________________
२९६
निशीथ-छेदसूत्रम् -१-२/११६
-
साहत्थि साहरंति व, दोण्ह विमा होतु पडिनीओ॥ चू-तंदुलादुविधा कजंति - मोरगगिरमिस्सा इतरे य। ताहे साधुमज्झातो एगो साधूअपसरति । गिहिणोपणीयो - तुब्झएगो किं चि गेण्हतु।गिहिते य आगतो साधूभणाति-पंतीए ठाह, ठितेसु सो निमित्तिय साधू उदगं अंजलीए ददाति । जेण यतं दिलृ साहुणोघेप्पमाणं साधूतंदुले दाति । जेण गहितं तस्स पेहुणं तंदुलवतिमिस्से ददाति । इतरेसु सुद्धा । सो व नेमित्तियसाहू ते पेहुणेदटुंभणाति-इमिणा गहियंति। एवं पञ्चए उप्पन्ने भीता चिंतेति-भोतियस्स एते साहिस्संति, तो अम्हे साहूणं साधामो अप्पेमो वा अहवा - पडिनीतो “दोण्ह विमा होउ" ।।
इमेसु पक्खिवति[भा.१३७५] पुढवी आउक्काते, अगडवणस्सइ-तसेसु साहरई।
घेत्तूण व दातव्यो, अदिट्ठदड्ढे व दोच्चं पि॥ चू-कश्चित् प्रत्यनीकः साधुचर्याभिज्ञः सचित्तपुढवीए आउ वणस्सति-तसेसु पक्खित्तं न गोण्हिहंति ति पक्खिवति, कूवे वा पक्खिवति । जति वि एतेसु पक्खित्तो तहावि एत्ततो घेत्तुं दायव्यो । सव्वहा - "अदिढे दड्ढेव दोच्चंपि" ति-कप्पस्स तइतोद्देसेऽभिहितं।
इह खलु निग्गंथाण वा निग्गंथीण वा पाडिहारिए वा सागारियसंतिए वा सेज्जासंथारए विप्पनसेज्जा से य अनुगवेसियव्वे, सिया से अअनुगवेस्समाणे लभेजा तस्सेव अनुपदाव्वे सिया तंअनुगवेसमाणो नो लभेजा एव से कप्पती से दोच्चं पिउग्गहं अनुण्णवेत्ता परिहारं परिहरित्तए। दोचोग्गहो ति॥ ___ चोदगआह-न तस्स किं चि आइक्खिजति-जहा नहो । गंतुंभणाति- "पुव्वं पडिहारितो इत्तो इदानं निद्देज्जं देहि" त्ति एस दोच्चोग्गहो । आयरिय आह[भा.१३७६] दिटुंत पडिहनित्ता, जतणाए भद्दओ विसज्जेति।
मग्गंते जतणाए, उवधिऽग्गहणे ततो विवातो॥ चू-दिहें इति चोयगाभिप्राय, तं पडिहनितता जयणाए संथारसामिणो कहिज्जंति । कहिते भद्दतो विसज्जेति - गच्चह न भणामहं किं चि । अहं पंतो संथारगं मग्गति ताहे अनुसट्ठादी कजति । अनिच्छंते जयणाए पंतोवधी दिज्जति, उवकरणं वा । अनिच्छंते बला वा सारुवहिं गेण्हमाणे ततो नसमाणं (?) करणे विवाओ कज्जति ।। अस्यैव गाथार्थस्य व्याख्या[भा.१३७७] परवयणाऽऽउट्टेउं, संथारं देहि तंतु गुरु एवं ।
आनेह भणति पंतो, तो नं दाहं न वा दाहं॥ चू-“परः" चोदकः तस्य वचनं धम्मकहाए आउट्टेउं मग्गिज्जति- “तं संथारगं देहि"त्ति । "गुरु" आचार्य, स आह - एवं मायाते पणए तस्स चउगुरु पच्छित्तं । अहवा -पणएंतस्स "गुरुं"त्ति पच्छित्तं । भद्दपंतदोसा य । पंतो आह -आणेह तं संथारगं ततो दाहामि वा न वा ।। पंतो भद्दो वा इमं चिंतेति[भा.१३७८] दिज्जतो विन गहितो, किं सुहसेज्जो इदानिं संजातो।
हित नट्ठो वा नूनं, अथक्कजायाइ सूएमो॥ चू-पुव्वाणुण्णवणकाले दिज्जंतो वि तदा निदेज्जो न गहितो । किं सो संथारगो सुहसेज्जो जातो? जेण इदानि “अथक्क" त्ति अकाले याचयंति । सूचयामीति - जाने हितो नट्ठो व त्ति ।
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org