________________
उद्देशक : १०, मूलं- ६४४, [भा. ३००१]
१३५
वि अप्पबहुत्तं नाउं ताहे अन्नेण कड्ढावेति, सयं वा कड्डेति । एसा गिलाणं पहुच्च जयणा भणिया । “असंथरंतेसणमादि” त्ति जइगिलाणट्ठाए वावडाणं परक्खेत्तं वा वयंताणं अप्पणो हिंडताणं गिलाणपडियरगाण असंथरं भवति तो ते वि एसणमादि पणगपरिहाणिजयणाए अप्पणी गेति । एवं जाहे गिलाणं पडुच्च आधाकम्मं पि “समइच्छित्तो" प्रतिदिनं न लभतीत्यर्थः ।
ताहे “छन्नं कडजोगी गीयत्थ "त्ति अस्य व्याख्या- "ठवए "त्ति । सुद्धमविसुद्धं वा गिलाणपाउग्गं दव्वं पडिदिणं अलब्धंतं उप्पाएतुं घयादियं ठवयंति पर्युवासयंतीत्यर्थः, तं च छन्नपदेसे कडजोगी गीयत्थो वा ठवेति । श्रुतार्थपर्युच्चारणासमर्थः कृतयोगी । यस्तु श्रुतार्थप्रत्युच्चारणसमर्थः । स गीतार्थः । जं तं परियासिज्जति तं पुण केरिसे ठाणे ठविज्जति ।
[भा. ३००२] उव्वरगस्स तु असती, चिलिमिलि उभयं च तं जह न पासे । तस्सऽसति पुराणातिसु, ठवेंति तद्दिवसपडिलेहा ॥
चू- तं पुण अन्नम्मि गेहोव्वरए ठविजति, असति उव्वरयस्स तत्थेव वसहीए अपरिभोगे कोणे कडगचिलिमिलीहिं आवरेत्ता ठविज्जति जहा “उभयं न पस्सति' त्ति गिलाणो अगीयत्थो य । गिलाणो अब्भवहरेज, अगीयाणं अप्पच्चयो भवति, तम्हा अप्पसागारिए ठवेज्ज । " तस्स" त्ति अपरिभोगट्ठाणस्स असति पुराणघरे ठवति, आदिसद्दातो भावियसड्डघरे वा, तद्दिवसं च उभयकालं पडिलेहा कज्जति ।
[भा. ३००३] फासुगमफासुगेण य, सचित्त इतरे परित्तऽनंते य । आहार तद्दिनेतर, सिनेह इतरेण वा करणं ॥
चू- अहवा - “दोहिं वि’”त्ति सग्गामपरग्गामातो आणेउं कायव्वं । अहवा - फासुगेण वा अफासुगेण वा सचित्तेण वा अचित्तेण वा परित्तादिएसु ।। गिलाणानुअत्तणा गता । इदानिं वेज्जानुअत्तणा । सो गिलाणो भणेज्ज
[भा. ३००४] वेज्जं न चेव पुच्छह, जाणंता तस्स वेंति उवदेसा । डक्कपिलग्गातिएसु य, अजाणगा पुच्छए वेज्जं ॥
चू- तत्थ जति संजया चेव तिगिच्छं करेंति ताहे भांति - अम्हेहिं पुच्छितो वेज्जो, “तस्स” त्ति वेज्जस्स उवदेसेण करेमो । सप्पडक्के पिडगं गंड आदिसद्दातो सीतलिगा दुट्ठवातो-तेसु एसेव विधी । सव्वेसु अजाणगा वेज्जं पुच्छंति ।। सीसो पुच्छति
[भा. ३००५] किह उप्पन्नो गिलाणो, अट्ठमउण्होदगातिया वुड्डी | किंचि बुहभागमद्धे, ओमे जुत्तं परिहरंतो ॥
चू-बहुविहा रो आतंका जेहिं गिलाणो उप्पज्जति । अहवा - कयपयत्ते वि दीहगेलण्णं उप्पज्जं, जतो भणति - अट्ठमउण्होदगादिगा बुड्ढी ॥
[भा. ३००६] जाव न मुक्को तावऽनसनं तु असहुस्स अट्ठ छटुं वा । मुक्के वि अभत्तट्ठो, नाऊण रुयं तु जं जोग्गं ॥
चू-विसेसेणासज्झे रोगे अजिण्णजरगादिगे जाव न मुच्चति ताव अब्भत्तट्टं करेति, मुक्को व उवरिं अभत्तट्टं करेति एवं सहुस्स । जो पुण असहू जहन्त्रेण अट्टमं छट्टं वा करेति, रोगं वा नाउं - विसेसेण रोगस्स जं पत्थं तं कीरेति, जहा वायुस्स घतादिपाणं, अवभेयगे वा घयपूरभक्खणं ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org