________________
निशीथ - छेदसूत्रम् - ३-१५/९१६
चू- ओदनस्स बत्तीसं घासा पुरिसस्स आहारो, ते एक्केण घासेण नूनता लब्मति, एक्कतीसं तिवृत्तं भवति । तेहिं अच्छउ, जंति से आवस्सयसंयमादिया जोगा न परिहायंति, मा पलंबे गेण्हउ । “जा एक्को घासो"त्ति, एत्थ हानि दसिज्जति - दोहिं लंबणेहिं ऊणा बत्तीस लंबणा लब्धंति, तीसं ति वृत्तं भवति । तेहिं अच्छउ, जति से आवस्सयसंयमादिगा जोगा न परिहायंति, माय पलंबे गेण्हतु । एवं एक्क्कलंबणपरिहाणीए ताव नेयव्वं जाव एक्को लंबणो लब्भति, तेनेवेक्केणं अच्छउ जति से आवस्सयमादिया जोगा न परिहायंति, माय पलंबे गेण्हउ ।
९२
एक्कघासो वि न लब्भति एक्कं दिवसं ताहे खमणं करेत्ता अच्छउ, जति से आवस्सयमादिया जोगा न परिहायंति मा य पलंबे गेण्हतु । बितियदिने पारेइ बत्तीसं लंबणे एत्थ वि पारणदिवसे एक्क्कलंबणपरिहाणीए एता अच्छउ, जाव एक्कोघासो, जइ से आवस्सयमादिया जोगा न परिहायंति । पारणदिवसे एक्को वि घासो न लद्धो ताहे छटुं करेउ, छट्टपारणे बत्तीसाद जाव घासो वि न लद्धो ता अट्टमं करेउ, जति से नत्थि परिहाणी "जा" इत्यनेन खमणें वुड्डी दंसिता, खमणवड्डिया पारणे अलभंतो खमणं करेइ जाव चम्मासं संपत्तो, जति से आवस्सयपरिहाणी नत्थि, माय लंबे तु । सग्गामे ओदने त्ति गतं । इदानिं परग्गामे
[मा. ४९४०]
जावतियं वा लब्मति सग्गामे सुद्ध सेस परगामे ।
मीसं च उनक्खडियं, सुद्धज्झवपूरयं गेहे ॥
चू- जावतियं सुद्धोदणं सग्गामे लब्भति, जति तेन न संथरति जो जत्तिएण वा संथरति तं परगामाओ ओदनं सुद्धं आनेयव्वं । ओदने त्ति गतं । इदानिं "मीसे"त्ति पच्छद्धं - ओदनं जया सग्गामपरग्गामेसु पज्जत्तियं न लब्भति ताहे सग्गामे जं ओदणं मी सुवक्खडं दव्वभावतो भिन्नं तं सुखझवपूरयं सग्गामे गेण्हति ॥
[ भा. ४९४१ ] तत्थ वि घेप्पति जं मीसुवक्खडं दव्व-भावतो भिन्नं । दव्वाभिन्नविमिस्सं, तस्सऽसति उवक्खडं ताहे ।।
चू- "तत्थ" गाहा पुव्वद्धं-जति तस्स सग्गामे असती ताहे तम्मीसोवक्खडं दव्वभावतो भिन्नं परग्गामतो सुद्धस्स अज्झवपूरयं आनेति । “दव्वाभिन्नविमिस्सं तस्सऽसति उवक्खडं ताहे" पच्छद्धं - जइ तं पि न लब्भइ ताहे सग्गामे चेव ओदनं मीसोवक्खडं ततियभंगे दव्वतो अभिन्नं तं सुद्धऽज्झवपूरयं गेण्हति जति सग्गामे न लब्भति ताहे तं चैव परग्गामातो आनेति ॥ इदानिं "निमीस्सं” तं ठप्पं ताव- कमपत्तं पणगपरिहाणि ताव भणामि जाहे सुद्धोदणं मीसोवक्खडं च पज्जत्तियं न लब्भति ताहे चेव सुद्धमीसोवक्खडा सग्गामपरग्गामेसु पणगपरिहाणीए उग्गमादिसुद्धस्स सुद्धोदणस्स मीसोवक्खडस्स य अज्झवपूरयं गेण्हति । एत्थ लक्खणं जं जं अवराहपदं अतिक्कमति तं तं आधारे ठवेयव्वं । तम्मि वि अलब्भमाणे दसराइंदियदोसजुत्तं सग्गामपरग्गामेसु अज्झवपूरयं गेण्हति । एत्थ दसराइंदिया आहारे ठिया । तम्मि वि अलब्भमाणे पन्नरसराईदिएहिं सग्गामपरग्गामे अज्झवपूरयं गेण्हंति । एत्थ पन्नरसराइंदिया आहारे ठिया । एवं जाव पणुवीसा राईदिया । तेहिं वि अलब्भमाणे इमं भण्णति
[ भा. ४९४२ ]
पणगाति मासपत्तो, ताहे निम्मी सुवक्खडं भिन्नं । निम्मीस उवक्खडियं, गेण्हति ताहे ततियभंगे ॥
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org