________________
उद्देशक : १५, मूलं - ९१६, [भा. ४७४० ]
[भा. ४७४० ]
तेने देव - मणुस्से, पडिनीए एवमादि आताए । मास च छच्च लहु गुरू, छेदो मूलं तह दुगं च ॥
चू-कंटगेण विज्झति, अट्ठी हड्डुं तेन दुक्खविज्जति, खाणुत्ति खाणुगेण दुक्खविज्जति, विज्जलं, उदगचिक्खिल्लय तत्थ पडेज्जा, विसमं निण्णमुण्णतं तत्थ वि पडिज्जा, दरी-कुमाराती तत्थं पादो विमोइज्जति णिण्णं-खड्डा तत्थ पडति, मुच्छा वा भवति सूलं वा अनुधावति, विसेण वा सप्पादिणा वा वालेण वा खज्जति रिच्छो अच्छपल्लो तेन वा विरंगिज्जति, कोलसुणगेण वा खजति, सीहेण वा, “वग्घो” विरूवो, “वराहो" सूकरो, मेच्छपुरिसो वा आहणेज्जति, इत्थी वा उवसग्गेज्जा । अहवा - मेच्छा इत्थी उवसग्गेज्जा, तन्निमित्तं मेच्छपुरिमो पंतावेज, तेणेहिं वा बंधनादि पावेज, देवता वा छलेज, अन्नो वा कोइ पडिनीयादी पंतावेज्ज । तेहिं ठाणेहिं आयविराधना होज । एतेसु सव्वेसु परितावणादिकेसु इमं पच्छत्तं- “मासचउ” गाहद्धं । “लहु" गुरु त्ति - चत्तारि मासा लहुगा गुरुगा, छच्च मासा लहुया गुरुगा ।
इमं अनागाढादिसु पच्छित्तं । जति आनागाढं परिताविज्जति तो ङ्क । अहागाढं तो ङ्का । अह दुक्खादुक्खं भवति फ्रु । अह मुच्छ भवति प्र । किच्छपाणे छे० । किच्छुरसासे मू० । समुग्धाते I अणवट्ठो । अह कालगते पारंचियं । इमं आयविराधनाए दिवसरातिनिष्फण्णं
[भा.४७४१] कंट-ऽट्ठिमातिएहिं, दिवसतो सव्वत्थ चउगुरू होंति । रत्तिं पुण कालगुरू, जत्थ य अन्नत्थ आतवधो ॥
चू- उच्चारितसिद्धा ।।
५१
[भा. ४७४२ ] पोरिसिणासण परिताव ठावण तेणे य देह उवहिगतं । पंतादेवतछलणे, मणुस्सपडिनीयवहणं वा ॥
चू- तन्निमित्तं सुत्तपोरिसिं न करेति मासलहुं, अह अत्थ पोरिसिं न करेति तो मासगुरुं, सुत्तं सेति । अत्थं नासेइङ्का । परितावण त्ति गतार्थः । “ठवण" त्ति - अनाहारं ठवेति ङ्क, आहारं ठवेति ङ्का, परित्तं ठवेति ङ्क, अनंते ङ्का, अस्नेहं च ठवेति ङ्क, सस्नेहं ङ्का । जइ मिच्छो मारेति तो पारचियं । अह एक्को ओहावति मूलं, दोसु अवडं, तिसु पारंचियं । “तेन” त्ति उवहीतेणा सरीरतेणा वा, उवहीए उवहिनिप्फण्णं भाणियव्वं, सरीरतेणएहिं जति एक्को साधू हीरति तो मूलं, दोहिं अणवट्टो, तिहिं पारंचितो । पंता देवता छलेति चउगुरुं । पडिनीतो इत्थि पुरिसो नपुंसगो वा हणति ङ्का । एसा आयविराधना ॥ [भा. ४७४३]
एवं ता असहाए, सहायगमणे इमे भवे दोसा । जय अजय इत्थि पंडो, अंजती संजतीहिं च ॥
चू- तत्थ जे ते “जया" ते इमे
[भा. ४७४४] संविग्गमसंविग्गा, गीता ते चेव होंति उ अगीता । लहुगा दोहि विसिट्ठा, तेहि समं रत्ति गुरुगा उ ॥
- संविग्गा गीयत्था, असंविग्गा गीयत्था । संविग्गा अगीयत्था, असंविग्गा अगीयत्था । एतेसिं पच्छित्तं पच्छद्धेण- संविग्गेहिं गीयत्थेहि जति जाति दिवसतो तो चउलहु, उभयलहुं । असंविग्गेहिं गीयत्थेहिं समं जति जाति तो चउलहुं काललहुं तवगुरुग । असंविग्गेहिं अगीयत्थेहिं
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org