________________
मूल-७२३
मू. (७२३) सत्ताहबद्दले पुव्वसंगई वणियविरुवुवक्खडणं ।
आमंतण खुक्त गुरू अनुनवनं बिंदु उवओगो॥ [भा. २३९] वृ.सप्ताहवर्दले पूर्वसङ्गतिकदेवो विरूपरूपं-अनेकप्रकारं उवक्खडित्ता आमन्त्रणं क्षुल्लस्य कृतवान्, गुरुणा चानुज्ञातः प्रवृत्तश्च, पुनश्च बिन्दुपतनात्स्थितो, देवेन चोपसंहरितं, पुनश्च वयरस्वामिना उपयोगो दत्तः। मू. (७२४) एसा गवसणविही कहिया भे धीरपुरिसपन्नत्ता।
गहणेसणंपि एत्तो वोच्छं अप्पक्खरमहत्थं ॥ वृ. सुगमा। तत्र यदक्तं 'इत ऊर्ध्व ग्रहणैषणां वक्ष्ये' इति. तत्प्रतिपादयन्नाहमू. (७२५) नामं ठवणादविए भावे गहणेसणा मुणेयव्वा।
दव्वे वानरजूहं भावंमि य ठाणमाईणि॥ वृ.याऽसौ ग्रहणषणा सा चउव्विहा-नामग्रहणैषणा स्थापनाग्रहणैषणा द्रव्यग्रहणैषणा भावग्रहणैषणा च ज्ञेया, नामग्रहणैषणा सुगमा, तत्र स्थापनाग्रहणैषणा द्विविधा-सद्भावस्थापनाग्रहणेषणा चित्रकर्मणि साधुर्ग्रहणैषणां कुर्वन् दयते, असद्भावस्थापनाग्रहणैषणाऽक्षादिषु, तत्र द्रव्यग्रहणैषणा आगमतो नो आगमतश्च, गमतो ग्रहणैषणापदार्थज्ञः तत्र चानुपयुक्तः, नोआगमतो ज्ञशरीरभव्यशरीरे तथा ज्ञशरीरभव्यशरीव्यतिरिक्त द्रव्यग्रहणैषणायां वानरयूथं, भावग्रहणैषणायां तु स्थानादीनि भवन्ति, एवदुक्तं भवति-भावग्रहणैषणां कुर्वन विवक्षितेस्थाने तिष्ठति, दातृप्रभृतीनिचपरीक्षतेभावग्रहणैषणायां, तत्र द्रव्यग्रहणैषणायामिदमाख्यानकम्-एक वनं तत्थ वानरजूह परिवसइ, कालेण य तं परिसडियपंडुपत्तं जायं उण्हकाले ताहे जूहवई भनइ-अन्नं वनं गच्छामो, तत्थ तेसिंजूहवई अन्नवणपरिकखणत्थ दुन्नि व तिनिव पंच व सत्तव पयट्टइ, वच्च ह वळंतरे जोएह, ताहे गया एगं वनसंडं पासंति पउरफलपुप्फं, तस्स वणस्स मज्झे एगो महद्दहो, तं ददृण हट्टतुट्टा गया जूहवइणो साहति ताहे जूहवई सव्वेसिं समं आगओ, ताहे तं वणं रक्खेण रक्खं पलोएइ, ताहे तं वणं सुद्धं, तेन भणिया-खायह वनफलाइं, जाहे ते तत्थ धाया ताहे पानियं गया, ताहे सो जूहवई दहस्स परिपेरंतेहिं पलोएइ जाव ओयरंताणि पयानि दीसंति नीसरंताणि न दीसंति, ताहे भणई एस दहो सावाओ ता मा एत्थ तीरट्टिया मन्झे वा उपरयि पाणियं पियह किं तु नालेण पियह. तत्थ जेहिं सयं तस्स वयणं ते पुप्फफलाणं आभागिणो जाया. एवं चेव यरिओ ताणं साहणं आहाकम्मुद्देसियाणि समोसरणण्हवणाइसु परिहरावेइ उवाएण फासुयं गिण्हावेइ जहा न छलिज्जति आहाकम्माइणा तहा करेइ, तत्थ पुवकयाणि खीरदहिधयाईणि तारसिमि गिण्हावेइ अकयाकारियासंकप्पियाणि, तत्थ जे यरियाणं वयणं सुगंति ते परिहरंति ते अचिरेणं कालेणं कम्मक्ख्यं करेहिंति, जे न सुणंति ते भणंति एते तुम्हारया असद्रिकल्पाः, किं कारणं एयं न धिप्पंतिचि?, एवं असुणता अनेगाणं जाइयव्वमरियव्वयाणं आभागिणो जाया॥ इदानीममुमेवार्थं गाथाभिः प्रदर्शयन्नाहमू. (७२६) परिसडियपंक्तुपत्तं वणसंड द? अन्नहिं पेसे।
जूहवई पडियरिए जूहेण समं तहिं गच्छे॥ मू. (७२७)
सयमेवालोएउं जूहवई तं वनं समं तेहिं ।
वियरइ तेसि पयारं चरिऊण य ते दहं गच्छे॥ मू. (७२८). ओयरंतं पयं दटुं, उत्तरंतं नदीसइ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org