________________
मूलं-७३३ भूमौ उपरि' च नीव्रादौ न सझट्टयति फलादि तत्र प्रवशे स्थिति गृह्याति। इदानीं प्रवचनोपघातप्रदर्शनायाहमू. (७३४) उच्चारे पासवणे सिणाण आयमणठाण उक्कुरुडे।
निद्वमणमसुइमाई पक्यणहानी विवज्जेज्जा। वृ.प्रश्रवणस्यउच्चारस्यस्नानस्यआचमनस्यच यत्स्थानंतथा कज्जत्थोकुरटिकास्थानंतता निर्द्धमनस्थान-उपधसरस्थानंयत्रवाऽशुचिप्रक्षिप्यते स्थाने, एतेषुस्थानेषुभिक्षागृह्यतःप्रवचनोपघातोभवति, ततःसर्वप्रकारैःप्रवचनहानि-हीलनांवर्जयेत्।उक्तं स्थानद्वारम्,अधुनादातुद्वारमुच्यते,तत्रचैतानिद्वाराणिमू. (७३५) अवत्तमपह थेरेपंडे मत्ते य खित्तचित्ते य।
दित्ते जक्खाइट्ठे करचरछन्नेऽन्ध नियले य॥ म. (७३६) तदोसगुम्विणीबालवच्छकंडंतपीसभज्जती।
___ कत्तंती पिंजती भझ्या दगमाइणो दोसा ।। वृ. 'अव्यक्तः' अष्टानां वर्षाणामधो बालः, स यद्यपि भिक्षां ददाति तथापि न गृह्यते. तथा अप्रभुर्यस्तस्य हस्तान्न गृह्यते, तथा स्थविरहस्तात पण्डकात् नपुंसकहस्तात. मत्तो यःसुरया पीतया तस्यहस्तान्नगृह्यते, क्षिप्त चित्तं यस्य द्रविणाद्यपहारे सति चित्तविभ्रमो जातः, तथा दीप्तं चित्तं यस्यासकृच्छत्रुपराजयाद्युत्कर्षणातिविस्मयाभिभूतस्य चित्तह्रासो जातः यथा मत्तुल्यो नास्तीततिथा 'पक्षाविष्टः' पिशाचगृहीतः करच्छिन्न- चरणच्छिन्नः अन्धश्च निगडितश्चयः, त्वग्दोषः-कुष्ठीयः तथा गुर्विण्या हस्तात् तथा बालवत्साशिशुपालिका या, कण्डन्ती, व्रीह्यादि, तथा पिषन्ती गोधूमादि, तथा भर्जयन्ती यवधान्यादि, तथा केषाञ्चित्पाठो मुअन्ती, तथा कर्त्तयन्ती सूखं, पिञ्जयन्ती रुतं, एतेभ्यो गाथाद्वयोपन्यस्तेभ्यो दातृभ्योऽव्यक्तादिभ्यः पिञ्जयन्तीपर्यन्तेभ्यो हस्तान्न ग्राह्या भिक्षा, 'भइय'त्तिभजना विकल्पनाऽत्र कर्त्तव्या, एतदुक्तं भवति-कदाचिदेतेभ्योऽव्यक्तादिभ्यः पिञ्जयन्तीपर्यन्तेभ्यो दातृभ्यो हस्ताद् गृह्यते कदाचित् न गृह्यात्यपि, 'दगमाइणो दोसा' एतेषु भुञ्जानादिदातृषु आचमनोदकप्रोज्ज्ञनदोषः, अव्यक्तादिष्वनेक उपघातादयः। प्रतिद्वारगाथाद्वयमेतत्, इदानीं भाष्यकारःप्रतिपदं व्याख्यानयति, तत्राद्यावयवप्रतिपादानायाहमू. (७३७) कप्पट्टिगअप्पाहणदिन्ने अन्नोऽन्नगहणपज्जतं । खंतियमग्गणदिन्नं उक्ताहपदोसचारभडा॥
भा. २४१] वृ. तत्थ अव्वत्तो भन्नड जाव अट्टवरिसो जाओ तस्स इत्थाउ न गिव्हियव्वं. को दोसो।, इमो-एगा भहिगा सा छेत्तं गया तए डहरगा चेडी संदिसिज्जइ, जहा जदि एज्ज पव्वइयगो तस्स भिक्खं देज्नाहि, तआताए गयाए आगओ भिक्खा वेलाए पव्वइयगो. ताहे तेन सा चेडी भन्नइ-कहिं तुव अंबा गया?.सा भणइ-छत्तं, सो भणइ-आनेहि भिक्खं. ताहे ताए कूरो दिनो, ताहे सो अन्नाणिवि जेमणाणि मग्गइ, ताहे सञ्चं दिन्नं खीरं दहिं तवं. तओ चेव चउथरसिअंतेनवि सव्वं गहेऊण पज्जतं काऊण निग्गओ, सा भद्दिगा आगया अवरण्हे ताहे खंतिया जेमणं मग्गइ. सा चेडी भणइ-पव्वइयगस्स मए दिन्नं, सा भणइ-सुट्ट कय, कूरं आनेहि जेमेमि, सा भणति-दिन्नो पव्वइयस्स, सा भणइ सुद्रु कयं, आनेहि कुसिणं दधिवादि, सा भणइ-दिन्न, सुट्ट कयं, कंजिअं आनेहि, चंडी भणइ-तंपि दिन्नं, एत्थ सा भदिगा रुट्टा भन्नति-कीस सव्वं देहि ?, चेडी भणइ-तो मग्गइ, सा भणइ-चेडवं परिभविऊण सव्वं घेत्तूण गओ, गया आयरियस्स पासं, तत्थ खिंसति-एस चारभडे इव सव्वं सव्वं घेतूण आगओ, तत्थवि आयरिएणं तीए पुरओ चेव तस्स सव्वं उवकरणं अदक्खेयव्वं. एते दोसा अव्वत्तगहत्थओ गहणे।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org