________________
उद्देशक : ४, मूलं - २१९, [भा. १७८४ ]
[भा. १७८४] बितियपदमणप्पज्झे, पविसे अविकोविते व अप्पज्झे । तेनऽगणि-आउ-संभम, बोहिगमादीसु जाणमवि ।।
चू- अप्पज्झो, अकोविओ सेहो, तेनातिसंभमेसु जाणतो वि सहसा पविसे ।। मू. (२१९) जे भिक्खू निग्गंथीणं आगमण-पहंसि डंडगं वा लट्ठितं वा रयहरणं वा मुहपोत्तियं वा अन्नयरं वा उवगरणजायं ठवेति; ठवेंतं वा सातिजति ॥
- जेण पण पक्खियादिसु आगच्छंति तम्मि पहे, दंडो बाहुप्पमाणो, लट्ठी आयप्पमाणा, अन्नतरग्गहणा ओहियं उवग्गहिअं वा निक्खिवति, तम्मि पहे मुंचति, तस्स मासलहुं आणादिया य दोसा ।
कहं उवकरणस्स निक्खेवसंभवो ? उच्यते
[भा. १७८५] निसिदंतो व ठवेज्जा, पडिलेहंतो व भत्तपानं तु । संथार-लोय - कितिकम्म कतितवा वा अनाभागा ॥
चू- निसियंतो रहरणं मुंचति, भत्तपानाति वा पडिलेहंतो, संथारगं बद्धंतो मुयंतो वा, लोयं वा करेंतो, कतिकम्मं विस्सामणं तं वा करेंतो, माताए वा कतितवेण मुंचति, अनाभोगेण वा । एतेहिं कारणेहिं रयोहरणादि मुंचेज्ज ॥
[भा. १७८६] निग्गंथी -गमण-पहे, जे भिक्खू निक्खवे कइतवेणं ।
अन्नतरं उवकरणं, गुरुगा लहुगो इतरि आणा ।।
चू-कइतवेण मेहुणट्ठस्स चउगुरुगं, इतरं अकेतवं अनाभोगो, अनाभोगेण मुंचति मासलहुँ, आणादियाय दोसा भवंति ॥
इमा चरित्तविराधना
[भा. १७८७] पडिपुच्छ-दान- गहणे, संलावऽनुराग-हास- खेड्डेय । भिन्नकधादि - विराधन, दट्टूण व भाव-संबंधो ॥
- पढमा पुच्छा, बितिया “पडिवुच्छा", तस्सिमं वक्खाणं
३६९
[भा. १७८८]कस्सेयंति य पुच्छा, ममं ति कातूण किं चुतं ? बितिया । चित्तं न मे सधीणं, पक्खित्ते दट्टु एजंति ॥
चू. रयोहरणादि काति संजती घेत्तूणं पुच्छति - कस्सेयं ति रयोहरणं ? | साहू भणाति - “ममेयं त्ति काऊणं” ममीकृते साधुना इत्यर्थः ।
अहवा- साहूणं ति पढमपुच्छा, किं चुयं ? बितियपुच्छा, एस पडिपुच्छा दट्ठव्वा । ततो साहू भणाति - "चित्तं न मे सहणं” ति न मे वसं वट्टति चित्तं । कस्माद्धेतो ? पक्खीए तुमं आगच्छमाणी दिट्ठा ।। साभणाति ।
[भा. १७८९] किं च मए अट्ठो भे ? आमं ननु दानि ऽहं तुह सहीणा । संपत्ती होतु कता, चउत्थ पच्छा तु एक्कतरो ॥
चू- साहू भणाति - " आमं" अनुमतार्थे, इदानिं तुह सहीणा आयत्तेत्यर्थः । ततियपुच्छा गता । संपत्ती सागारियासेवणा । चउत्थं पुच्छं । संजतो करेति संजती वा ॥
15 241
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org