________________
२९२
निशीथ-छेदसूत्रम् -२-११/७४६
[भा.३८४१] कूयति अदिजमाणे, मारिंति बल त्ति पवयणं चत्तं ।
सेहा यजं पडिगता, जणो अवण्णं पदाणे वि।। घू- “एग त्ति" - दारं, एगेग निजावगेण कजहाणी इमा - परिण्णी सेहा पवयणं च चत्तं, उड्डाहो वा भवे । कहं पुण एते दोसा? सोनिञ्जवगो तस्स पासतो कारणेण निग्गतो. परिण्णीय पढमबिइयपरीसहोदए ओभासेज, सेसा अगीया न दिज्ज, एवं सो चत्तो । अहवा-सोपरिण्णी ते अगीते भणेजा - "एत्थं तं मज्झट्ठवि तेल्लयं एतं तो मे देह ।" ताहे ते अगीयपरिनामगा चिंतेज “माई कवडायारा, नत्थेत्थ धम्मो" त्ति, उन्निक्खमेज, अइपरिनामगा वा तं दटुं "निद्धम्मा" भवेज्जा, अइपसंगं करेज्ज । अदत्तेसुवा सो कूवेजा, “बला मे मारिति” तक्ति उड्डाहं करेज । एवं पवयणं चत्तं तम्हा जत्थ अनेगे निजवगा त्थ पडिवज्जियव्वं ।
-आभोगन[भा.३८४२] परतो संय व नचा, पारगमिच्छत्त भणिरगमिच्छत्तं।
असती खेमसुभिक्खे, निव्वाघातेन पडिवत्ती॥ [भा.३८४३] सयंचेव चिरं वासो, वासावासे तवस्सिणं तेन ।
तस्स विसेसेण या, वासासुपडिवज्जणाणि ॥ [भा.३८४४] कंचणपुर इह सण्णा, दिवे य गुरुणा य पुच्छ कहणाय।
पारणग खीररुहिरं, आमंतण संघणासणता ।। [भा.३८४५] असिवादिकारणेहिं, वहमाणा संजता परिच्चत्ता।
उवहिविनासो जे छत्ताण चत्तो सो पवयणं चेवा ॥ चू- "आभोगन" त्ति दारं - पच्चक्खाणकाले आभोएव्वं, अनाभोएंतस्स चउगुरुं । जं च तप्पडिबंधे ठिया ता असिवाईहिं पाविहिंति, तम्हा ओहिमाइणा आभोएव्वं, अन्नं वा अइसेसियं पुच्छंति । जइ जाव परिण्णी जीवइ ताव निरुवसग्गं सो वा निव्वहइ तो पडिवज्जइ, अन्नहा पडिसेहो । देवता वा कहेज - जहा कंचनपुरि खीरं खमगस्स तच्चन्नियं जायं । जइ एवं विहिं न पकरेंति तो इमा विराधना - अनाभोइए असिवोमाइ उप्पन्ने जइ परिन्नी उवकरणं च वहति तो आयविराहणा। अहा उवकरणं उड्डेतितो उवकरणेण विनाजा विराधना । अह परिन्नी छड्डेति तो उड्डाहो मिच्छत्ताइया य दोसा।
-अन्ने[भा.३८४६] एगो संथारगतो, संलेहगते य (ततिय] ततियपडिसेहो।
अन्नाअपुच्छअसमाही, तस्स वा तेसिंच असती य॥ [भा.३८४७] भवेज जइ वाघातो, बितियं तत्थ धा (ठा] वते ।
चिलिमिणा अंतरे चेव, बहि वंदावते जनं॥ [भा.३८४८] पानगादीणि जोग्गाई, जातिं तत्थ समाहिते।
अलंभे तस्स जा ठाणा, परिक्खे सोय जायणे ।। [भा.३८४९] असंथरं अजोग्गा वा, जोगवाही व ते भवे ।
एसणादि परिकेसो, जाया तस्सा विराधना॥
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org