________________
उद्देशक ः २०, मूलं-१३८७, [भा. ६६२४]
४२९ सव्व तं मंसं जहा चिंतितं दिन्नं । एव को ति सावराही आलइउकामो आयरियसगासं पट्टितो चिंतेति य सुहुमबादरा सव्वे अतियारा आलोइयव्व त्ति पत्तो आयरियसमीवं । आयरिएण वि सुटुआढातितो- “धन्नो सपुन्नोआसि।तंनदुक्करंजंपडिसेवितं, तंदुक्करंजंसम्मआलोइज्जति।" एवं अप्फालिएण सव्वं जहा चिंतिय आलोइयं, सुद्धो य, एस पढमभंगो । इदानि बितियभंगो, "तंचेव य मच्छरिय" त्ति पच्छद्ध[भा.६६२५] खरंटणभीओ रुट्ठो, सक्कार देति ततियए सेसं ।
भिक्खुणि वाह चउत्थो, सहसा पलिउंचमाणो उ॥ चू- पढमपातो त बितियभगे “तं चेव" त्ति - तहेव वाहो आगओ, जहा पढमभंगे अपलिउंचमाणो त्ति, तेन वि इस्सरेण कारणे वा मच्छरो से उप्पातितो, “सहस" त्ति-पुव्वावरं अनालोवेउ “कीस उस्सूरे आगतो" ? त्ति । तेन खरंटिएण भीओ पुव्वेण रुटेण य पलिउंचियं न सव्वं मंसं दिन्नं, पलिउंचमाणे बितियभंगो भवति । आलोयगो वि आगओ। पुच्छिओ - केन कारणेण आगओ त्ति? भणियं-अवराहं आलोइउं । आयरिएण खरंटितो। कीस तहा विहरियं जहाअवराहं पावह?,आलोएंतोवाखरंटितो, तेन विन सम्मं आलोतितं । एस गतो बितियभंगो। इदानिततियभंगो-“सक्कारं देति ततियएसेसं"ति-तहेव वाहो संपट्टितो मंसंघेत्तुं, पुव्वमंसमाणियं पलिउंचियचित्तोचिंतेइन सव्वंमंसंमएदायत्वमिति। पत्तोइस्सरसमीवं, इस्सरेण सुटुआढातितो, तेन से सव्वं मंसं दिन्नं । एवं आलोयगो विसंपट्टिओपडिपहियं साहुं पुच्छति- “अनुगं आयरियं मज्झेण आगतो सि?" भणति - "आमं" । "केरिसो सो सुहाभिगमो न व"त्ति? तेन भणियं - "दुरभिगमो"। तहेव तेन चिंतियं - न सम्मं मए आलोइयव्वं ति । आगतो गुरु-समीवं, तेन सम्ममाढातितोपुच्छितोयकिमागमनं?, तेन भणियं आलोएउं। ताहे आयरिएण सुटु उववूहिओ धन्नो सि विभासा, तेन तुटेण सम्मं आलोचितं । एस ततियभंगो गतो । इदानिं चउत्थभंगो - "भिक्खुणिवाह" पच्छद्धं, चउत्थभंगो तहेव आगतो जहा ततियभंगे पलिउंचमाणो, नवरं - आगओइस्सरेण खरंटितो, तेन खरंटिएणपुव्वपलिउंचियभावेणय सम्मन दिन्न, एवं आलोयगे वि उवणओ कायव्यो।
इमोगोणीएचउभंगदिद्रुतो।जहा गोणी दोहिउकामा पण्हुया आगया, सामिणा उववूहिता गोभत्तेणं, कुंडतिता, धूमादीहि य उवग्गहिया, पलिमत्ताए निउत्ता सव्वं पण्हुता । एवं आलोयगविभासा वि । बितिया आगया, न आढिया, पारद्धा य पहारेहिं, तीए न दिन्नं सव्वं खीरं । आलोयगेहिं तहे उवणओ। ततिया गूहंती दोहेउकामा आगया उबज्झिता पलिमेत्ताए निउत्ता सव्वं पण्हुया, एवं आलोयगविभासा वि । चउत्था गृहंती आगता, सामिणा य पहारेहिं पारद्धा, न सव्वं ण्हुया, आलोयगो वितहेवत उवणओ।इदानिंभिक्खुणिदिलुतो-काइभिक्खुणी कस्सइ पुव्वपरिचियस्स घरंगता, तीए तिरिक्खे खोरगं दिटुं, गहियच तीए, पच्छा से परिनयभावे अप्पमि त्ति घरं गता, तेहिं आढाइता, सा तुट्ठा तीए दिन्नं ॥१॥ __अन्नाए गहियं चिंतिय च ताए दाहामित्ति, घरं गता, सा य न आढाइया, तेहिं खरंटिया य, तीए न दिन्नं ॥ २ ॥ ततियाए वि गहियं चिंतियं च नाएण दायव्वं ति, घरं गता, सुस्वागता, असनादीहिंआढातिया तीए दिन्नं ॥३॥चउत्थाए गहियं चिंतियं चनाएण दायव्वं ति, घरंगता,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org