________________
पीठिका- [भा. ३५९] देवस्याराधनम्।अन्यभेरीप्रदानम्।अन्यस्य भेरीपालस्य स्थापनम् । एवं सूत्रा-ऽर्थी कन्थीकुर्वतो न दातव्यम् । इदानीमाभीरीदृष्टान्तमाह[भा.३६०] मुक्कं तया अगहिए, दुपरिग्गहियं कयं तया कलहो ।
पिट्टणय इयर विक्किय, गएसु चोरेहि ऊणऽग्यो ।। [भा.३६१] ना निण्हव इय दाउं, उवजुंजिय देहि किं विचिंतेसि ।
विच्चामेलणदाने, किलिस्ससी तं चहं चेव ॥ वृ-एगा आभीरी सगडाणि घयस्स भरित्ता भत्तारेण समं नगरं विक्कया गया अन्नेहिं आभीरेहिं घयविक्क एहिं समं । तत्थ सो आभीरो उवरिं विलग्गओ सगडस्स हेट्ठा आभीरी तीसे आभीरीए घयघडए पणामेति । तत्थ तेन नायं-गहितो । तीए नायं-न ताव मुंचति । ततो घडो पडित्ता भिन्नो । ताहे सा आभीरीभणति-तुमे अगहितो चेवमुक्को।आभीरो भणइ-तुमाए दुग्गहियं कयं । एवं तेसिं 'तुमं तुम'ति भणंताणं कलहो जातो । पच्छा सो आमीरो सगडातो उयरित्ता निसट्ट पिट्टित्ता । जं पि चिट्ठइ घयं तं पिछड्डियल्लयंतं तेसिं भंडताणं सुणएहिं चट्टियं भूमीए वा पविढं । ताव अन्नेहिं घयविक्क एहिं घयं विक्कीयं । ताहे ताई पविक्कीयाई ।जाओ ऊणो अग्यो । तेसु य घयविक्कगेसु सगामं गएसु सायं एकल्लयाईजायाइंचोरेहिं उच्छूढाइं॥ ___अक्षरगमनिका-आभीरी ब्रूते-त्वयाऽगृहीते मुक्तम् । आभीरः प्राह-दुःपरिगृहीतं त्वया कृतम् । एवं तयोर्विवदतोः कलहो जातः । आभीर्या पिट्टनम् । इतरेषु च विक्रायकेषु गतेषु चौरग्रहणंघृतस्यचऊनोऽर्ध। एष द्दष्टान्तः, अयमर्थोपनयः-एवंयः शिष्यआलापकंव्यत्यानेडयन् आचार्यै ‘मा एवं भण' इत्युक्तो ब्रूते-त्वयैवैवमालापको दत्तः । आचार्य प्राह-नाहमेवं दत्तवान् किन्तु त्वया विनाशितः । स प्राह-मा नियुष्व, न वर्तते स्वयमेव दत्त्वाऽन्यथा वक्तुम्, अद्यापिन किमपि विनष्टम्, उपयुज्य देहि, माऽन्य विचिन्तय, व्यत्यानेडनेन हि दाने त्वंचाहंच क्लिश्यावहे इति । एवं यो निष्ठुरं वदति कलहं वा कुरुते तस्मै न दातव्यम् ॥
बिइया आभीरी तहेव नगरं गया। तहेव घयघडो भिन्नो । ताहे आभीरी भणइ-न तुम दोसो, मम एस दोसो। आभीरो भणइ-न तुमं, ममं ति । ताहे सा वालुया गहिया ।उण्होदएण तावित्ता सीयलं काउंसव्वंघयं निरवसेसं गहियं । सथिल्लएहिं समं गया । न य चोरेहिं गहिया। नयघयस्स ऊणो अग्घो जातो ॥ एवं यः शिष्यो ‘मा व्यत्यानेडय' इत्युक्तः सन् मिथ्यादुष्कृतं ददाति ‘मया विनाशितम्' इति । यदि वाऽऽचार्यैरेवानुपयुक्तैस्तदा दत्तं ततस्ते ब्रुवतेमिथ्यादुष्कृतम्, मयैवानुपयुक्तेनान्यथाप्रदत्तमिति।तत एतावता उपशाम्यति। तस्मादेताशस्य दातव्यम् ॥
साम्प्रतमेतेषांमुद्गशैलसदृक्षादीनामाभीरीसध्शपर्यवसानानां दाना-ऽदाने प्रायश्चित्तमाह[भा.३६२] सेल-कुडछिद्द-चालिणि, सुद्धो चउगुरुग घडदुवे होति ।
परिपूण महिस मसए, विरालि आभीरि एमेव॥ कृ-मुद्गशैल-च्छिद्रकुट-चालनीसमानानांगुणनालक्षणेकार्येसमायतितेसूत्रमर्थंवा प्रयच्छन् शुद्धः, न खलु तत्र स्वस्यान्येषां वा शिष्याणां सूत्रा-ऽर्थहानि ।अकार्ये पुनरेतेषुसूत्रा-ऽर्थौ प्रयच्छतश्चतुर्गुरु । तथा घटद्विके' प्रशस्तवाम्येऽप्रशस्तावाम्येअथवा बोडकुटेभिन्नकुटे व्याख्यानद्वयेन
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
___www.jainelibrary.org