________________
૨૦૨
मू. (४०३)
पाहुणविसंसदाने निज्जर कित्ती अ इहर विवरीयं । पुव्वं चमढणसिग्गा न देंति संतंपि कज्जेसु ॥
[ भा. १४१]
वृ. प्राघूर्णकाय विशेषदाने सति निर्जरा कर्मक्षयो भवति, इहलोके च कीर्त्तिश्र भवति । 'इहर विवरीय'त्ति यदि प्राघूर्णकविशेषदानं न क्रियते ततश्च निर्जराकीर्त्ती न भवतः, एवं प्रावृर्णकविशेषदानं न भवति यस्मात्पूर्वं चमढणसिम्मा ततश्च न देति संतंपि कज्जेसु गिहिणो । चिंतत्ति वक्खाणिअं । मू. (४०४) गामब्भासे बयरी नीसंदकडुप्फला य खुज्ना य । पक्कामालसडिंभा घायंति घरे घया दूरं ॥
[भा. १४२] वृ. एगो गामो तत्थ खुज्जबोरी सा य नाम निज्जासेन कडुया तत्थ चेडरूवाणि भणति व्रजामो बोराणि खामो तत्थ खुज्जबोरीविलग्गाई ताई डिंभरुवाणि तूवराईणिवि खायंनि. न य पज्जतीए होइ, अन्नाणि भांति, किं एएहिं ताहे अडविंगतया तत्थ बोराणि धरणीए स्वाइऊण बहूनि पोट्टलगा afrऊ आगया सिग्धतरं जाव इमे झाडेंता चैव अच्छंति न ततीया जाया. नाह ने तेसि अन्नेसिं च देति । एवं चैव इमं खेत्तं चमदिअं, एत्थ अंबिलकूरो धेत्तूणं चेव आगच्छंति दिवस च हिडेयब्वं एवं किलेसो अप्पमं च भत्तं होति, जहा ते अनालसचेडा (तहा जे तरुणा) आयपरहिआवहा ते बाहिरगामभिक्स्वारिअं जंति ताहे ते अचमढिअगामाओ वीरं दहिमाइयाडं घेत्तूण लहुं आगया उग्गमदासार्ड य जढा होंति, बालवुड्ढा य अनुकंपया होंति, वीरियायारो य अनुचिनो हो, तम्हा गंतव्वं बाहिरगामे हिंडएहिं तरुणएहिं । इदानीममुमेवार्थं गाथाभिरुपसंहरन्नाहगामब्भासे बयरी नीसंदकडुप्फला य खुज्जा य । पक्कामालसडिंभा खायंतियरे गया दूरं || सिग्घयरं आगमनं तेसिन्नेसिं च देंति सयमेव । खायंती एमेव उ आयपरिहिआवहा तरुणा || खीरदहिमाइयाणं लभो सिग्घतरगं च आगमनं । परिक्क उग्गमाइ विजढा अनुकंपिआ इयरे ||
मू. (४०५)
[ भा. १४३]
मू. (४०६ )
[भा. १४४ ]
मू. (४०७)
[भा. १४५] :
वृ. गामब्भासे बदरी सा चनिस्स्वन्दकटुकफला कुब्जाच, साच फलानि फक्काम' त्तितानि च फलानि :पक्वानि आमानि च पक्वामानि- अर्द्धपक्वानीत्यर्थः, ये अलसा डिम्भास्ते भक्षयन्ति । 'इयर' त्ति अनलसाःउत्साहवन्तो डिम्भरूपास्ते दूरं गताः । तेषां च शीघ्रतरमागमनं संजातं ततश्च बाह्यत आगत्य 'तेसिं अन्नेसिं च दिति' तेषामलसशिशूना - मन्येषा च ददति स्वयमेव च भक्षयन्ति, एवमेव तरुणा अपि आत्मपरयोर्हितमावहन्तीति आत्मपरहितावहास्तरुणाः. एवं तरुणानां क्षीरदध्यादीनां लम्भः शीघ्रतरं चागमनं 'परिक्के 'ति प्रचुरतरं लभन्ते, उद्भमादयश्च दोषाः परित्यक्ता भवन्ति, ताथाऽनुकम्पिताश्चंतरे - बालदायां भवन्तीति । उक्तः कुब्जबदरीदृष्टान्तः, “आपुच्छिऊण गमनं ''ति व्याख्यानयन्नाह
मू. (४०८ )
आपुच्छिअ उम्गाहिअ अन्नं गामं वयं तु वच्चाभो ।
अन्नं च अपज्जते होंति अपुच्छे हमे दोसा ||
आधनियंक्तिः मूलसूत्रं
( भा. १४६ ] वृ. आपृच्छ्य गुरुमुद्ग्राहितपात्रकां एवं भणन्ति, यदुत अन्य ग्रामं वयं ब्रजामः. 'अन्नं च अपज्जत्ते'त्ति यदि तस्मिन् ग्रामे पर्यास्या न भविष्यति ततस्तस्मादपि ग्रामादन्यं ग्रामं गमिष्यामः । “आपुच्छिऊण गमन "न्ति भणिय, इदानिं “ दोसा य इमे अनापुच्छि "त्ति व्याख्यानयन्नाह. दोषा एतेऽनापृच्छय गतानां
www.jainelibrary.org
Jain Education International
For Private & Personal Use Only