________________
मूलं-७८३
अचिरेण कालेणं परिक्खीण घरं, इयरीए धणधन्नेमं घरं समिद्धं जायं। एवं च जो साह वन्नहेउं रुवहेडं वा आहारं आहारेइ, नवि आयरिए णवि बालवुड्डगिलाणदुब्बले पडियग्गति अप्पणो य गहाय पज्जत्तं नियत्तइ, एवं सो अप्पपोसओ, जहा सा चुक्का हिरन्नाईणं एवं सोवि निज्जरालाभो तस्स चुक्किहिइ, पसत्थो इमो जो नो वन्नहेडं ख्वहेउं वा आहारं आहारेइ, बालाईणं दाउंपच्छा आहारेइ. सो नाणदंसणचरित्ताणं आभागी। भवति। एवं पसत्येण । भावेणं आहारेयव्वो सो पिंडो । इदानीमेनमेवार्थ गाथाभिरुपसंहरन्नाहम. (७८४) . सुज्झिलगा दो वणिया गाम गंतूम करिसणारंभो।
एगस्स देहमंडणबाउसिआ भारिया अलसा॥ मू. (७८५) मुहधोवणं दंतवणं अदागाईण कल्ल आवासं।
पुव्वण्हरकणमप्पण उक्कोसयरं च मज्झण्हे ॥ मू. (७८६) तणकट्टहारगाणं न देइ न य दासपेसवग्गस्स।
न य पेसणे निउंजड़ पलानि हिय हानि गेहस्स। मू. (७८७) बिझ्यस्स पेसवग्गं वावारे अन्नपेसणे कम्भे।
काले देहाहारं सयं च उवजीवई इड्डी॥ वृ. सुगमाः नवरं 'बाउसिआ' विहसणसीला ।। मुखधावनं करोति, तथा 'कल्ल'त्ति कल्यपूपकम् आवश्यक पूर्वाह्ये करोत्यात्मना चोत्कृष्टतरं च धृतपूर्णादिमध्याह्ये भक्षयत्येकाकिनी॥ तृणकाष्ठहारकाणां न किश्चिद्ददाति दासवर्गस्य तथा प्रेष्यो यः कश्चित्प्रेष्यते तद्वर्गस्य च न किश्चिद्ददाति, न च ‘प्रेषणे' कार्ये नियुङ्क्ते कर्मकरान् ततश्च भोजनादिना विना ‘पलाणा' नष्टाः हृतं च यत्किञ्चिद्भहे रिक्थमासीत्, एवं हानिर्जाता गेहस्य, तत्रायं लौकिकोऽप्रशस्तोभावः । इदानीं लौकिकप्रशस्तभावप्रतिपादनायाह-द्वितीयस्य या भार्या सा प्रेष्यवर्ग व्यापारयित्वा प्रेषणा कार्ये कर्मणि च विविधे काले च तेषामाहारं ददाति स्वयं च काले आहारमुपजीवति । अयं लौकिकोऽत्र प्रशस्तो भाव उक्तः, इदां लोकोत्तराप्रशस्तप्रतिपादनायाहमू. (७८८). वन्नबलख्वहेउं आहारे जो तु लाभि लभंते।
अतिरेगं न उ गिण्हइ पाउग्गगिलाणमाईणं॥ मू. (७८९) जह सा हिरन्नमाईसु परिहीणा होइ दुक्खआभागी।
एवं तिगपरिहीणो साहू दुक्खस्स आभागी॥ मू. (७९०)) आयरियगिलाणपट्टा गिण्ह न महंतवि जो साहू।
नो वन्नख्वहरेउं आहारे एस उपसत्थो । वृ. वर्णबलरूपहेतुमाहारयति यच लाभे क्षीरादौ लभ्यामाने सति प्रायोग्यं ग्लानादीनामतिरिक्तं न गृह्याति ।। यथा सा गृहस्था हिरण्यादिपरिहीना संजाता दुःखभागिनी च जाता एवं सादुरपि त्रिकेणज्ञानदर्शनचारित्रलक्षणेन हीनो दुःखस्य भागी भवति । उक्तो लोकोत्तरोऽप्रशस्तः, इदानीं लोकोत्तरप्रशस्तभावदर्शनायाह-आचार्यादीनामर्थाय गृह्याति न ममेदं योग्यं किन्त्वाचार्यादः, एवं यः साधुग्र्याति, रोष सुगम । उक्तो लोकोत्तरः प्रशस्तो भावः, उक्तं भावद्वारम् ॥ मू. (७९१) उग्गमउप्पायणसएसणाए बायाल होति अवराहा।
सोहेउं समुयाणं पडुप्पन्ने वच्चए वसहिं। म. (७९२) सुन्नधरदेउले वा असई य वस्सयस्स वा दारे। 1261 127
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org