________________
निशीथ - छेदसूत्रम् -३-२०/१३८७
- पुव्वद्धं कंठं । सुभेसु तिहिकरणमुहुत्तेसु ताराचंद्रबलेसु य अप्पणो गुरुस्स य जहा साहगं भवति तहा परिहारतवं पडिवज्जइ ॥ काउस्सग्गकरणानंतरं ठवणा ठविज्जइ, तत्थ आदावेव तं परिहारितं गुरू भणति[भा. ६५९४]
४२२
कप्पट्ठिओ अहं ते, अनुपरिहारी य एस ते गीतो । पुव्वं कयपरिहारो, तस्सऽ सतियरो वि दढदेहो ।
च- कप्पट्ठाती अहंते, जाव ते परिहारकप्पो ताव अहंते वंदनवायणादिस सहजो ते सेससाहगो। एत्थ कप्पसद्दो कालवाची । अहवा- कप्पभावट्ठितो, अहं ते वंदनावायणादिसु कप्पो अपरिहार्य इत्यर्थः । शेषाः साधवः परिहार्या । अन्नं च से एस गीयत्थो साधू पुव्वं कतपरिहारत्तणओ जागो " अनुपरिहारि "त्ति भिक्खादि जतो जतो परिहारी गच्छति, ततो ततो अनुपिट्ठतो गच्छइ त्ति अनुपरिहारी भण्णइ | अहवा - परिहारस्स अनु थोवं पडिलेहणादिसु साहेज्जं करेती ति अनुपरिहारी भण्णति । "तस्सऽसति” त्ति - जेण पुव्वं परिहारतवो कतो तस्सासति इयरो ति अकयपरिहारो वि गीयत्थो दढसंघयणो अनुपरिहारी ठविज्जति ॥
ठवणं ठवेंतो आयरितो सेससाधू इमं भणाति
[ भा. ६५९५ ] एस तवं पडिवज्जति, न किं चि आलवति मा य आलवह । अत्तट्ठचिंतगस्सा, वाघातो (भे) न कायव्वो ।
धू- सबालवुडुं गच्छं गुरू आमंतेउं भणाति - एस साधू परिहारतवं पडिवज्जति, न एस किंचि आलवति, तुब्भेवि एयं मा आलेवेज्जह। अप्पणो अट्ठो अत्तट्ठो, सो य भत्तादिओ, तं अप्पणी परं चिंतेति न बालादिताणं ति । अहवा - निच्छयतो अत्तट्ठो अतियारमलिनं अप्पाणं जहुत्तेण पच्छितेण विधिना अनतियरंतो विसोहेतीति अत्तट्ठचिंतगो । एयस्स भे वाघातो इमेहिं पदेहिं न कायव्वो । [भा. ६५९६ ] आलावण पडिपुच्छण, परियट्टुट्ठाण वंदनग मत्ते । पडिलेहण संघाडग, भत्तदान संभुंजणा चेव ॥
चू- हे देवदत्त ! इत्यादि आलावो गतार्थ । एस तुब्मे सुत्तमत्थं वा किंचि न पुच्छति, एवं मा पुच्छेज्जह १, एवं एस तुमेहिं सह सुत्तं अत्थं वा न परियट्टेति २, कालवेलादिसु वा न उट्ठवेति ३, एस तुब्भं वंदनयं न करेति ४, उच्चारपासवणखेलमत्तए वा न वा देति ओहियमत्तगं वा ५, न य उवकरणादि किं चि पडिलेहेति ६, न वा एस तुब्मं संघाडगभाव करेति ७, न वा भत्तपानं देति ८, न वा एस तुब्भेहिं सह भुंजेति ९, तुम्मे वि एयस्स एते अत्थे मा करेज्जह १०, एवं दसहिं पदेहिं गच्छेण सो वजितो सो वि गच्छं वज्रेति ॥
जति गच्छवासी एते पदे अतिचरंति तो इमं पच्छित्तं[भा. ६५९७]
संघाडगा उ जाव तु, लहुओ मासो दसह उ पदाणं । लहुगाय भत्तपाने, संभुंजणे होतऽनुग्धाया ॥
चू-दसण्हं पदाण आलावणपदातो आढत्तं जाव अट्ठमं संघाडगपदें ताव मासलहु पच्छितं, जति भत्तपानं देंति तो चउलहुगा, अध भुंजंति तो चउगुरुगा ।। एतेसु चेव परिहारियस्स इमंसंघाडगा उ जाव तु, गुरुओ मासो दसह उ पदाणं । भत्ते पाने संभुंजणे य परिहारिए गुरुगा ।।
[भा. ६५९८ ]
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org