________________
मृलं-४०८ भवन्ति, के च ते दोषा? (तान्) व्याख्यानयन्नाह . मू. (४०९) तेनाएसगिलाणे सावय इत्थी नपुंसमुच्छा य ।
आयरिअबालवुवा सेहा खमगा य परिचसा ॥ भा. १४७] वृ.कदाचिदन्यग्रामान्तरालेव३जतांस्तेनाभवन्ति.ततश्चतद्ग्रहणे (तत्रगमने) उपधिशरीरा-पहरणं भवन्ति. आचार्योऽप्यकथितो न जानाति कया दिशा गता ? इति, ततश्च दुःखेनान्वेषणं करोति । अथवा आएसः-प्राधूर्णक आयातः. ते चानापृच्छ्य गताः, ते य आयरिया एवं भणंता जहा पाहुणयस्स वट्टावेह. अहवा गिलाणस पाओगंगेण्हह, अहवा अंतराले सावयाणि अत्थि तेहिं भक्खियाणि होति. अहवा तत्थ गामे इत्थिदोसा वा, अहवा मुच्छो पडेज्जा ताहे न नज्जइ, अपुच्छिए कयराए दिसाए गयत्ति न नजति । ततश्चानापृच्छ्यगच्छतांबालवृद्धसेहपक्षकाः परित्यक्ता,भवन्ति.यतआचार्यादीनांप्रायोग्यमानं नायन्ति अनुक्तत्वात न च प्रच्छनं कृतं यनोच्यन्ते. यत एते दोषाः परित्यागजनिता स्तस्मादतोषभयात। मू, (४१०) आयरिए आपुच्छा तस्संदिट्टे व तंमि उवसंते।
चेइयगिलाणकज्जाइएसु गुरुणो अ निग्गमनं ।। वृ. तस्मादाचार्यमापूज्य गन्तव्यं । अथाचार्यः कथश्चिन्नभवति "तस्संदिद्वेव'त्ति तेनाचार्येण यःसंदिष्टः यथाऽमुपापृच्छय गन्तव्यं ततस्तमापृच्छ्य व्रजन्ति। तस्मिन्नसति-आचार्ये अविद्यमाने क्वचिन्निर्गत, केन पुनः कारणेनाचार्यो निर्गच्छति। अत आह-'चेश्य' चैत्यवन्दनार्थं ग्लानादिकायो गुरोर्निगमनं भवति । अथाचार्येण गच्छता न कश्चिन्नियुक्तस्ततः ? मू. (४११) भण्णइ पुव्वनिउत्ते आपुच्छित्ता वयंति ते समणा।
अनभोगे आसन्ने काइयउच्चारभोमाई॥ वृ. अभणिते पर्वनियुक्तान-कस्मिंश्चिभिक्षावेलायां यः प्रागेव नियुक्तः आस्ते तमापृच्छ्य व्रजन्ति ते श्रमणा भिक्षार्थ । 'अनाभोग'त्ति अनाभोगेन' अत्यन्तस्मृतिभंशेन गताः ततः 'आसन्ने'त्ति आसन्ने भूमिप्रदेशे यदि स्मृतं तत आगत्य पुनः कथयित्वा यान्ति, 'काइय' कायिका) यो निर्गतः सास्तस्मै कथयन्ति, यदुत वयममुकत्र गताः । 'उच्चारभोमादि'त्ति सञ्जाभूमिं यो गतस्तस्मै कथयन्ति. यदत कथनीयमहममुकत्र गत इति. आदिग्रहणात्प्रथमालिकार्थं वा यो गतस्तस्य वा हस्ते संदिशन्ति । म. (४१२) दवमाइनिग्गयं वा सेज्जायर पाहणं च अप्पाहे ।
. असई दरअगोवि नियत्त इहरा उ ते दोसा। द. द्रवं-पानकं तदर्थं निर्गतो यः साधुस्तं दृष्ट्रा कथयन्ति, 'संज्जायर पाहणंच अप्पाहे'त्ति शय्यातरं वा दृष्टा संदिशन्ति प्राधणकं वा-साध्वादि दृष्ट्वा संदिशन्ति. यत- कथनीयं मम विस्मृतमिमि। यदा त्वतान् गच्छन्न पश्यति तदा दूरगतः विनियत्ति'त्ति दरगतः सन्निवर्तते. 'इहराउ'त्ति यदिन निवर्ततं ततः ते दोस'त्ति 'ते पूर्वोक्ताः स्तेनादयो दोषाः भवन्तीति। मू. (४१३) अन्नं गामं च वए इमाई कज्जाइं तत्थ नाऊणं ।
तत्थवि अप्पाहणया नियत्तई वा सई काले । वृ. अथासी साधुस्तस्मादग्रामादन्यं ग्रामं व्रजेत एतानि कार्याणि-वक्ष्यमाणलक्षणानि कानि?. "दूरट्टिअखुड्डलए" इत्येवमादीनि तत्रे'ति तस्मिन् ग्रामे योऽसावभिप्रेतो 'ज्ञात्वा' विज्ञाय, ततश्च किं कर्तव्यमित्यत आह-तत्रापि' अन्यस्मिन् ग्राम वजता 'अप्पाहणया' संदेशकस्तथैव दातव्यः, अथ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org