Agam Suttani Satikam Part 16 Nishitha

SR No.: 003320
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 412
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 20 MB

Page 174

उद्देशक : १०, मूलं-६५०, [भा. ३१८४]
१७१ अन्ने भणंति - तुमं एत्थ वडरुक्खे आरूढो ताव अच्छसु, जाव उ संज्झावेलाए महंता पक्खिणोआघमिष्यंति पंचसेलदीवातो। ते रातो वसित्ता पभाएपंचसेलगदीवं गमिस्संति । तेसिं चलणविलग्गोगच्छेजसु । जाव यसोथेरो एवं कहेति ताव संपत्ता वडरुक्खं नावा । 'अनंगसेनो' वडरुक्खमारूढो । नावियथेरोसह नावाए जलावत्तेगतो। एतेसि दोण्ह पगाराणं अन्नतरेण तातो दिहातो । ताहि संभट्टो, भणिओ य न एरिसेण असुइणा देहेण अम्हे परिभुजामो । किंचि बालतवचरणं काउं नियाणेण इहे उववज्जसु, ताहे सह अम्हेहिं भोगे भुंजहसि। ___ ताहि य से सुस्सादुमंते पत्तपुप्फफले य दत्ते उदगं च । सीयलच्छायाए पासुत्तो । ताहिं य देवताहिं पासुत्तो चेव करयलपुडे छुभित्ता चंपाए सभवणे क्खित्तो, विबुद्धो य पासति- सभवणं सयणपरिजनंच आढत्तोपलविउं “हासेपहासे"।लोगेण िछज्जंतोभणाति-दिटुंसुयमनुभूयं जं वत्तं पंचसेलए दीवे । तस्स य वयसे णाइलो नाम सावओ, सो से जिणपन्नत्तं धम्मं कहेति - “एयंकरेहि।ततोसोधम्माइसुकप्पेसुदीहकालठितीओ सह वेमानिणीहिं उत्तमे भोगेभुंजिहिसि, किमेतेहिं वधूतेहिं वाणमंतरीहिं अप्पकालद्वितीएहिं"।सोतंअसद्दहंतोसयणपरियणंच अगणंतो नियाणकाउंइंगिणिमरणं पडिवज्जति। कालगओउववण्णपंचसेलए दीवे विजुमाली नामजक्खो, हासपहासाहिं सह भोगे भुंजमाणो विहरति । सो वि नाइलो सावगो सामण्मं काउं आलोइअपडिकंतो कालं काउंअच्चुत्ते कप्पे सामानितो जातो। सो वितत्थे विहरति ।
अन्नया नंदीसरवरदीवेअट्ठाहिमहिमनिमित्तंसयंइंदाणित्तेहि अप्पणऽप्पणोनितोगेहिं निउत्ता देवसधा मिलंति । 'विजुमालि' जक्खस्स य आउज्जणियोगो । पडहमनिच्छंतो बला आनीतो देवसंघस्सय दूरत्थोआयोजं वायंतो, नाइलदेवेण दिट्ठो। पुव्वानुरागेण तप्पडिबोहणत्थं चनाइल देवो तस्स समीवं गतो । तस्स य तेयं असहमाणो पडहमंतरे देति । नाइलदेवेण पुच्छित्तो- मं जाणसि त्ति । विज्जुमालिणा भणियं - को तुब्भे सक्काइए इंदे न याणइ ? देवेण भणियं - परभवं पुच्छामि, नो देवत्तं । विजुमालिणा भणियं- “नजाणामि"।ततो देवेण भणियं- “अहंतेपरभवे चंपाए नगरीए वयंसओ आसी नाइलो नाम । तुमे तया मम वयणं न कयं तेन अप्पिड्डिएसु उववन्नो, तं एवं गए विजिनप्पणीयं धम्म पडिवजसु । धम्मो से कहितो, पडिवण्णो य ।
ताहे सो विज्जुमाली भणाति- इदानिं किं मया कयव्वं? अच्चयदेवेण भणियं-बोहिनिमित्तं जिन-पडिमाअवतारणंकरेहि। ततो विज्जुमाली अट्ठाहियमहिवंते गंतुंचुल्लिहमवंतंगोसीसदारुमयं पडिमं देवयानुभावेण निव्वत्तेति, रयणविचित्ताभरणेहिं सव्वालंकारविभूसियं करेति, अन्नस्स यगोसीसचंदनदारुस्स मज्झेपक्खिवति, चिंतेतिय “कत्थिमं निवेसेमि" । इतोयसमुद्दे वणियस्स पवहणंदुच्चा पुणोगहियंडोल्लति, तस्सयडोलायमाणस्सछम्मासावट्टति।सोयवणिओभीतोव्विग्गो धूवकडच्छुयहत्थोइट्टवेयणा-नमोक्कारपरोअच्छति। विज्जुमालिणा भियं-“भो भो मणुया! अजं पभाए इमं ते जाणपत्तं वीतीभए नगरे कूलं पाविहिति । इमं च गोसीसचंदनदारुं, पुरजनवयं उदायनं च रायाणं मेलेउं भणेजासि - एत्थ देवाहिदेवस्स पडिमं करेजह" एसा.देवाणवत्ती।
तओ देवानुभावेण, नावा पत्ता वीईभयं । तओ वणिओ अग्धं घेत्तुंगओ रायसमीवं, भणियं च तेन “इत्थ गोसीसचंदने देवाधिदेवस्स पडिमा कायव्वा" । सव्व जहावत्तं वणिएण रन्नो कहियं, गओ वणिओ । रन्ना वि पुरचतुवेज्जे (वण्णे) मेलेउं अक्खियं अक्खाणयं । सद्दिआ .
___www.jainelibrary.org