________________
उद्देशक : १०, मूलं-६५०, [भा. ३१९८]
१७९ विचिट्ठइत्ति । लोगेण से नामं कयं पंडरज्ज"त्ति । साय विजा-मंत-वसीकरणुच्चाटणकोउएसुय कुसला जनेसु पउज्जति । जनो य से पणयसिरो कयंजलितो चिट्ठति। ___ अद्धवयातिकंता वेरग्गमुवगता गुरुं विन्नवेति - “आलोयणं पय्छामि" ति । आलोइए पुणो विन्नवेति - “न दीहं कालं पवनं काउं समत्था" | ताहे गुरुहिं अप्पं कालं परिकम्मवेत्ता विजामंतादियं सव्वं छड्डावेत्ता “परिन्न" ति असनगं पच्चक्खायं । आयरिएहिं उभयवग्गो वि वारितो न लोगस्स कहेयव्वं । ताहे सा भत्ते पच्चक्खाते जहा पुव्वं बहुजणपरिवुडा अच्छित्ता इदानि न तहा अच्छति, अप्पसाहुसाहुणिपरिवारा चिट्ठइ । ताहे से अरती कजति । ततो ताए लोगवसीकरणविजा मणसाआवाहिता।
ताहे जनो पुप्फधूवगंधहत्थो अलंकितविभूसितो वंदवदेहिं । उभयवग्गो पुच्छितो - किं ते जनस्स अक्खायं? ते भणंति-"नव" ति।सा पुच्छित्ता भणति-मम विजाए अभिओइयं एति। गुरुहि भणिता- “नवट्टति" ति। ताहे पडिकंता । सयं ठितो लोगो आगंतुं। एवंतओ वारा सम्म पडिक्ता, चउत्थवाराते पुच्छित्ता न सम्ममाउट्ठा भणति य-पुव्वब्भासाऽहुणा आगच्छंति॥ [भा.३१९९] अपडिक्कमसोहम्मे, अभिउग्गा देवसक्कओसरणे ।
हत्थिणि वाउस्सग्गे, गोयम-पुच्छा तुवागरणा ॥ चू-अनालोएउ कालगता सोहम्मे एरावणस्सअग्गमहिसीजाता।ताहे साभगवतोवद्धमानस्स समोसरणे आगता, धम्मकहावसाणे हस्थिणिरूवं काउं भगवतो पुरतो ठिच्चा महतासद्देण वातं कम्मं करेति ।ताहे भगवं गोयमोजाणगपुच्छंपुच्छति । भगवयापुव्वभवो से वागरितो ।माअन्नो वि को ति साहु साहुणी वा मायं काहिति, तेनेयाए वायकम्मं कतं, भगवता वागरियं । तम्हा एरिसी माया दुरंता न कायव्वा । लोभे इमं उदाहरणं - "लुद्धमंदी" अहवा "अज्जमंगू"[भा.३२००] मधुरा मंगूआगम बहुसुय वेरग्ग सट्टपूया य।
सातादि-लोभ-नितिए, मरणे जीहाइ निद्धमणे ।। चू-अजमंगूआयरिया बहुस्सुया अज्झागमा बहुसिस्सपरिवारा उज्जयविहारिणोते विहरंता महुरं नगरींगता।ते “वेरग्गिय"त्ति काउंसड्डेहिं वत्थातिएहिं पूइता, खीर-दधि-घय-गुलातिएहिं दिने दिने पजतिएण पडिलाभयंति । सो आयरिओ लोभेण सातासोक्खपडिबद्धो न विहरति । नितिओ जातो । सेसा साधू विहरिता। __सो वि अनालोइयपडिकतो विराहियसामण्णो वंतरो निद्धम्मणा जक्खो जातो । तेन य पदेसेण जदा साहू निग्गमण-पवेसं करेंति, ताहे सोजक्खोपडिमं अनुपविसित्ता महापमाणंजीहं निल्लालेति । साहूहिं पुच्छितो भणति - अहं सायासोक्खपडिबद्धो जीहादोसेण अप्पिड्डिओ इह निद्धम्मणाओ भोमेज्जे नगरे वंतरो जातो, तुज्झ पडिबोहणत्थमिहागतो तंमा तुब्भे एवं काहिह। अन्ने कहेंति-जदासाहू जंति तदा सो महप्पमाणं हत्थं सव्वालंकारं विउविऊण गवक्खदारेण साधूण पुरतो पसारेति । साहूहिं पुच्छितो भणाति-सोहं अज्जमंगू इड्डिरसपमादगरुओ मरिऊण णिद्धम्मणेजक्खोजातो, तमाकोइतुब्भेएवंलोभदोसंकहेज ॥एवंकसायदोसे नाउंपज्जोसवणासु अप्पणो परस्स वा सव्वकसायाण उवसमणं कायव्वं । इमंच वासासु कायव्वं[भा.३२०१]अब्भुवगयगयवेरा, नातुं गिहिणो वि मा हु अहिगरणं ।
कुजाहि कसाए वा, अविगडियफलं व सिं सोउं।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org