ उक्तो भुञ्जनविधिःमू. (८९६) छण्हमन्नयरे ठाणे, कारणमि उ आगए।
आहारेज्ज(उ) मेहावी, संजए सुसमाहिए। मू. (८९७) वेयणवेयावच्चे इरियठाए य संजमट्टाए।
तह पाणवत्तियाए छ8 पुन धम्मचिंताए। म. (८९८) नित्थ छुहाए सरिसया वेयण भुजेज्ज तप्पसमणट्टा। छाओ वेयावच्चं न तरह काउं अओ भुंजे ॥
[भा. २९०]
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org