________________
मलं-५०४ च पुनः सर्व एक जुगुप्सिताः' निन्दिताः अजुगुप्सिताः' अनिन्दिता ज्ञेयाः। तत्रतषां भेदानां मध्ये कषामापाते सति गमनं कर्त्तव्यमित्यत आहमू. (५०५) गमन मणुन्ने इयरे वितहायरणंमि होइ अहिगरणं ।
पउरदवकरण दटुं कुसील संहऽनहाभावो ॥ वृ. मनाज्ञानामापाता यत्र स्थण्डिले तत्र गमनं कर्त्तव्यं. इयरे' त्ति अमनोज्ञास्तेषामापात गमनं न कर्त्तव्यं यतः 'वितहायरणमि होति अहिगरणं ति वितथाचरणम-अन्यसामाचार्या आचरणं तस्मिन सति शिक्षकाणां परस्परं स्वसामाचारीपक्षपातेन राटिर्भवति ततश्चाधिकरणं भवति । तथा कुशीलापातेऽपि न गन्तव्यं यतः पउरदवकरण दटुं' प्रचुरेण द्रवेण शौचकरणक्रियामुच्छोलनया दृष्टा कुशीलानामअसंविनानां संबन्धिी पुनश्च सेहादीनामन्यथा भावोभवेत, तदुतते शुचयो न त्वस्मत्साधवः तस्मादेत एव शोभनाः पृज्याचेति तन्मध्ये यान्ति, संयतापातेऽयं दोषः, संयतीनां त्वापातमकान्तनव वर्जनीयं ।
अधुना परपक्षमानुषापातदोषान दर्शयन्नाह. मू. (५०६) जत्थऽम्हे वच्चामो जत्थ य आयरइ नाइवग्गो थे।
. परिभव कामेमाणा संकेयगदिन्नया वावि ॥ वृ. तत्पुरुषा एवमाहुः यदुत-ययैव दिशा पुरीषव्युत्सर्जनार्थं वयं व्रजामः यत्र चाचरति-सज्ञाव्युत्सृजनं करोति नः अस्मदीयो ज्ञातिवर्ग:- स्वजनयोषिद्वर्गः तयैव दिशा एतेऽवि व्रजन्ति, ततचैते परिभवमस्माकं कुर्वन्ति, 'काममाण' त्ति नूनमते 'कामयन्ति' अभिलषन्ति स्त्रियं तेन तत्र प्रयान्ति, 'संकेतगदिन्नआ वावि' दत्तसङ्कता वा तेन स्त्र्यापाते व्रजन्ति । एते च दोषाःमू. (५०७) दव अप्प कलुस असई अवन्नपडिसेहविप्परीणामो।
संकाईया दोसा पंडित्थि गहे यजं चऽन्नं ॥ वृ. कदाचिद्वमल्पं भवति तत उक्ताहादि कलुसंति कलुषं वा उदकं भवति, 'असई ति अमावो वा द्रवस्य भवति, ततश्चैते दोषाः-अवर्णः-अश्लाघा प्रवचने भवति, प्रधानो वा कश्चिदृष्ट्रा प्रतिषेधं भिक्षादेः करोति, 'विपरिणामो वा' कस्यचिदमिनवश्राद्धस्य, शङ्कादयथ दोषाः पण्डकस्त्रीविषया भवन्ति. 'गहिए जं चऽन्नं ति पण्डकस्त्रीभ्यां बलादगृहीतस्य यच्चान्यदाकर्षणोक्ताहादि भवति स च दोषः।
अधुना तिर्यगापातदोषं दर्शयन्नाहमू. (५०८) आहणणाई दित्ते गरहि अतिरिएसु संकभाईया।
एमेव य संलोए तिरिए वज्जेत्तु मनुयाणं ।। वृ. दृप्ततिर्यगापाते-मारणकतियंगापात आहननादिदोषाः, आदिग्रहणादभक्षणदोषश्च मर्कटादिकृतः. गर्हितः-गर्दभ्यादिषु तिर्यक्षु मथुनाशकाद्याः आदिग्रहणानिःशङ्कमेव वा भवति । एवं तावदत आपातदोषा उक्ताः. एमव य सलाए' एवमेव संलोकपि मनुष्याणां' मनुष्यसंबन्धिनि दोषा द्रष्टव्याः, किन्तु तिरिए वजेत्तु'त्ति तिरथा मुक्त्वा, एतदक्तं भवति-तिर्यकसंलोके न कश्चिद्दोषी भवतीति । इदानीं संलोके दोषान मू. (५०९) कलुगढवे असई य व परिपालोए हवंति दोसा उ।
पंडियीसुवि एए खड़े वेउव्वि मुच्छा य ।। वृ. कलुष द्रवे सति असति' अभाव वा द्रवस्य पुरुषालोके पुरुषो यत्र स्थितः पश्यति. पण्डकस्त्री. जनिताश्च शङ्कादोषाः पूर्वोक्ताः तथा खद्र' बृहत्प्रमाण सफ विउवि ति विक्रियामापन्ने शेफ दृष्ट्रा सति
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org