________________
१४२
आधनियुक्तिः मूलसूत्र तायामपि न निक्षिपथ किं पुनर्लेपलिप्तमिति । एवमुक्ते सति परणाचार्य आहमू. (६०४) एवं हाउवधाओ आताए संजमे पवयणे य।
मच्छाईपवडते तम्हा उन सोसए हत्थे॥ वृ. एवं पात्रकं लिप्तं सद्धस्तेन धारयतो भवत्युपघात आत्मनि संयमे प्रवचनेच. तत्रात्मविषया संयम. विषया च कथं ? - मुच्छाई पवडत त्ति कदाचित्तस्यसाधोर्निरोधे पात्रकं हस्तस्यं धारयतो मूभिवेत्ततश्च प्रपतति, पतितस्य चात्मोपघाता भवति अङ्गविनाशलक्षणः, पात्रकभेदे च संयमविराधना भवति. तथा प्रवचनोपघातश्चैवं भवति, तं तथा पतितं साधुंदृष्ट्रा कश्चित्सागारिक एवं ब्रूयात, यद्त-एतदीयसर्वज्ञेन हस्ते पात्रधारणमुपदिशता अयमप्यपायो भावी न दृष्ट इति, तस्मादेतद्दोषभयान्न हस्ते शोषयेत् पात्रमिति। मू. (६०५) दुविहा य होति पाया जुन्ना य नवा य जे उ लिप्पंति । जुन्ने दाएऊणं लिपइ पुच्छा य इयरसिं॥
भा. २०१] वृ. तानि च लेपयितव्यानि पात्राणि द्विविधानि भवन्ति. 'जूर्णानि' पुराणानि नवानि अधुनव यान्यानीतानि तानिप्रथमं लिप्यन्ते, तत्र यानि जीर्णानि पात्रकाणि लिम्पनीयानि तानिगुरोः प्रदर्श्य लिम्पति, एवंविधान्येतानि पश्य किं लिप्यन्ते उत न?. इतरेषां-नवानां पात्रकाणां लेपने पच्छा कर्त्तव्या. किं एतानि लिप्यन्ते उत तिष्ठन्तु? इति। आह-कः पुनरनापृच्छ्य पात्रकाणि लिम्पति सति दोषः?. उच्यते.यो मायावी भवति स चैवं ज्ञात्वा पात्रकाणि लिम्पतिमू. (६०६) पाडिच्छगसेहाणं नाऊणं कोइ आगमनमाइ।
___ दढलेवेवि उपाए लिंपइमा एसु देनेज्जा॥ वृ. पाडिच्छगा-सूत्रार्थग्रहणार्थं ये आचार्यसमीपमागच्छति सेहा-अभिनवप्रव्रजिताः एतेषामागमनं ज्ञात्वा कश्चिन्मायावी दृढलोपान्यपितानि पुराणपात्रकाणि लिम्पति. माभूदाचार्यस्तेभ्यः-प्रतीच्छकसेहेभ्यो दद्यात्॥ मू. (६०७) अहवावि विभूसाए लिंपइ जा सेसगाण परिहानी।
अपडिच्छणे य दोसा सेहे काया अओ दाए॥ [भा. २०२] वृ. अथवा दृढलेपमपि पात्रं विभूषया लिम्पति, तस्मिंश्च लिप्ते पात्रे या शेषकाणां' ग्लानादीनां परिहानिः सासर्वातेन कताभवति । 'अपडिच्छणेय दोस'त्तिपात्रकाभावे आयरिओतान प्रतीच्छकानन प्रतीच्छति. अपडिच्छणे 'दोषाः' निर्जराद्यभावलक्षणाः । सेह'त्तियः प्रवजितमात्रस्तस्मै यदि पात्रकादि नदीयते ततोऽ स्यापकरणरहितस्य चित्तमोहोभवति विपरिणामतश्चकायान व्यापादयति, अतः-अस्मात्कारणा-दर्शयित्वा पात्रं लिप्यते. कदाचिदसावाचार्यः प्रतीच्छकादीनागन्तुकान श्रुत्वा निवारयेत्तं साधु लिप्पन्तमिति।
कदा पुनर्लेपग्रहणं दानं च कर्त्तव्यमित्यत आह. मू. (६०८) पुव्वण्हलेवदाणं लेवग्गहणं सुसंवरं काउं।
लवस्स आणपालिंपणे य जयणाविहीं वोच्छं॥ वृ. पूर्वाह्न लेपदानं पात्रकस्य कर्त्तव्यं लेपेन लेपनमित्यर्थः येन तत्प्रत्युषमि लिप्तं दिवसेन शुष्यते. तथा 'लेवग्गहणं सुसंवरं काउंति गृह्यतेऽस्मिन्निति ग्रहण-शरावसंपुटं सुसंवर-सुगुप्तं चीवरेण कृत्वा तं शरावसंपुटम। इदानीं लेपस्यानयने लिम्पने च पात्रकस्य यो यतनाविधिस्तं वक्ष्ये।
मू. (६०९) पुव्वण्ह लेवगहनं काहंति चउत्थगं करज्जाहि । Jain Education International
For Private & Personal Use Only
.
माता
www.jainelibrary.org