________________
२७८
निशीथ-छेदसूत्रम् -३- १७/१२४० चू-तं उस्सेतिमं चिरकालं अच्छंतं जया रसतो अंबरसं, वण्णतो विवण्णं, गंधओअन्नगंध, फासतो चिक्खिल्लं, एवंतं उदगंवण्णादिविगतलिंगंदटुं नजतिजहा विगयजीवं तितहा घेप्पति। चोदगाह - “जेसिं फुडं गमणादिकं जीवलिंगं ते णजंति, जहा विगयजीवा त्ति । पुढवादी पुण अव्वत्तजीवलिंगे कहं नाता, जहा विगतजीवं ?" ति ॥ आचार्याह[भा.५९७४] कामं खलु चेतण्णं, सव्वेसेगिंदियाण अव्वत्तं ।
परिनामो पुण तेसिं, वण्णादिइंधणासज्ज ॥ चू- पुव्वद्धं कंठं । पच्छद्धे इमो अत्थो-बहुमज्झत्थो चिंधणेण जहासंखं अप्पमज्झ चिरकालोवलक्खिता जहा वण्णादी तहा तेसिं अव्वभिचारी अजीवत्ते परिनामो लक्खिज्जति॥ [भा.५९७५] एमेव चाउलोदे, पढमे बिति-ततिय तिन्नि आएसा ।
तेन परं चिरधोतं, जहि सुत्तं मीसयं सेसं ॥ चू-चाउलोदगे विजे पढमबितिता चाउलोदगा ते अहुणा धोता मीसा । “तेन परं चिर धोयं जहिं सुत्तं" तितेन परंचउत्थादि चाउलोदगंतंचिरधोयंपिसचित्तं, जहिंसुत्तं निवयति तस्याग्रहणमेव । जं पुण “मीसयं सेसं" तितम्मि इमे तिन्नि अनागमिया आदेसा- तत्थेगो भणति- चाउला धोवित्ता जत्थ तं चाउलोदगं छुब्भति तत्थ जातो कण्णे फुसिताओ लग्गाओ ताओ न जाव सुक्कंति तावतं मीसं, “तेन परं" ति - तासु सुक्कासुतं अचित्तं भवतीत्यर्थः ।। अवरो भणति - चाउला जाव सिझंति ताव तमीसं, तेन परं अचित्तं पूर्ववत् ॥ अवरोभणति-तम्मि चाउलोदगे जे बुब्बुआ ते जाव अच्छति ताव मीसं, तेन परं अचित्तं पूर्ववत् ॥ ___आचार्याह-“तेन परं चिरधोयं" त्ति एते अक्खरा पुणो चारिजंति, जेण फुसिताओ सि(सी)याकाले चिरं पि अच्छंति । गिम्हकाले लहुं सुसंति, चाउला विलहुं चिरेण वा सिझंति, बुब्बुआ वि चिरं नीवाए अच्छंति, पवाए लहुं विणस्संति, “तेणं" ति तेन कारणेण एते अनादेसा। “परं" ति एतेसिं आएसाणं इमं वरं प्रधानं आगमित्तं आदेसंतरं- “जंजापेज चिराधोतं" सिलोगो । बहुप्पसन् च मतीए दंसणेण य अचित्तं जाणेत्ता गेण्हति । जत्थ “वालधोवणं" ति आलावगो-चमरिवाला धोव्वंति तक्कादीहिं, पच्छा ते चमरा सुद्दोदगेण धोवंति । तत्थऽवि पढमबितियततिया मीसा, जं च पच्छिमं तं सचित्तं, तत्थ सुत्तनिवातो । अहवा वालधोवणं सुरा गालिज्जति जाए कंबलीए सा पच्छा उदएण धोवइ, तत्थ वि पढमाति धोवणा मीसा, पच्छिमा सचित्ता, तम्मि सुत्तनिवातो।अहवा-वालधोवणंरलयोरेकत्वात् वारागागदुगो, सो तक्कवियडादिभावितो धोव्वइ, तत्थ वि पढमादी मीसा, पच्छित्ता सचित्ता, तम्मि सुत्तनिवातो । सव्वेसु मीसं कालेण परिणयं गेज्मं ।। इमं बितियपदं[भा.५९७६] असिवे ओमोयरिएष रायदुढे भएव गेलण्णे।
अद्धआण रोहए वा, जयणा गहणं तु गीयत्थे ॥ मू. (१२४१]जे भिक्खूअप्पणो आयरियत्ताए लक्खणाई वागरेइ वागरेंतं वा सातिज्जति।।
चू- जहा मे करपादेसु लेहा निव्वत्तिता, चंदचक्कंकुसादी दीसंति सुसंठाणे, सुपमाणता य देहस्स, तहा मे अवस्सं आयरिएण भवियव्वं, जो एवं वागरेइ तस्स चउलहुं आणादिया य । ते लक्खणा इमे
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org