Agam Suttani Satikam Part 16 Nishitha

SR No.: 003320
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 412
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 20 MB

Page 218

उद्देशक : ११, मूलं - ७२५, [भा. ३३७०]
[भा.३३७०] छक्कायचउसु लहुगा, परित्तलहुगा य गुरुग साहारे । संघट्टण परितावण, लहु गुरु अतिवायणे मूलं ॥
चू- जहा पेढे ता वत्तव्वा ॥ इदानिं “ गहण - कड्डणे "त्ति । ठाणइल्ला रायपुरिसा गहणकड्ढणं करेज्ज । ते चउव्विहा, इमे
[भा. ३३७१] संजय गिरि-तदुभयभद्दगा य तह तदुभयस्स वि य पंता । भंगो गोम्मितेसू, संजयभद्दा विसजेंति ।।
चू-संजयभद्दा, नो गिहिभद्दा । नो संजयभद्दा, गिहिभद्दा । संजयभद्दा वि, गिहिभद्दा वि । अन्नेनो संजयभद्दा नो गिहिभद्दा वि । गोमिया ठाणइल्ला । संजयभद्दा पढम-ततियभंगेसु ते साहू गच्छंते न धरेंति - विसर्जयन्तीत्यर्थःः ॥
[भा. ३३७२]
संजयभद्दगमुक्के, बितिया घेत्तुं गिही व गेण्हंति । जे पुण संजयपंता, गिण्हंती जति गिही मोत्तुं ॥
चू-पढमभंगे संजयभद्दा, तेहिं भद्दत्तणेण संजता मुक्का, न निरुद्धा | बितियभगिल्ला संजयपंता, (बितियभंगिल्ला ] ते संजते घेत्तुं पढमठाणपालगे गिही वि गिण्हंति, कीस भो एते संजते मुक्कत्ति ? जे पुण बितियभंगे ते संजयपंता, ते पंतत्तणेण साहूसहेजे गिहत्थे मोत्तुं साहू गिण्हंति, मागच्छत्ति बंधणादियं वा करेज्ज ||
[भा. ३३७३] पढम-ततियमुक्काणं, रज्जे दिट्ठण दोण्ह वि विनासो । पररज्जपवेसेवं, जतो न नेंती तहिं पेवं ॥
२१५
चू- पढम-तइएसु भंगेसु ठाणपालया संजयभद्दा, तेहिं भद्दत्तणेणं मुक्का साहू "गच्छह त्ति न वारेमो”। ताहे ते साहू पररज्जे पविट्ठ, दिट्ठ य रायपुरिसेहिं पुच्छिया - "कओ आगता" कहं केन वा पहेण उप्पहेण वा ? जति साहू भांति - उप्पहेण आगता तो उम्मग्गगामिणो त्ति सदोसा । अह साहू भांति - पण ठाणपालपुरिसेहिं विसज्जिया आगता - ताहे दोण्ह वि विणासो, साहूण य ठाणइल्लाण य । एवं पररज्ज पवेसे गेण्हणकड्डणादिया दोसा दिट्ठ । जतो विरज्जातो निंति तत्थ वि एते गेण्हण - कड्डूण-पंतावणादिया दोसा दट्ठव्वा ।।
[भा. ३३७४] रक्खिज्जति वा पंथो, जति तं भेत्तूण जनवयमतिंति । गाढतरं अवराहो, सुत्ते सुण्णे व दोन्हं पि ॥
चू- अह घाडिं चोरभंडियअभिमरमादिभया पंथा रक्खिज्जंति न वा कस्स ति गमागमं देति, ता साहू अत्तानादिएहिं समाणं जा रन्ना मेरा कता, न गमागमो केन य कायव्वो त्ति, तं जति भेत्तृणं पररन्नो जनवयं अइंति प्रविशंति, जनमेरं वा भेत्तूण जति अतिंतिं, तो गाढतरेण अवराहेण साहू जुज्र्ज्जति । एत्थ साहूणं चेव दोसो, न थाणइल्लाणं । अ सुत्तेसु थाणपालेसु सुण्णे वा थाणपालगे गच्छंति तो "दोह वि' त्ति संजयाणं थाणपालयाण य । अहवा संजयाण सहायाण य गेहणकढणादिया दोसा ॥ इमं पच्छित्तं
·
[भा. ३३७५ ] गेण्हणे गुरुगा छम्मासा कड्डूणे छेदो होति ववहारे ।
[भा. ३३७६]
पच्छाकडम्मि मूलं, उड्डाह-विरुंगणे नवमं ॥ उद्दावणनिव्विसए, एगमनेगे पओस पारंची । अवटुप्पो दो य, दोसु य पारंचिओ होति ॥