________________
१०८
आघनियुक्तिः मूलसूत्रं चारहि खत्तं खणिअं. सोय नागरओ रायउले उवट्टिओ. राइणा पुच्छिओ रक्खिओ-जहा तुमं हिंडसि?, सो भणइ-आम हिंडामि. ताहे राइणा लोगो पुच्छिओ भणइ-आम हिंडइत्ति. ताहे सो निहोसा कीरति । एवं चेव रायत्थाणीया तित्थयरा आरक्खिअत्थानीआ साहू उवगरणं नगरत्थाणीअं कुंथुकीडीयत्थाणीया चोराक्खिणदंसणचरित्ताणि हिरण्यात्यानीयानि संसारो दंडो।वं केनविआयरिएणं भणितो सीसो दिवसे दिवसे पडिलेहइ. जाह न पेच्छइ ताहे न पडिलहेइ. एवं तस्स अपडिलेहंतस्त सो संमत्तो उवही न सक्को साहेडं. ततो तेणं तित्थयराणा भग्गा, तं च दव्वं अपरिभोगं जायं. एवं अन्नो भणिता. तेन य सव्वं कयं तिथ्ययरायणा य कया. एवं परिभोगं जायं। अमुमेवार्थं गाथायामुपसंहरन्नाहमू. (४३४) तित्थकरा रायाणो साहू आरक्खि भडग च पुर।
तेनसरिसा य पाणा तिगं च रयणा भवो दंडो॥ वृ. उक्ता छद्मस्थविषया द्रव्यप्रत्युपक्षणा. इदानीं भावप्रत्युपेक्षणां प्रतिपादयन्नाहमू. (४३५) किं कय किं वा सेसं किं करणिज्ज तवं च न करभि।
पुव्वावरत्तकाले जागरओ भावपडिलेहा ।। ७.सुगमा।नवरं पुव्वावरत्तकाले'त्ति पूर्वरात्रकाले रात्रिप्रहरद्वयस्याद्यस्यान्तः उपरिष्टादपरात्रकालस्तस्मिन् जाग्रतः चिन्तयतः। एवमुक्ताछद्मस्थविषया भावप्रत्युपेक्षणा, तद्भणनाच्च भणिता प्रत्युपेक्षणा. इदानीं प्रत्युपेक्षणीयमुच्यते, तत्प्रतिपाद्दयन्नाहमू. (४३६) ठाणे उवगरणे या थंडिलउवयंममग्गपडिलेहा।
किंमाई पडिलेहा पुव्वण्हे चेव अवरण्हे॥ वृ. 'स्थान' कायोत्सर्गादि त्रिविधं वक्ष्यति, तथा उपकरणं' पात्रकादि स्थण्डिलं' यत्र कायिकादि क्रियते, 'अवष्टम्भनं' अवष्टम्भस्तप्रत्युपेक्षणा मार्गः' पन्था, यदेतत्पश्चकमुपन्यत्सम, एतद्विषया प्रत्युपक्षणा भवति। किमाई पडिलेहा पुव्वण्हे' किमादिका प्रत्युपेक्षणा पूर्वाह्ये ?, मुखवस्त्रिकादिकेति, अपराह्न किमादिका?, तत्रापि मुखवस्त्रिकादिका। द्वारगाथेयं, भाष्यकारः प्रतिपदं व्याख्यानयति, तत्र सामान्येन तावत्सर्वाण्येव द्वाराणि व्याख्यानयन्नाहमू. (४३७) ठाणनिसीयतुयट्टणउवगरणाईण गहणनिक्खेवे।
पुव्वं पडिलेहे चक्खुणा उपच्छा पमज्जेज्जा ॥ [भा. १५१] १.स्थानं कायोत्सर्गस्तं कुर्वन् प्रथमं चक्षुषा प्रत्युपेक्षते पश्चात्प्रमार्जयति. तथा निषीदनम-उपविशनं त्वगवत्तनं स्वपनं तथापकरणादीनां ग्रहणे निक्षेपेच, आदिग्रहणात्स्थण्डिलमवष्टम्भश्च गृह्यते, एतानि सर्वाण्येव पूर्व चक्षुषा प्रत्युपक्ष्यन्त पश्चाद्रजाहरणेनप्रमृज्यन्ते। दिनीमतामेव द्वारगाथां विशेषेण व्याख्यानयन्नाहमू. (४३८) उडुनिसीयतुयट्टण ठाणं तिविहं तु होइ नायव्वं ।।
उडु उच्चाराई गुरुमूलपडिक्कमागम्म॥ - [भा. १५१] वृ. तत्र स्थानं त्रिविधं ज्ञातव्यं उद्धर्वस्थानं निर्धादनास्थानं त्वग्वर्तनास्थानं च. तत्राद्यमृद्भवस्थानं व्याख्यानयन्नाह- 'उहूं उच्चाराई' उद्धवस्थानकं कायोत्सर्गः. सचाच्चारादीन कृत्वा, आदिग्रहणात्प्रश्रवणं कृत्वा, ततश्च गुरुमृले आगत्य प्रतिक्रामतः, काम ?- ईपिथिकां प्रतिकामतो वति उद्धर्वस्थानम ।। मू. (४३९) पक्खे उस्सासाई पुरतो अविनीय मग्गओ वाऊ। निक्वमपवयवजण भावासन्न गिलाणाई॥
[भा. १५३]
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org