Agam Suttani Satikam Part 16 Nishitha

SR No.: 003320
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 412
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 20 MB

Page 272

उद्देशक : ११, मूलं -७३८, [भा. ३६९९]
२६९
उदाहरणं - आनंदपुरणं नगरं, जितारी राया, वासत्था भारिया, तस्स पुत्तो अनंगो नाम । बालत्ते अच्छिरोगेण गहितो निच्चं रुयते अच्छति । अन्नया जननीते सयणीए निगिणट्टियाए अहाभावेण जानुऊरुअंतरे छोढुं उवग्गूहितो, दो वि तेसिं गुज्झा परोप्परं समुप्फिडिता तहेव तुण्हिक्को ठितो । लद्धोवाय रूवंतं पुणो तहेव करेति, ठायति रूयंतो, पवड्ढमाणो तत्थेव गिद्धो। माउं पिय अनुप्पियं, पिता से मतो, सो रज्जे ठितो, तहावि तं मायरं परिभुंजति, सचिवादीहिं बुच्चमाणो वि णो ठितो । एस वेदमूढो । दीवे, पंचसेले, अंथलग, सुवन्नगारे य एते चउरो वि वुग्गाहणे मूढा ||
"दीवो" त्ति[भा. ३७०० ]
पुव्वं वग्गाहिता केती, नरा पंडितमानिनो । नेच्छति कारणं सोउं, दीवजाए जहा नरे ॥
चू- इमं तु उदाहरणं - एगो वणिगो, तस्स महिला अतीव इट्ठ, सो वाणिज्रेण गंतुकामो तं आपुच्छति । तीए भणियं - अहं पि गच्छामि, तेन सा नीता, सा गुव्विणी, समुद्दमज्झे विनट्ठ जानवत्तं, सा फलगं विलग्गा । अंतरा दीवे उक्कूलिता, तत्थेव पसूता दारगं । स दारगो संवुडो, सा तत्थेव संपलग्गा । बहुना कालेनऽवतरिते तत्थ जानवत्ते दुरुहिता सनगरमागता । सो तीए वुग्गाहितो "न ते लोगवुत्तेण अह जननि त्ति काउं परिच्चइयव्वा ।" सलोगेण भण्णंति - " अगम्मगमणं मा करेहि, परिच्चयाहि", तहावि नो परिच्चयति, “पंचसेले" त्ति जहा - अनंगसेनो पंचसेलं गतो हासप्पहासऽच्छरादिवग्गाहितो बालमरणेण मराहित्ति, पडियागतो मित्तसयणेहिं भण्णमाणो वि इंगिणीपडिवण्णो सवित्थरं सव्वं कहेयव्वमिति ।
" अंधलग "त्ति - अंधपुरं नगरं, तत्थ अनंधो नाम राया। सो य अंधभत्तो, तेन अंधा खानपानादिएहिं परिग्गहिया । सव्वेसु य तेसिं दाणं देति । दिट्ठ य ते धुत्तेण । “मुसामि" त्ति चित्तेउंस ते मिच्छोवयारेण अतीव उवचरति । भणतिय " अह अंधलगदासो, जत्थऽम्हे निवसामो तत्थ राया अतीव अंधभत्तो । तत्थ जे अंधा ते दिवलोगं विलंबेंति । तुब्भेत्थ दुक्खिया, जदि भे अत्थि इच्छा तो भे तत्थ नेमि । तेहिच्छितं ।" तेन रातो नीणित्ता नातिदूरे भणति - इह त्थि चोरा । जति भे किं चि अंतद्धणं अत्थि तो अप्पह । तेहिं वीसंभेण अप्पियं, भणिया य पत्थरे गेण्हह, जो
अल्लियत्ति तं पहणेज्जाह, जति भे को ति भणिज्जा “मुसिया केन वि अंधा डोंगरं भामिता " । जाह ते चोरे । पहणेज्जाह, सो वि महंतं सील छिन्नटकं डोगरं समं भमित्ता पुरिल्लं मग्गिल्लस्स लाइत्ता सणीयं पलातो । तेय दिट्ठ गोवालमादीहिं, भणंतिय- 'मुद्धा वरागा डोंगरं भामिता", एते चोरा, पत्थरे खिवंति, न देंति य ढोयं । “सुवण्णगारे " त्ति - एगो पसुपालबोद्दो । तेन उवज्जियं सुवण्णं । तं तेन अप्पियं सुवण्णगारस्स, घडेहि मे एत्थ मोरंगाई । तेन घडिता, तस्स दंसिता । कलादेण यसो भणितो "तुज्झते मा हीरिजिहि त्ति, जहि ते रोयति छाएमि" । तेन पडिवण्णं । कलाएण हडं सुवणं, तंविता तस्स घडेउं अप्पिया, भणिओ य जनो ते भणिहि त्ति "कलाएण मुट्ठेवरा, न ते पत्तिज्जियव्वं" । इमं च भणिज्जासि - "जो एत् परमत्थो तमहं जाणे” । कलायनामो य सयमेव भण्णति । एते वुग्गाहणमूढा । अन्नाणमूढो - जा सक्कादिमता अन्नाणा नाणबुद्धीते गेहति, जो जातणं हेतुसते हि दंसियं पि घडमाणमत्थ गिण्हंति । कसायमूढो - कसायोदया हताहितं, इहपरलोगेसु कज्जमकज्जं वा न याणति । मदमूढो दुविहो - दव्वे भावे य । दव्वे मज्जादिएहिं मूढो
-