Page Text
________________
९२
बृहत्कल्प-छेदसूत्रम् -१[भा.३५८] नेहि जितो मि त्ति अहं, असिवोवसमीए संपयाणंच।
छम्मासिय घोसणया, पसमेति न जायए अन्नो॥ [भा.३५९] आगंतु वाहिखोभो, महिड्डि मोल्लेण कंथ डंडणया।
अट्ठम आराहण अन्न भेरि अन्नस्स ठवणंच ॥ वृ-सक्को सभाए भणति-केसवा सव्वे गुणगाहिणो नीययुद्धं च न करेंति । तत्थ एगो देवो असद्दहंतो भणइ-अहं अगुणेगिण्हावेमिनीययुद्धंचकारेमित्ति।कण्हस्स नेमिवंदगस्ससखंधवारस्स पहिल्लियस्स अंतरा सुणहरूवं कसिणं दुब्भिगंधं मयल्लयं विउव्वियं । दंता से पंडरया अतीव सोभमाना विउव्विया । ताहे सो खंधावारो जाहे तं पएसं पत्तो ताहे उत्तरिजएहिं मुहं ठइत्ता अन्येन प्रदेशेन गया (गयो)।कण्हेणंपच्छाएंतेन पुच्छियं।सुणहो कुहिओत्ति । ताहे सो तेनचेव पएसेण आगतो, मुह न चेव ठइयं, न वि य विरूवं कयं, एयं च पुणो भणियं-अहो ! सुणयस्स पंडुरादंता सोहंति।जाहेनखुभितोताहेपडिइंतस्स आसरयणमणेणअवहरियं । कहियं वासुदेवस्स। संबाइया कुमारा निग्गया । ते युद्धे भग्गा । ततो सयं वासुदेवो निग्गतो । दिट्ठो अनेन आसो निज्जंतो । भणितो अनेनं-किं आसं हरसि ? । देवो भणइ-अमुगो विजाहरो, जुद्धं मग्गामि । वासुदेवो भणइ-बाढं जुज्झामो । 'केरिसेणं?'ति पुच्छितो भणति-पुएहिं । वासुदेवो भणतिनाहमेरिसेणंजुद्धणजुज्झामि, पराजितोहं, नेहि आसं । ताहे देवो सरूवं काउंभणइ-सच्चं सक्को भासइ । कहियमणेण सव्वं । भणइ-वरंमग्गसु । वासुदेवो भणइ-मम असिवोवसमणिं भेरिंदेह, जीएताडियाए जत्थ सद्दो सुव्वइतस्थछम्मासे रोगायंको न भवइ, पुवुप्पण्णा खिप्पामेव उवसमंति। दिन्ना भेरी । गतो देवो ॥
अक्षरगमनिका-शक्रस्य स्वसभायां केशवानां प्रशंसा, यथा-गुणग्राहिणः केशवा इति, उपलक्षणमेतत्, नीचयुद्धाकारिणश्च । ततो नेमिवन्दनार्थं कृष्णेप्रचलितेऽन्तराशुनो विकुर्वणम्, दन्ताश्च शोभनाः कृताः । कृष्णेन तथैव दन्ताः प्रशंसिताः । ततः प्रत्यागच्छतोऽश्वरलहरणम् । तत्र च शम्बप्रभृतीनां कुमाराणां भङ्गे स्वयं वासुदेवे युद्धार्थमुपस्थिते देवः पुतयुद्धमुक्तवान् । ततो वासुदेवो ब्रूते-नय अश्वम्, जितोऽहमस्मीति । ततः ‘षण्मासिकी' षष्ठे षष्ठे मासे तस्या घोषणा । ततः पूर्वोत्पन्नो रोगः प्रशाम्यति, अन्यश्च षण्मासान् यावन्न जायते ॥
तत्थ अन्नदेसीओ महड्डितो वाणिओ सीसवेयणाते गहिओ आगओ । तस्स वेजेणं गोसीसचंदनमुवइडं । अन्नत्थ अलब्भमाणे रहस्सिययं बहुमुलं दाउंततो मेरीए खंडमेगं गहियं। तेन भेरीताडएणं तत्थऽण्णं खंडं लाइयं । एवमन्नन्नखंडप्पयाणेण तेन सा भेरी कंथा कया । पच्छा से तारिसो सद्दो न होइ, न य रोगा उवसमंति । ततो लोगस्स बहू रोगे जाणित्ता सदं च तारिसं असुणमाणेण कण्हेण भेरी जोयाविया जाव कंथा कया।तत्तो सो भेरिपालो सकुलो उच्छादितो। ततो पुनो वि अट्टमेणं भत्तेणं तं देवं आराहित्ता अन्ना भेरी मग्गिया । लद्धा । अन्नो भेरीपालो ठवितो । सो आयरेण रक्खइ । एवं जो सीसो आलावए लद्धे समाणे अन्नं लोइयं लोउत्तरियं वा आलावगं लाएइ सो वि कथं करेइ । तस्मात् तस्यापि न दातव्यम् ।
अक्षरगमनिका-व्याधिना क्षोभोयस्यासौ व्याधिक्षोभः आगन्तुको महर्द्धिकः, तस्य मूल्येन भेरीखण्डप्रदानम् । एवमन्यान्यदाने सा कन्थाऽभवत् । ततो भेरीपालस्य दण्डनम् । अष्टमेन
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
| SR No. | 003322 |
| Book Title | Agam Suttani Satikam Part 18 Bruhat kalpa |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Dipratnasagar, Deepratnasagar |
| Publisher | Agam Shrut Prakashan |
| Publication Year | 2000 |
| Total Pages | 532 |
| Language | Prakrit, Sanskrit |
| Classification | Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_bruhatkalpa |
| File Size | 11 MB |