________________
१०२
निशीथ-छेदसूत्रम् -३-१५/९८० प्रवृत्तः सामायिकभावादन्यत्र जंच उद्दिष्टुं कडं तं कडसामाइओ विभुंजति । एवं सोसव्वविरओ न भवति । एतेण कारणेणं तस्स न कप्पति दाउं ।। इमो अववातो[भा.४९६६] बितियपदं परलिंगे, सेहट्ठाणे य वेज्ज साहारे ।
एएहि कारणेहिं, जयणाए कप्पती दाउं ।। चू-एयस्स इमा विभासा[भा.४९६७] कारणलिंगे उड्डोरगत्तणा देज वा वि निब्बंधे ।
दव्वगिही सेहस्स व, तेणच्छेज्जे व अद्धाणे॥ चू-परलिंग कारणेणं होज्जा, अतो परतित्थियाण मज्झे अच्छंतो देज्ज । सेहो वा उड्ढोरगत्तणा दिज्ज । गिही अन्नतित्थी वा निब्बंधेणं मग्गेज्ज तदा से दिज्जति । सेहो वा गिहिवेसहितो भावो पव्वइओतस्सदेज्जा ।सत्येण वा पव्वण्णा अद्धाणंसाधू, तत्थगिहिपंततक्करहिं गिहीणंअच्छिन्नं, तं साधू गिहीण पञ्चप्पिणेज्जा । अधवा-अद्धाणे अति (भि] यत्तियमादियाण देज ।। [भा.४९६८] वेजस्स पुब्वभणियं, साहारण निसिरते व दुलभम्मि।
पंतेसु अनिच्छेसु व, बहुसमयं तेसि परिभाते॥ धू-वेजस्स वा गिलाणट्ठा आनियस्स देज्जा, तं च जहा दिज्जति तहा पुव्वभणियं । जत्थ गिहीणं अन्नतिस्थियाण य साधूण य अंचियकाले दुल्लभे भतपाणे दंडियमादिणा साहारणं दिन्नं तत्थ ते गिही अन्नतित्थिया वा विभजावेयव्वा । अह ते अनिच्छा साधु भणेज्जा ।अहवा-तेपंता, ताहे साधू विभयति, साधुणा विभयंतेण सव्वेसिं बहुसमागमे व विभइयव्वं । एसुवदेसो।।
मू. (९८१) जे भिक्खू अन्नउत्थियस्स वा गारत्थियस्स वा वत्थं वा पडिग्गहं वा कंबलं वा पायपुंछणं वा देइ, देंतं वा सातिज्जति ॥ जे भिक्खू अन्नउत्थियस्स वा गारत्थियस्स वा वत्थं वा पडिग्गहं वा कंबलं वा पायपुंछणं वा पडिच्छइ, पडिच्छंतं वा सातिजति ॥]
चू-अन्नउत्थियमादीण उवहिवत्थमादीणि देख्नं देति, पाडिहारियं वा देति । अधवा-तेसिं समीवातो पाडिहारियं गेण्हति, तस्स आणादिया दोसा ।। [भा.४९६९] जे भिक्खू वत्थाई, देजा गिहि अहव अन्नतित्थीणं ।
पडिहारियं च तेसिं, पडिच्छए आणमादीणि॥ [भा.४९७०] मइलं च मइलियं वा, धोविज्जा छप्पदा व उज्झेज्जा ।
मलगंधा वाऽवण्णं, वदेजा तं वा हरेज्जा हि ॥ चू-इमे य मइलं साधूहि दिन्नं तं धोवेति । अहवा - तेहिं चेव मइलियं जति वारे धोवति तत्तियाङ्क। जं साहूहि दिन्नं ततो छप्पयातो छड्डेज्जा । अधवा - तम्मि वत्थे वाहिजंते छप्पदातो सम्मुच्छंति, ताव छड्डेज, तेसिं घट्टणेक, परितावणे फु। उद्दवणे फु। अधवा - तम्मि वत्थे मलिणे मलगंधे वा अवण्णं भासेज्जा "असुतिमलिनसमायार" ति ।अधवा - तं पाडिहारियं दिन्नं तेहिं हरेज्जा। [भा.४९७१] सव्वे वि खलु गिहत्था, परप्पवादी य देसविरया य ।
पडिसिद्ध दान-गहणे, समणे परलोगकंखिम्मि॥ [भा.४९७२] जुत्तमदानमसीले, कडसामइओ उ होइ समण इव ।
तस्समजुत्तमदानं, चोद! सुण कारणं वत्थ ॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org