________________
उद्देशक : १५, मूलं-९१६, [भा. ४७४९]
गेण्हतस्स जा हेट्ठा आरोवणा भणिता “दिढे संकाभोतिगादि" सा सव्वा भाणियव्वा । जं पि आरिगहं सचित्तं तत्थ वि “दि?" संकाभोतिगादितं चेव । नवरं - कायपच्छित्तं परित्ते लहुगा, अनंतेगुरुगा।एतेसुचेव सपरिग्गहेसु “कोति"त्ति-भद्दो अनुग्गहं करेज-अनुग्गहंमन्यत इत्यर्थः, पंतो पुणो पंतावणादि करेज्ज । सपरिग्गहो इमेसिं[भा.४७५०] तिविह परिग्गह दिव्वे, चउलहु चउगुरुग छल्लहुक्कासा।
अहवा छल्लहुग चिय, अंतगुरूतिविहदव्वम्मि॥ धू-जंतं सपरिग्गहं तं तिहिं परिग्गहियं होज्जा - देवेहिं माणुसेहिं तिरिएहिं । जंतं देवेहिं तं तिविहं होज्जा - जहन्नं मज्झिमं उक्कोसं । जहन्नं वाणमंतरेहिं, मज्झिमं भवणवासिजोतिएहिं, उक्कोसं वेमाणिएहिं । दिव्वं जहन्नं वाणमंतरपरिग्गहियं गेण्हतिङ्क । मज्झिमं परिग्गहं (हियं] गेण्हतिङ्का । उक्कोसं परिग्गहियं गेण्हति छल्लहु। अधवा - तिसु छल्लहुअंतवकालविसेसियं, उक्कोसएहिं दोहिं वि गुरुअंकायव्वं ॥ दिव्वं गतं । इदानिं माणुस्सं[भा.४७५१] सम्मयर सम्म दुहा, सम्मे लिंगि लहुगुरुगो गिहिएसु ।
मिच्छा लिंगि गिही वा, पागय-लिंगीसु चउ लहुगा॥ चू-जंतंमाणुस्संपरिग्गहियंतंदुविहं-सम्मद्दिट्ठिपरिग्गहियं, “इयरे"त्तिमिच्छद्दिहिपरिग्गहियं वा। “सम्म दुह"त्तिजंतंसम्मद्दिट्ठिपरिग्गहियंतंदुविधं- “सम्मलिंगि"त्ति, सावएहिं लिंगथएहिं य । लिंगत्थपरिग्गहिए मासलहु, सावगपरग्गहिर मासगुरु । जं तं मिच्छादिट्ठिपरिग्गहियं तं चउव्विहं, तंजहा-अन्नपासंडिपरिग्गहियं, गिहत्येहियपायावच्चपरिग्गहियं कोडुंबिय परिग्गहं डंडिय परिग्गहं एत्थ गिहीहिं पागतेहिं अन्नपासंडियलिंगीहिं य चउलहुया पच्छित्त ।। [भा.४७५२] गुरुगा पुण कोडुंबे, छलहुगा होति डंडिगारामे।
__ तिरिया उ दुट्ठ-ऽदुट्ठा, दुढे गुरुगेतरे लहुगा॥ चू-कोडुंबियपरिग्गहे का । इंडियपरिग्गहे फु। माणुसपरिग्गहं गतं । इदानिं तिरियपरिग्गरं दुविहं-दुढेहिं य अदुढेहिं य । अहिसुणया अनिहुयहत्यिमादि दुढेसु गुरुगा इयर त्ति अदुट्ठा, तेसु लहुगा॥ तिरियपरिग्गहियं गतं । “परिग्गहेनुग्गहं कोई"त्ति अस्य व्याख्या[भा.४७५३] भद्देतरसुर-मणुया, भद्दो घिप्पंति दगुणं भणति ।
अन्ने वि साहु गेण्हसु, पंतो छण्हेगतर कुजा ॥ च-जेसिं सो परिग्गहोते भद्दता वा होज, इयरा वा पंता वा । जत्थजे सुरावा मणुयावा जेहिं तंपरिग्गहियं भद्दगेहिं तेतं घेप्पंतंदटुंभणेज- “लटुंकयंजंतेपलंबगागहिया, अम्हे मो तारिता, भो हे साहू! अन्ने वि पञ्जत्तिए गेण्हेसु, पुणो वा गेण्हेजह" ।जो पुण पंतो सो इमेसिं छण्हं भेदानं एगतरं कुजा । [भा.४७५४] पडिसेहणा खरंटण, उवालंभोपंतावणा य उवहिम्मि ।
गेण्हण-कड्डण-ववहार-पच्छकडुड्डाह निव्विसए॥ घू-पुव्वद्धेण पंचपदा गहिता । गेण्हणादी सव्वं पच्छद्धं छट्ठो भेदो। तत्य “पडिसेहो" इमो[भा.४७५५] जंगहितं तं गहितं, बितियं मा गेण्ह हरति वा गहितं ।
जायसु व ममं कजे, मा गेण्ह सयं तु पडिसेहो॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org