________________
९४
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१५/९१६ निम्मीसोवक्खडं दिटुं, कहंएगमाइन् एगअणाइण्णं" ? अत्रोच्यते- सति निम्मीसोवक्खडाभावे जं आयरियपरंपरएणं बालु कलाओ आदिन्नं निम्मिसोवक्खडं आसेवितं तं आइण्णं, जं पुण तेहिंचेववजसूरणकंदादि नासेवियंतंअणाइण्णं ।अहवा-जंआगमे-“अप्पे (सिया] भोयणजाए बहुउज्झियधम्मिए" एवमादिए पडिसिद्धं तंअणाइण्णं, जंपुण अनुन्नायंतंआइण्णं । चोदकाह - "निज्जीवं कहमणाइण्णं" ? उच्यते - आगमप्रामाण्यात्॥ [भा.४९४५] जति ताव पिहुगमादी, सत्थोवहता व होतऽणाइण्णा।
किं पुण असत्योवहता, पेसी पव्वा य सरडू वा। घू-विही पक्का भजिता भट्टे फुडिया तुसा अवनिया पिउगा भण्णंति । अगनिसत्थोवहया जतितेविअणाइण्णा, किं ति कहिं, पुण विसेसणे। किं विसेसेति? -असत्थोवहयत्तणंपलंबस्स उद्धफालपेसी, पव्वा तं मिलाणं, सरडु अबद्धट्ठियं, एते असत्तोवहता - कहं आइण्णा भविष्यन्तीत्यर्थः ॥ एयं सव्वं परित्ते भणियं । परित्तेत्ति गयं । इदानि “साहारणे"त्ति भण्णति[भा.४९४६] साहारणे वि एवं, मिस्सा-ऽमिस्से य होइ भयणा उ ।
पणगाइ गुरुंपत्तो, सव्वविसोही यजय ताहे॥ घू-साधारणं नाम अनंतं, तत्थ विचरिमततियभंगेसु मिस्से निम्मिस्से यजहा पत्तेगे भणियं तहा भाणियव्वं । नवरं-परित्तेजहाततियभंगेन लब्मति तदा मासलहुगाओ उवरि उग्गमादिसु जस्थपंचराइंदियाअब्महियातं सग्गामपरग्गामे गेण्हति, एवंजाहेगुरुगंमासंपत्तोताहेसाधारणस्स चउत्थभंगेणसग्गामपरग्गामेसुगेण्हति, तस्सऽसतितियभंगे, अनंततियभंगासति “सब्वविसोहीय जया ताहे"त्ति इमा अविसोधी आहाकम्मियं चरिमेसुतिसु उद्देसिकेसुपूतीकम्मे य मीसजाते य बादरपाहुडियाए अज्झोयरएय चरिमदुगे। एते वज्जेउं सेसा उग्गमदोसा विसोहिकोडी, तत्थ वि जं अप्पदोसतरंत पडिसेवति, तंपिपनगे परिहाणिं पत्तो, जाहे उग्घातियाविन लब्मति तदुपरि पनगपरिहाणीए जाहे चउगुरुंपतो तहा किं आहाकम्मं गेण्हतु?॥
अह पढमबितियभंगा गेण्हतु, एत्थ[भा.४९४७] कम्मे आदेसदुगं, मूलुत्तरे ताहे बि कलि पत्तेगे।
बादर (दावर] कली अनंते, ताहे जयणाए जुत्तस्स ॥ धू- एत्थ दो आदेसा, आहाकम्मे चउगुरुगा, परित्ते पढमबितिएसु भंगेसु चउलहुगा, पायच्छित्तानुलोमेणं आहाकम्मं गुरुगं, व्रतानुलोमेणं पढमबितिया भंगा गुरुआ, जम्हाव्रतलोवो। अधवा-अहाकम्मं उत्तरगुणो त्ति काउंलहुत्तरं, पढमबितियाभंगा मूलगुणो त्ति काउंगुमआ, एवं कते आदेसदुगेतहावि कम्ममेवघेत्तव्वं, नो पढमबितिया भंगा। किमिति? उच्यते-आहाकम्मे जीवा अन्नेन वि जम्हा मारिया, पढमबितिएसुभंगेसुपुण जीवा सव्वे अप्पणा मारेयव्वा । एतेन कारणेणं आहाकम्मंघेत्तव्यं, नो पढमबितिया भंगा । “कम्मे आदेसदुगं मूलुत्तरे"त्ति गतं ।
इदानि “विकलिपत्तेग"त्ति - जदा आहाकम्मं न लब्मति तदा परित्ते बितियभंगो घेत्तव्यो, जदा बितियभंगो न लब्मति तदा “कलि" त्ति पढमभंगो घेत्तव्यो । “विकलि"त्ति “पत्तेग"त्ति गतं। इदानि “बादरकलि अनंते"त्ति-जया पत्तेयसरीराणं पढमभंगोनलब्मति तदापणनगादिणा जाव उग्गमादिसुजयउ, चउलहुअं अतिक्तो चउगुरुंच पत्तो भवति तदा अनंते बितिओ भंगो
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org