________________
१७३
अध्ययनं -४- [नि. १२८४] | कए, साविय विज्जाहरस्स इट्ठा, एसाधरणिगोयरा अम्हंपवहाएत्ति विज्जाहरिहिंमारिया,तीस धूया सा तेनमा एसाविमारिज्जिहितित्ति सेणियस्स उवणीया खिज्जिओ (उज्झिया) य,साजोव्वणत्था अभयस्स दिन्ना, सा विज्जाहरी अभयस्स इट्टा, सेसाहिंमहिलाहिं मायंगी उलग्गिया, ताहिं विज्जाहिं जहा नमोक्कारे किंखदियउदाहरणे जाव पच्चंतेहिं उज्झिया तावसेहिं दिट्ठा पुच्छिया कओसित्ति?, तीए कहियं, ते य सेणियस्स पव्वया तावसता, तेहिं अम्ह नत्तुगित्ति सारविया, अन्नया पट्टविया सिवाए उज्जेनी नेऊण दिन्ना, एवं तीए समं अभओ वसइ, तस्स पज्जोयस्स चत्तारि रयणाणिलोहजंधो लेहारओ अग्गिभीरुरहोऽनलगिरी हत्थि सिवा देवित्ति, अन्नया सो लोहजंधो भरुयच्छं विसज्जिओ, ते लोका य चिंतेन्ति
एस एगदिवसेण एइ पंचवीसजोयणाणि, पुणो २ सद्दाविज्जामो, एयं मारेमो, जो अन्नो होहिति सो गणिएहिं दिवसेहिं एहिति, एच्चिरंपि कालं सुहिया होमो, तस्स संबलं पदिन्नं, सो नेच्छइ, ताहे विहीए से दवावियं, तत्थवि से विससंजोइया मोयगा दिन्ना, सेसगं संबलं हरियं,सो कइवि जोयणाणि गंतुंनदीतीरेखामित्ति जावसउणो वारेइ, उठेत्तापहाविओ, पुणो दूरंगंतुंपक्खाइओ,तत्थवि वारिओ तइयंपि वारिओ, तेन चिंतियं-भवियव्वं कारनेनंति पज्जोयस्स मूलं गओ, निवेइयं रायकज्जं, तं चसे परिकहियं, अभओ वियक्खणोत्ति सद्दाविओ,तं च से परिकहियं, अभओतं अग्वाइउं संबलं भणइ-एत्थ दव्वसंजोएण दिट्ठीविसो सप्पो सम्मुच्छिमो जाओ, जइ उग्धाडियं होतं तो दिट्ठीविसेण सप्पेणखाइओ होइ(तो), तो किं कज्जउ?,वणनिउंजे मुएज्जहइ, परंमुहो मुक्को, वणाणि दड्वाणि, सो अन्तोमुहत्तेण मओ, तद्वो राया, भणिओ-बंधणविमोक्खवज्जं वरं वरेहित्ति, भणइ-तुब्भं चेव हत्थे अच्छउ, अन्नयाऽनलगिरी वियट्टोन तीरइधेत्तुं, अभओ पुच्छिओ,भणइ-उदायनो गायउत्ति, तो उदायनो कहं बद्धोत्ति-तस्स य पज्जोयस्स धूया वासवदत्ता नाम, सा बहुयाउ कलाउ सिक्खाविया, गंधव्वेण उदयनो पहाणो सोधेप्पउत्ति, केण उवाएणंति?, सो किरजं हत्थिं पेच्छइ तत्थ गायइ बंधंपि न याणइ, एवं कालो वच्चइ, इमेण जंतमओ हत्थी काराविओ, तं सिक्खावेइ, तस्स विसयए चारिज्जइ, तस्स वणचरेण कहियं, सो गओ तत्थ, खंधावारो परंतेहिं अच्छइ, सो गायइ हत्थी ठिओ ढुक्को गहिओ य आणिओ य, भणिओ-मम धूया काणा तं सिक्खावेहि मा तं पेच्छसुमासा तुमंदटूण लज्जिहिति, तीसेवि कहियं-उवज्झाओ कोढिउत्ति मा दच्छिहिसित्ति, सो य जवणियंतरिओतं सिक्खावेइ, सा तस्स सरेण हीरइ कोढिओत्ति न जोएति, अन्नया चिंतेइ-जइ पेच्छामि, तंचिंतेन्तीअन्नहापढइ, तेन रुटेणभणिया-किं काणे! विणासेहि?,साभणइ-कोढिया ! न याणसि अप्पाणयं, तेन चिंतियं जारिसो अहं कोढिओ तारिसा एसावि काणत्ति, जवणिया फालिया, ट्ठिा, अवरोप्परंसंजोगोजाओ, नवरं कंचणमालादासीजाणइ अम्मधायसाचेव, अन्नया आलणखंभाओऽनलगिरी फिडिओ,रायाए अभओ पुच्छिओ-उदायनोनिगायउत्ति,ताहे उदायनो भणिओ,सोभणइ-भद्दवतिंहत्थिणिंआरुहिऊणं अहं दारिगाय गायामो, जवणियंतरियाणि गाणिं गीयंति, हत्थी गेएण अक्खित्तो गहिओ, इमाणिवि पलायाणि, एस बीओ वरो, अभएण भणियंएसोवितुब्भंचेवपासे अच्छउ, अन्ने भणंति-उज्जानियागओपज्जोओ इमादारिया निम्माया तत्थ गाविज्जिहित्ति, तस्स य जोगंधरायाणो अमच्चो, सो उम्मत्तगवेसेण पढइ
यदि तां चैव तां चैव, तां चैवाऽऽयतलोचानाम् ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org