Page Text
________________
मृलं-३९९
आपुच्छिऊण गमनं दोसा य इमे अनापुच्छे ।। वृ. 'पुच्छ'त्ति चोदकः पृच्छति, ननु च तस्या अगार्या घृतादिसङ्ग्रहः कर्तुं युक्तो भर्तृपदत्ततवणिमध्यात्येनप्राघूर्णकादेःसुखेनैवोपचारः क्रियते, साधूनांपुनःस्थापनाकुलसंरक्षणेनकिश्चित्प्रयोजनंयतस्तत्र यावन्मात्रस्याहारस्य पाकः क्रियते तत्सर्वं प्रतिदिवसमुपयुज्यते. न तु तानि कुलानि संचयित्वा साधुप्राघूर्णकागमनेसर्वमेकमुखेनैवप्रयच्छंति. एवं चोदकनोक्ते आचार्य आह-गिहिणोचिंता' गृहिणश्चिन्ता भवति, यदुत-एतेसाधवःप्राघूर्णकाद्यागमनेआगच्छन्तिततथएतेभ्योयत्नेनदेयमिति. एवंविधामादरपूर्विकां चिन्ता करोति। यच्चोक्तं तरुणा बहिग्रामे किमिति हिण्डन्ति ?, 'दिटुंता तत्थ खुज्जबोरीए' स च दृष्टान्तो वक्ष्यमाणः । 'आपुच्छिऊण गमनं'ति तत्र च बहिामादौ आचार्यमापृच्छय गन्तव्यं, यतः 'दोसा य इमे अनापुच्छ’त्तिदोषा अनापृच्छायामेतेच वक्ष्यमाणलक्षणा दोषाः। इदानीं भाष्यकारः प्रतिपदमेतानिद्वाराणि व्याख्यानयति. तत्र च यदुक्तं दृष्टान्तोऽगाः स उच्यते-एगो वाणिओ परिमिअंभत्तं अप्पणो महिलाए देइ. सा य ततो दिणे दिणे थोवं थावं अवनेइ. किं निमित्तं?. जदा एयस्स अवेलाए मित्तो वा सही वा एइस्सड़ तदा किं सक्का आवनाउ आनेउं ?, एवं सव्वतो संगहं करोति, अन्नया तस्स अवेलाए पाहुणगो आगतो. ताह सो भणइ-किं कीरर ? रयणी वट्टइंणीसंचाराओ रत्थाओ, ताहे ताए भणिअं-मा आतुरो होहि, ताहे तस्स पाहुणगस्स उवक्खडिअं, गतो तग्गुणसहस्सेहिं वटुंतो भत्तारोऽवि से परितुष्टो । एवं आयरिआवि ठवणकुलाइंठवेंतिजेनअवेलागयस्सपाहणयस्सतेहिंतोआनेउंदिज्जइ,तेनतरुणासंतेसुविकुलेसुबाहिरगामे हिंडं-तित्ति। इदानि एसिंचेव विवरीओभन्नइ, अन्नो अन्नाए गारीएपरिमिअंदेइ, साय तओमज्झाओ थोवं थोवं न गेण्हइ, तओ पाहुणए आगए विसूरेति, अमुमेवार्थं गाथाद्वयेनोपसंहन्नाहमू. (४००) परिमिअभत्तगदाने नेहादवहरइ थोवं थोवं तु।
पाहण वियाल आगम विसन्न आसासणादानां ॥ [भा. १३८] वृ. परिमितभक्त प्रदाने सति साऽगारी स्नेहादि-घृतादि स्तोकं स्तोकमपहरति । पुनश्च प्राघूर्णकस्य विकालागमने विषन्नः स्त्रिया आश्वासितः 'दान'ति तया स्त्रिया भक्त दानं दत्तं प्राघूर्णकायेति॥ मू. (४०१) एवं पीइविवुड्डी विवरीयन्नेण होइ दिटुंतो।
लोउत्तरे विसेसो असंचया जेन समणा उ॥ [भा. १३१] वृ.एवं तयोर्दम्पत्योः प्रीतिवृद्धिःसंजाता. विपरीतश्चान्येनप्रकारेणभवतिदृष्टान्तः। एवंतावद्यदि गृहस्था अपि सञ्चयपराभवन्ति-अनागतमेव चिन्तयन्ति.साधुनापुनःकुक्षिशम्बलेन सुतरामनागतमेवचिन्तनीयं. यदि परं लोकोत्तरेऽयं विशेषः, यदुत निःसञ्चयाः सुतसं चिन्तामाचार्या वहन्तीति। "पुच्छा दिटुंतगारी त्ति भणिअं, इदानी “पुच्छा गिहिणो चिंत"त्ति गाथायाः प्रथमावयवं व्याख्यानयन्नाहमू. (४०२) जनलावा परगामे हिंडिताऽऽनेति वसइ इह गाम।। दिजह बालाईणं कारणजाए य सुलभं तु॥
[भा. १४०] वृ. यच्चोदकेन पृष्टमासीत्तत्रेदमुत्तरं-जनानामालापो जनालापा-लोक एवं ब्रवीति, यदुत परग्राम हिण्डयित्वाऽऽनयन्ति-अत्र भुनते। 'वसहि इह गामे'त्ति वसतिः केवलमत्र एतेषां साधूनां. ततश्च देज्जइ' बालादीनांददध्वम.आदिशब्दात्प्राघूर्णकादयोगृह्यन्ते.एवंविधांचिन्तांगृहस्थःकरोति। ततश्च कारणजाते य सुलभं तु' त्ति एवंविधायां चिन्तायां प्राघूर्णकादिकारणे उत्पन्ने घृणादि सुलभं भवतीति । आह-किं पुनः कारणं प्राघूर्णकानां दीयते ?. तथा चायमपरी गुणः
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003330 |
| Book Title | Agam Suttani Satikam Part 26 Oghniryukti Pindniryukti |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dipratnasagar, Deepratnasagar |
| Publisher | Agam Shrut Prakashan |
| Publication Year | 2000 |
| Total Pages | 436 |
| Language | Prakrit, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, agam_oghniryukti, & agam_pindniryukti |
| File Size | 23 MB |