Agam Suttani Satikam Part 16 Nishitha

SR No.: 003320
Original Sutra Author: N/A
Author: Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Agam Shrut Prakashan
Publication Year: 2000
Total Pages: 412
Language: Prakrit, Sanskrit
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_nishith
File Size: 20 MB

Page 130

उद्देशक : १०, मूलं-६४२, [भा. २९५९]
१२७
[भा.२९५९] जो पुणतं अत्थं वा, दवंच नाऊण निग्गयं गिलति ।
तहियं सुत्तणिवातो, तत्थादेसा इमे होंति ॥ चू-साहुणा पमाणजुत्तंआहारेयव्वं, जेणपडुप्पन्नऽनागतेकाले आवस्सयजोगाण परिहाणी न भवति तवतियं आहारेयव्वं । एवं पमाणजुत्ते आहारेयव्वं जो ससित्थो असित्थो उग्गालो दवं वा केवलं तं जो मुहनिग्गतं जाणित्ता पच्चोगिलइ तम्मि सुत्तनिवातो॥
तत्थ य इमे आदेसा भवंति[भा.२९६०] अच्छे ससित्थ चव्विय, मुहनिग्गय-कवल-हत्थभरिते य ।
अंजलिपडिते दिढे, मासाती जाव चरिमं तु॥ अच्छंआगतंजइपरेणअदिटुंआदियति तोमासलहुं ।अह दिटुंतोमासगुरुं।ससित्थमागतं जति परेण अदिळं आतियति तो मासगुरुं । दिढे चउलहुं । अह तं सित्थं अदिलृ चव्वेति तो चउलहुं । दिद्वेचउगुरुं। मुहातो निग्गतं कवलं एगहत्थे पडिच्छिउंअदिढे आदियति चउगुरुं, दिढे छल्लहुं । अह एक्कं हत्थपुडं भरियं अदिटुं आदियति तो छल्लहुं, दिढे छग्गुरु । अह अंजलिभरियं अदिटुं आदियति तो छग्गुरुं, दिढे छेदो । अंजलिं भरित्ता अन्नं भूमीए पडियं तं पि अदिटुं आदियति तोछेदो, दिढे मूलं । एवं भिक्खुस्स। उवज्झायस्स मासगुरु आढत्तं अदिट्ठदिखेहिं नवमे ठायति । आयरियस्स चउलहुआढत्तं अदिदिठेहिं दसमे ठायति॥ [भा.२९६१] दियराओ लहु गुरुगा, बितियं रयणसहिएण दिटुंतो।
अद्धाण सीसए वा, सत्थो व पहावितो तुरियं ।। चू- अहवा - ससित्थं असित्थं वा अदिटुं दिटुं वा दिवसतो आदियंतस्स चउलहुं । राओ चउगुरुं । विराहणा पुव्वभणिता । बितियपदे कारणेण आदिएज्जा, न य पच्छित्तं भवे ।।
तत्थ आयरिया रयणसहियवणिए दिटुंतं करेंति । [भा.२९६२] जल थल पहे य रयणा, नुवज्जणं तेन अडवि पजंते ।
निक्खणण-फुट्ट-पत्थर, मा मे रयण हर पलावो ।। चू-जहा एगो वणिओ कहिं चि थलपहेण महता किलेसेण सय-सहस्समोल्लाण रयणाणं पंचसतातिं उवज्जणित्ता परं विदेसंपत्थिओ, पच्छा सदेसं पत्थितो । तत्थ य अंतरा पच्चंतविसए एगा अडवी सबरपुलिंद-चोराकिण्णा । सो चिंतेति - कहमविग्घेणं नित्थरेज्जामि त्ति । ते रयणे एक्कम्मि विजणे पदेसे निक्खणति । अन्ने फुट्टपत्थरे घेत्तुं - उम्मत्तग-वेसं करेति चोराकुलं च अडविंपवजति । तक्करे एजमाणे पासित्ता भणाति-अहं सागरदत्तो रयणवाणितोमाममंडक्कह, मामे रयणे हरीहह । सो पलवंतो चोरेहिं गहिओ पुच्छितो - कयरे ते रयणे? फुट्टपत्थरे दंसेति।
चोरेहिं नायं - कतो वि से रयणे हडे तेन उम्मत्तगो जातो मुक्को य । एवं तेन पत्तपुप्फ-फल कंद-मूलाहारेण सा अडवी पंथोय आगमगमणं करेंतेण जना भाविता ॥ताहे[भा.२९६३] घेत्तूण निसि पलायण, अडवी मडदेहभावितं तिसितो।
विपिउं रयणाभागी, जातो सयणं समागम्म । चू-तेरयणे निसीए घेत्तुंअडविंपवण्णो।जाहे अडवीए बहुमज्झदेसभागंगतो ताहे तण्हाए परब्भमाणो एगम्मि सिलायलकुंडे गवगादी-मडगदेहभावितं विवण्णगंधरसं उदगं दटुंचिंतेतिJain Education International