________________
४८
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१५/९१६
चूपलंबं गेण्हंतो कप्पट्ठगेण दिट्ठो, एत्थ से मासलहुं। “अदुप्पत्तीय लहुग" त्ति-अह तस्स संजयस्सगहिए पलंबे अट्ठोप्पज्जति-भक्षयामीतिएत्थ सेचउलहं। अधवा- “अट्टप्पत्ती"-संजएण पलंब गेण्हंतेण कप्पट्ठगस्स पलंबे अट्ठो उप्पादितो - "अहमवि गेण्हामी" त्यर्थः । एत्थ वि चउलहुंतेचेव त्ति । अह न कप्पट्टगेण महल्लपुरिसेण दिट्ठोगेण्हतो, एत्थ से चउलहुंपच्छित्तं ।अध महल्लस्स अट्ठो उप्पज्जति-“अहमवि गेण्हामि"त्ति, एत्थ वि चउलहुंचेव । महल्लेण य दिढे इमे अधिकतरा दिट्ठादी परिवड्डमाणा दोसा बहू-उवरि गाहा ॥ एवं अन्नत्थगहणे भन्नमाणा सुणह[भा.४७२७] दिढे संका भोतिय, घाडिय नातीणं गामबहिता वा।
चत्तारि छच्च लहुगुरु, चेदो मूलं तह दुगंच॥ घू-महल्लेण गेण्हतो दिट्ठोङ्क। अह संका किं सुवण्णादि गहियं अध पलंब, एत्थ संकाएक। निस्संकिते सुवण्णं तिङ्क। “भोइय"त्तिभज्जा, तीए कहियं-“मए संजतो दिट्ठो फलाणि गेण्हंतो"। जति तीए पडिहओ - “मा एवं भणाहि, एयं संजए न संभवई", तो चउगुरूए चेव ठितं । अह तीए न पडिहतं तो किंकारणं? भोइयाए पढमं कहेति ? आसन्नतरो सो संजतो त्ति । ततो "घाडियस्स" कहेति, तेन पडिहते छल्लहुं चेव, । अपडिहते। ततो “नातीणं" कहेति, तेहिं पडिहते छग्गुरुंचेव, अपडिहते छेदो । ततो आरक्खिपुरिसेहिं तस्स वा समीवाओ सुओ अन्नओ वा सुते तेहिं पडिहए छेदो चेव, अपडिहते मूलं । इमसेट्ठीसु सुते पडिहते मूलं चेव, अपडिहते अणवठ्ठो । अमच्चराइणेहिं सुते पडिहते अणवढं चेव अपडिहए पारंचियं । पच्छद्धं गतार्थं । नवरं - "दुर्ग" - अणवढं पारंचियं । अहवा - संका भोतियमातापित्रो पितृयकमहत्तरौ आरक्खिया सिट्टि सत्थवाहा अमच्चरायाणो एतेसु सत्तसु पदेसु अड्डोक्तीए पूर्ववत् । “गामबहियाइ"त्तिसांन्यासिकं वक्ष्यमाणं॥ [भा.४७२८] एवं तावऽदुगुंछे, दुगुंछिते लसुणमाति ते चेव ।
नवरं पुण चउलहुगा, परिग्गहे गेण्हणादीया ।। चू-एतं सव् अदुगुंछिते अंबादिके पलंबे भाणतं । दुगुंछिते इमं नाणत्तं-दुविधं दुगुंछितं - जातिदुगुंछितं ठाणदुगुंछितं च । जातिदुगुंछितं जहा लसुणमादी, आदिग्गहणेणं पलंडुण्हेसुरु डगफल तालफलं च । ठाणदुगुंछितं असुइठाणे पडियं । दुविहं दुगुंछियं कप्पट्ठादि दिटुंगेण्हंतस्स चेव चउलहुँ सेसं सव्वं एयंचेवदट्ठव्वं । एयं अपरिग्गहं गतं । “परिग्गहे गेण्हणादीय"त्ति-सपरिग्गहे वि अंतो अदुगुंछिते दुगुंछिते वा कपट्टदिट्ठादिगा सव्वा एसेव विधी आरोवणा य । नवरंसपरिग्गहे गेण्हणकड्डणववहारादिया दोसा भवंतीत्यर्थः ॥ एवं दव्वतो पच्छित्त गतं । इदानं खेत्ततो-एत्थ जं “गामबहिया" यत्ति संणासिगं पदं ठवितं । एतेण खित्तपायच्छित्तं सूइय[भा.४७२९] खेत्तंतो निवेसणादी, जा सीमा लहुगमाति जा चरिमं ।
केसिंची विवरीयं, काले दिन अट्ठमे सपदं॥ धू-खेत्तओ पायच्छित्तं भण्णइ-तत्थ इमे अट्ठपदा, निवेसणवाडग साहि गाममझे गामदारे गामबहिया उज्जाणे सीमाए । एतेसु ठाणेसु गेण्हंतस्स जहासंखं चउलहुगादि पारंचियावसाणा पच्छित्ता । अहवा - निवेसण वाडग साही गाममज्झे दारे उज्जाणे सीमाए अन्नगामे एतेसु इमं जहासंखं, का, फिँ छे०, मूलं, अ०, पा०।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org